Μια έκθεση με τον όρο «Imagination» με προδιαθέτει για μια επίσκεψη όπου ο κύριος ρόλος ανήκει στον επισκέπτη. Ο καλλιτέχνης δίνει το πρωτογενές υλικό και ο επισκέπτης το αναπλάθει όπως ακριβώς ο ίδιος επιθυμεί, δημιουργώντας φαντάσματα. Το κλειδί είναι η απόλυτη ελευθερία και ταυτόχρονα το μεγάλο στοίχημα για τον επιμελητή. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι πετάμε τον οδηγό, τη φωνή της ακαδημαϊκής εξουσίας και τα βελάκια που υποδεικνύουν τον τρόπο που θα κινηθούμε στην έκθεση από το παράθυρο.
Το πρώτο έργο είναι μια γυάλινη κατασκευή που διαθέτει ένα ηλεκτρονικό χρονόμετρο ώστε να παράγει ένα φως σε μια σκοτεινή αίθουσα ανά τακτά χρονικά διαστήματα με μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, θεωρητικά. τουλάχιστον. Σε αυτό το σημείο, όμως, εισέρχεται ένας άλλος παράγοντας η εμπιστοσύνη ότι όντως θα εμφανιστεί κάτι. Μια πρακτική που συνηθίζει ο άγγλος καλλιτέχνης, Ryan Gander, κλείνοντας τα αντικείμενα σε κουτιά ή δίνοντας μας μόνο το ίχνος κάποιου πράγματος που ο ίδιος περιγράφει οτι προϋπήρχε. Συνεχίζοντας παρακολουθούμε ένα βίντεο για τη φαντασία, μια διαφήμιση για την προώθηση της στα παιδιά και τους νέους με ειρωνικό χαρακτήρα. Προφανώς , δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο κουμπί με το οποίο ενεργοποιείται.
Ένα δάσος πίσω από μια βιτρίνα είναι ένας τρόπος με τον οποίο χωρίζει το φανταστικό και τον πραγματικό χώρο στον οποίο βρισκόμαστε ενώ στην αντίθετη όχθη δημιουργεί την αίσθηση ότι κάτι κρύβεται ανάμεσα στα φύλλα. Αυτό ακριβώς το installation in situ όντως καταφέρνει να μας πάρει από το χέρι μέχρι την αρχή του δάσους και να μας αφήσει να χαθούμε κάπου στη μέση χωρίς ψιχουλάκια ή το Μίτο της Αριάδνης.
Το τελευταίο κομμάτι της έκθεσης είναι ένας τοίχος με γυάλινες παλέτες σε διάφορα χρώματα, μας προσφέρει το ίχνος από τους πίνακες- πορτραίτα που σχηματίστηκαν και καταστράφηκαν στη φαντασία του καλλιτέχνη. Το έργο συνοδεύεται με οδηγίες, δηλαδή ένα σχεδιάγραμμα και ένα κείμενο που περιγράφει το περιεχόμενο του πίνακα που αντιστοιχεί σε κάθε παλέτα. Έτσι, ο πίνακας μειώνεται στη χρωματική του βάση.
Το αγαπημένο μου έργο ειναι τα αγάλματα από μάρμαρο εμπνευσμένα από την κόρη του όταν ήταν 3 χρονών και έπαιζε φτιάχνοντας σκηνές από σεντόνια, μαξιλάρια και βιβλία που μοιάζουν σαν μικρά φαντασματάκια. Αυτό το έργο μου έκανε brain fucking επί μήνες καθώς όταν πέρναγα από το ιδιωτικό showroom ήμουν σίγουρη ότι ήταν απλά ένα σεντόνι που κάλυπτε κάποιο άλλο έργο. «Μπορώ να δω τι κρύβεται από κάτω;» ρώτησα μια μέρα γεμάτη αφέλεια. «Δοκίμασε» είπε διασκεδάζοντας η διευθύντρια μου.
Παρόλο που ομολογουμένως πέρασα 3 ώρες μόνη με τη φαντασία μου και τα φαντάσματα της, στη συνέχεια, συνειδητοποίησα ότι υπήρχε μια αόρατη φωνή ή ένα ορατό κείμενο που με οδηγούσε προς τη δική του κατεύθυνση. Ο Gander είναι χωρίς αμφιβολία ένας ευφυέστατος καλλιτέχνης αλλά τα έργα του αποκρυπτογραφούνται δύσκολα χωρίς βοήθεια.
Τη Δευτέρα βρισκόμουν στο ατελιέ της Anne Brégeaut στην Porte de Bagnolet, η καλλιτέχνης εκπροσωπείται από τη γκαλερί Semiose στο Παρίσι. Η Ann λατρεύει το τσάι και όλα τα χαριτωμένα αντικείμενα. Περνώντας ένα ένα τα έργα της στην οθόνη, συζητούσαμε για τη δουλειά της. Η Brégeaut είναι μια καλλιτέχνης με το δικό της ολοκληρωμένο σύμπαν με ήρωες από σειρές όπως το Twin peaks, the martians chronicles, prisoner κτλ. και τον Πήτερ Παν ή τον Μάικλ Τζάκσον. Η δουλειά της είναι αισιόδοξη, χρησιμοποιεί παστέλ χρώματα και λατρεύει να δημιουργεί τα δικά της νοητικά τοπία. Αν έπρεπε να την κατατάξω κάπου θα ήταν ανάμεσα στη Rita Ackermann και την Kiki Smith. Πέρασα 3 ώρες χωρίς οδηγό, κατευθύνοντας τη φαντασία μου όπου και όπως ήθελα με την καλλιτέχνη να με ενθαρρύνει.
Κλείνοντας θα ήθελα να κάνω μια μικρή μνεία στην έκθεση του Pierre Huyghe στο Centre Georges Pompidou όπου έχει δημιουργήσει το δικό του προσωπικό οικοσύστημα. Μια μπαλαρίνα που κάνει πατινάζ, ο σκύλος με το ροζ πόδι που μόλις είδατε στο βίντεο, άνθρωποι με φουτουριστικές μάσκες, βροχή και ένα άγαλμα στο οποίο κατοικούν μέλισσες, ένα ενυδρείο με έναν αστακό πάνω στο χάλκινο κεφάλι του έργου «Muse Endormie» του Brancusi. Με λίγα λόγια, μια καταπληκτική πίστα για να τεστάρετε τη φαντασία σας ελεύθερα.
