Πριν λίγες μέρες ο Κίφερ Σάδερλαντ σε μια τηλεοπτική συνέντευξη του μιλούσε για την σειρά «24 ώρες» που συμμετείχε στο FOX. Αφού είπε πως η τηλεόραση είναι γοργή, αφήνει περιθώρια αυτοσχεδιασμού και έκφρασης στους ηθοποιούς και έχει πλέον εξαιρετικούς σκηνοθέτες απ αυτούς του σινεμά, έκανε λόγο για «την εποχή της Αναγέννησης» στην μικρή οθόνη. Αυτά στην Αμερική. Γιατί εδώ ζούμε τον δικό μας τηλεοπτικό Μεσαίωνα…
… Η χρονιά πέρασε, με την συρρίκνωση ωρών προβολής τουλάχιστον των τούρκικων σειρών, που την περασμένη οι τηλεοπτικοί μας σταθμοί, νόμιζες πως εκπέμπουν από την Άγκυρα. Συνήθισε τα αφτί μας στα «τσοκ γκιουζέλ» και στα «μπακλαβά μπαμπά» που στο «κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας» πεταγόμασταν ξαφνιασμένοι. Φέτος είχαμε επιστροφή στην ελληνική μυθοπλασία, με το «Μην αρχίζεις την μουρμούρα» και το «Κάτω Παρτάλι» να χουν αγκαλιαστεί από το κοινό, παρότι δεν ήταν στα καστ τους ηθοποιοί βεντέτες της τηλεόρασης, όπως ο Μπέζος, ο Φιλιππίδης, η Δανδουλάκη, που στις δικές τους σειρές δεν είχαν τις τεράστιες επιτυχίες του παρελθόντος. Στην υπόλοιπη ψυχαγωγία ο ΑΝΤ1 κράτησε τα σκήπτρα των show, με το Voice να χει κάτι καινούργιο και θεαματικό να δείξει.
Το dancing with the stars άντεξε για άλλη μια φορά, μην έχοντας απέναντι του και τίποτα σε μήνες τηλεοπτικής ανομβρίας, όπου για πολλοστή φορά είδαμε ημι –celebrity να χορεύουν τσα τσα και μάμπο με παγιέτες, πούλιες, ταλαιπωρημένα φτερά και πούπουλα και χρωματιστά μαγιό. Το YourFace Sounds Familiar κράτησε, επίσης το κοινό, όσο και αν το τραβηγμένο, βεβιασμένο, στα όρια της υστερίας χιούμορ του άγχωνε και προκαλούσε δυσφορία. Το Just the 2 of Us στο Mega ήταν η Φαλκονέρα των σόου με ερασιτεχνισμούς, φτώχεια στο θέαμα, αδιάφορες συμμέτοχες και τους μόνους που να σώζονται και να μη χρεώνονται το ναυάγιο, την Ρούλα Κορομηλά διότι ουτως η άλλως είναι υπεράνω πλέον κάθε προγράμματος, τον Σεφερλή και την Τέτα που έζησε το μεγαλείο της. Με δεδομένη απ τα πρώτα σόου νικήτρια δυάδα και την Μιρέλλα Κουρεντή ακόμη και βουβή να κάθονταν να αντιμετωπίζεται σαν την Μαρία Κάλλας, κάθε στοιχείο έκπληξης πήγε περίπατο, νωρίς, σε ένα τηλεοπτικό προϊόν που εδικά προς το τέλος η πλήξη που επέφερε ήταν βασανιστική στα όρια της κακοποίησης του τηλεθεατή.
Οι πρωινές ψυχαγωγικές εκπομπές με την προβλέψιμη δομή ζώδια – κουτσομπολιό – μαγειρική – συνεντευξούλα ανταλλαγής φιλοφρονήσεων με τα παρεάκια μας, αφέθηκαν σε ζευγάρια παρουσιαστών για τα όποια μαθαίναμε αν βγήκαν και που πήγαν και με ποιους, αν κοιμήθηκαν τα παιδιά τους το βράδυ, ποιο είχε συνάχι και ποιο γυμναστικές επιδείξεις, σαν ένα κακότεχνο ριάλιτι σε δυο κανάλια ταυτόχρονα. Η μεσημεριανή ζώνη είδε το gossip να χάνεται μέσα απ τα χεριά της μιας και τα θέματα της τα έκαιγαν τα πρωινά και μάλιστα με άγριο αλά φακιόλι και τσόκαρο με σκασμένη φτέρνα σχολιασμό, ο οποίος ξεκινούσε αξημέρωτα με την εκπομπή της Σταματίνας Τσιμτσιλή στον ΑΛΦΑ, που όμως κατατρόπωσε τις ενημερωτικές εκπομπές στο 8 – 10!
Στο χιούμορ ο Θέμος Αναστασιάδης σα να επηρεάστηκε από την σοβαρότητα των καταστάσεων γύρω του και να χάσε την διάθεση για πολλά πολλά αστεία, ο Λαζόπουλος έκανε μόλις τέσσερα τσαντίρια, όχι αρκετά για να παραμείνει η εξάρτηση της Τρίτης, ενώ οι Ράδιο Αρβύλα κράτησαν δυνάμεις με την μια, αλλά σφιχτή και καλοδουλεμένη εκπομπή τους την εβδομάδα. Η Μπεκατωρου, ο Ζαχαράτος, η επιτροπή του The Voice, ο Σαββιδάκης, ο Δόξας, η Ντορέττα Παπαδημητρίου, η Σταματίνα Τσιμτσιλή, η Πατέρα for ever, η Παγιαττάκη, η Αργυρώ Μπαρμπαρίγου ήταν τα κερδισμένα άτομα της ψυχαγωγίας.
Στην ενημέρωση παρά τις εκλογές και το έντονο πολίτικο και οικονομικό ενδιαφέρον τα πράγματα ήταν απογοητευτικά. Η λογική του «όποιος φωνάζει πιο δυνατά έχει δίκιο», κέρδισε και φέτος, ενώ τα ντεσιμπέλ στις απολίτιστες συζητήσεις ήταν τέτοια που μόνο βαρήκοοι μπορούσαν να παρακολουθήσουν. Στην ζώνη 8 – 10, πλην του Παπαδάκη που πλέον έχει σχέση συγγενική με το κοινό και την Σταματίνα που τίναξε την μπάνκα, οι άλλες εκπομπές αφορούσαν στους παρουσιαστές να κάθονται μαζί με συναδέλφους τους δημοσιογράφους και ομοϊδεάτες στο ίδιο τραπέζι και να συμφωνούν μεταξύ τους. Λίγο πιο μετά από έβγαιναν οι γραββατωμενοι βουλευτές, υπουργοί, υφυπουργοί και λέγανε όλοι μαζί τι ωραία που τα έκαναν και τι αχάριστοι που είμαστε οι Έλληνες, που δεν αναγνωρίζουμε την τελειότητα τους, ώστε να ψοφήσουμε αθόρυβα για να μην τους ενοχλούμε κιόλας με τα βογγητά ενόσω ψυχορραγούμε!
Στις ειδήσεις το Σταρ, ειδικά μετά τις εκλογές κέρδισε την εμπιστοσύνη του κοινού, αλλά και στην πολιτική βραδινή Δευτέρα, το ίδιο κανάλι με τον Νίκο Χατζηνικολάου είχε λόγο να το δεις. Αξιόλογη και σαν συμφωνική μουσική από μεγάλη ορχήστρα, ανάμεσα σε ήχους σκυλάδικου, η εκπομπή της Σοφίας Παπαιώνου, την οποία βάζουμε στους μεγάλους κερδισμένους του κοινού, μαζί με τους Ζαχαρέα, Χατζηνικολάου, Σρόιτερ, φυσικά Παπαδάκη. Ανεκδιήγητο τηλεοπτικό γεγονός στάθηκε η πανηγυρική επανεμφάνιση για πέντε (5) ημέρες της Άννας Δρούζα, αλλά και η αστραπιαία της εξαφάνιση.
Η τηλεόραση υπάρχει ακόμα και αυτό είναι κάτι, χωρίς νέα λοκ άουτ, αλλά πάσχει από μεγάλη κούραση, πλήττει και η ίδια με τον εαυτό της, στέρεψε από φαντασία και αφήνεται σε αντιγραφές ξένων εκπομπών, δικών της από το παρελθόν και από τα τριγύρω κανάλια. Οι φαβοριτισμοί, οι συγγενείς, οι φίλοι, οι ξανθές αγαπημένες που αναλαμβάνουν θέσεις – κλειδιά αφορούν στην γνωστή και ανίατη παθογένεια του παντοδύναμου μέσου. Η αναπαραγωγή όμως των σουσουμιών του παρελθόντος, του σουσουδισμού στελεχών, παρουσιαστών και εκπομπαρχών, της πλήρους μη επαφής, επικοινωνίας, συμπόνιας, κατανόησης του κόσμου εκεί έξω απ τα πλατό είναι η νέα πραγματικότητα μιας τηλεόρασης που αδυνατεί να σταθεί στο ύψος των κοινωνικών περιστάσεων. Και τόσο δεν ξέρει που πατά που πηγαίνει που δεν καταλαβαίνει πως σε λίγο το κοινό θα τους –μας- παίρνει με τις πέτρες και άντε βρούμε μάντρα να κρυφτούμε…
