«Το ερωτικό πάθος είναι για τα άλλα πάθη ό, τι το νευρικό σύστημα για τη ζωή. Τα υποστηρίζει και τα δυναμώνει όλα. Φιλοδοξία, βαναυσότητα, φιλαργυρία, εκδίκηση, όλα πηγάζουν από το ερωτικό πάθος».

Ο Ντονατιέν Αλφόνς Φρανσουά Ντε Σαντ, γνωστότερος ως Μαρκήσιος Ντε Σαντ, γάλλος αριστοκράτης και συγγραφέας τολμηρών βιβλίων, που χαρακτηρίστηκαν ως πορνογραφικά γεννήθηκε σε οικογενειακό παλάτι, σπούδασε ως αριστοκράτης, αμφισβήτησε κάθε εξουσία, εκείνη του βασιλιά, του κλήρου, της πατριαρχίας, πήρε μέρος στην Γαλλική Επανάσταση, έγινε εχθρός του Ναπολέοντας και πέρασε μια βασανισμένη ζωή σε αισχρές φύλακες όπως η Βαστίλη, και απάνθρωπα ψυχιατρεία. Φυσικά από το όνομά του προήλθε ο όρος «σαδισμός». Παρόλα αυτά γεννήθηκε στο Παρίσι στις 2 Ιουνίου του 1740 ως μαρκήσιος και πέθανε στο ψυχίατρο του Charenton, Saint-Maurice των Αδελφών του Ελέους, στις  2 Δεκεμβρίου 1814, ως κόμης, τίτλο που κληρονόμησε απ τον πατέρα του. Σ’ όλη του ζωή, το μόνο που δεν του έλειψε ήταν η αριστοκρατικότητα του, οι διώξεις, η βάναυση διάθεση του στον ερώτα και η βάναυση τιμωρία του από το τότε  αξιακό σύστημα –που δεν παραλλάζει απ το σημερινό, αλλά ας κάνουμε τα στραβά μάτια!

Πιστεύοντας πως «δεν είμαστε πιο ένοχοι όταν ακολουθούμε τα πρωτόγονα ένστικτά μας που μας κυβερνούν, από ό, τι είναι ο Νείλος για τις πλημμύρες του ή η θάλασσα για τα κύματά της» έγραψε βιβλία που δημοσίευσε ανώνυμα ή επώνυμα, αλλά που για όλα διώχτηκε, στα οποία ο αισθησιασμός υπάρχει μόνο αν προκαλεί πόνο. Συχνά με τις λέξεις τους κατακρεουργούσε και κατήγγειλλε αριστοκράτες και κληρικούς που βασάνιζαν με την παντοδυναμία τους ερωτικά όσους είχαν στην εξουσία τους. Σκάνδαλα, διώξεις, εγκλεισμοί σε φύλακες και ψυχιατρεία, έκαναν τον Θείο Μαρκήσιο, όπως τον αποκαλούν οι θαυμαστές του έναν δημιουργό του οποίου το έργο εξετάζεται ξανά και ξανά, αιώνες μετά τον θάνατο του, στην απομόνωση του ελεεινού ψυχιατρείου που βρίσκονταν κλεισμένος. «Εάν δεν έζησα περισσότερο, ήταν επειδή δεν μου έδωσα χρόνο» ήταν η τελευταία φράση του πριν πεθάνει…

… στην Ελλάδα το έργο του Μαρκησίου, όπως και άλλων κολασμένων αμαρτωλών του λόγου και των εννοιών, όπως του Ρεμπό, του Μποντλέρ, ή του Μπατάιγ, δεν ευτύχησε! Με ηθικολογική μοναστηριακή διάθεση επεμβαίνει η λογοκρισία. Η πρώτη έκδοση βιβλίου του Μαρκησίου ντε Σαντ στην Ελλάδα ήταν το συγκλονιστικό «Φιλοσοφία στο Μπουντουάρ» από τις εκδόσεις Εξάντας σε μετάφραση του Βασίλη Καλλιπολίτη, κάτι αιώνες μετά την πρώτη του έκδοσης, μόλις  το 1979! Η κυκλοφορία απαγορεύτηκε με δικαστική εντολή! Δύο χρόνια αργότερα ο ίδιος εκδοτικός οίκος κυκλοφόρησε το «120 Μέρες των Σοδόμων» σε μετάφραση των Τάκη Θεοδωρόπουλου και Πέτρου Παπαδόπουλου. Η έκδοση προκάλεσε και πάλι την παρέμβαση των δικαστικών, που κατήγγειλαν το έργο ως πορνογράφημα για «προσβολή της δημοσίας αιδούς» βάσει του τότε υφιστάμενου νόμου «περί ασέμνων» με μάρτυρα κατηγορίας στα δικαστήρια… έναν χωροφύλακα!

Επιτέλους, σε αντίδραση κατά της συγκείμενης λογοκρισίας, 48 εκδότες ανήγγειλαν κοινή έκδοση του έργου. Τύπος και διανοούμενοι υπερασπίστηκαν το δικαίωμα ελεύθερης κυκλοφορίας των έργων του Σαντ, θεωρώντας το γεγονός της απαγόρευσης σκοταδιστικό, μεσαιωνικό και απάνθρωπα απαγορευτικό στην διαιώνιση της λογοτεχνίας, της ανθρώπινης σκέψης και της επικοινωνίας. Το δικαστήριο συνεκάλεσε Γνωμοδοτική Επιτροπή πέντε προσωπικοτήτων των γραμμάτων και των τεχνών, όπως ο Γιάννης Μόραλης, ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος και ο Ευάγγελος Παπανούτσος, ο οποίος ήταν και ο μόνος που συνηγόρησε στην πρακτική της απαγόρευσης! Το βιβλίο εν τέλει απαγορεύτηκε ­έως και το 1991 οπότε ήρθη και τυπικά η απαγόρευση του! Το συγκεκριμένο βιβλίο, μαζί με τα «Ζυστίν» και «120 Ημέρες στα Σόδομα» παραμένουν πάντα απ’ τα πλέον ευπώλητα του στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό.