«Θα ψηφίσουν και οι Κύπριοι;», ρώτησε μια φίλη την άλλη, όταν εκείνη της έλεγε ποιους «σταύρωσε». Οι αναγνωρίσιμοι τηλεστάρ που κυριαρχούν στα πάνελ έθελξαν τους ψηφοφόρους, που για άλλη μια φορά δεν έψαξε βιογραφικά, δεν ρώτησε να μάθει, δεν… γκούγκλαρε για να διαβάσει μια συνέντευξη υποψηφίου.

Θα είχε ενδιαφέρον να είχαμε στα χέρια μας τα κριτήρια των ψηφοφόρων, με τα οποία επιλέγουν τα πρόσωπα που σταυρώνουν.  Τι τους κάνει «κλικ»; Έχουν ψηφίσει πρόσωπο, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το κόμμα με το οποίο κατεβαίνει;

Να τονίσουμε, βέβαια, πως σχεδόν όλοι οι συνδυασμοί –εκτός Χρυσής Αυγής- είχαν αξιόλογους επιστήμονες, επιχειρηματίες, ανθρώπους των Τεχνών, νέους, άφθαρτους, πιο έμπειρους, σοφούς, τεχνοκράτες, ακτιβιστές. Υποψήφιοι για όλα τα γούστα που πληρούσαν τα υψηλά standards για να εκπροσωπήσουν επάξια στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον ελληνικό λαό.

Αντ’ αυτού, οι ψηφοφόροι φαίνεται πως γοητεύτηκαν από τα… αστραφτερά καθρεφτάκια. Δεν έχουν καταλάβει ακόμη τη δύναμη της ψήφου του ο ελληνικός λαός; Νομίζει πως ψηφίζει Eurovision, που του λένε «ψήφισε έξυπνα» ή σε κάποιο τηλεοπτικό show ταλέντων;

Το δυστύχημα για όσους απορρίπτουν τη «σοφία του ελληνικού λαού» είναι το γεγονός πως δεν «ακούγεται». Εκείνοι που θεωρούν εαυτούς πολιτικοποιημένους, δεν φαίνεται να πείθουν τους άλλους. Και εκεί υπάρχει ένα χάσμα. Δεν μιλούν την ίδια γλώσσα. Δεν επικοινωνούν. Δεν είναι που πρέπει να βγάλουμε λάθος τον λαό και την κρίση του στις κάλπες. Είναι που πρέπει να αλλάξει η γλώσσα που χρησιμοποιούν οι πολιτικοποιημένοι και οι εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος. Ο ξύλινος πολιτικός τους λόγος μούχλιασε. Οι υποψήφιοι πολιτεύονται με όρους 2000. Στα πάνελ ξεκινά κάποιος να τοποθετηθεί και ο «αντίπαλός» του τον κόβει, για να χάσει τον ειρμό του. Μαγκίτσες. Τελικά, δεν ακούμε θέσεις, αλλά ένας καβγάς βοηθά τα νούμερα τηλεθέασης.

Όταν οι καλεσμένοι είναι τύποι σαν τον Παναγιώτη Ψωμιάδη, τον Θάνο Τζήμερο και οτιδήποτε άλλο πετάει μια κορώνα που λειτουργεί ως σπίρτο αναμμένο στην πυριτιδαποθήκη, τότε για αυτά τα φαινόμενα θα εξακολουθούμε να μιλάμε.

Στον επίλογο, δεν θα χρησιμοποιήσουμε ρομαντικές ευχές, αλλά μια κυνική ατάκα που γράφτηκε στο Twitter. «Σαν λαός δεν ξέρουμε να ψηφίσουμε, αποδείχθηκε στο Big Brother 1»…