Λίγο πριν τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής του (έως τώρα), ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης προσπαθεί να παραμείνει cool. Έτσι ακούγεται στο τηλέφωνο… Ψύχραιμος. Και αυτή του η ψυχραιμία χαρακτήρισε την πρώτη προεκλογική του εκστρατεία. Χωρίς κορώνες, με λόγο σύγχρονο και απλό, κατάφερε κόντρα στα προγνωστικά να κάνει το ντεμαράζ και να μπει στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών.

Μετά την πρώτη συνέντευξη στο Provocateur, θελήσαμε να του κάνουμε και την τελευταία του, για τη συγκεκριμένη προεκλογική περίοδο. Έτσι, τηλεφωνήσαμε το πρωί της Παρασκευής και ανάμεσα σε πόρτες που ανοιγόκλειναν, meeting και περπάτημα στους δρόμους της Αθήνας, o υποψήφιος για το δήμο Αθηναίων με το συνδυασμό «Ανοιχτή Πόλη», μας απάντησε για άλλη μια φορά, σε μια συζήτηση που κυριάρχησε η ειλικρίνεια και ο ενικός.

 

Υπάρχουν καλοί και κακοί ψηφοφόροι; Θα έλεγες πως δεν θέλεις να σε ψηφίσουν εκείνοι που ψήφισαν Χρυσή Αυγή;

Αν θέλεις να σε ψηφίσουν αυτοί που ψήφισαν Χρυσή Αυγή, δεν τους κάνεις κάλεσμα απευθείας. Αρχίζεις να λες αυτά που γουστάρουν να ακούσουν. Πολλοί το έχουν κάνει άλλωστε. Εγώ ανατριχιάζω και μόνο που το σκέφτομαι. Και επιπλέον, ο πρώτος στον οποίον λογοδοτώ είναι οι άνθρωποι που μας ψήφισαν στον πρώτο γύρο και οι οποίοι επίσης θα ανατρίχιαζαν. Κοίτα, χοντρικά πιστεύω ότι αυτοί οι ψηφοφόροι είναι δύο ειδών. Υπάρχουν αυτοί που ψηφίζουν ναζισμό και το ζουν, και αυτοί που το κάνουν γιατί νομίζουν ότι έτσι διαμαρτύρονται, τρολλάρουν τους πολιτικούς και τέτοια. Οι πρώτοι δεν με αφορούν και δεν τους αφορώ. Είναι αντικείμενο άλλης επιστήμης. Οι άλλοι χρειάζονται ένα γερό ταρακούνημα για να καταλάβουν πόσο κατάντια είναι αυτό που κάνουν. Επιτρέπουν σε ένα κομμάτι του εαυτού τους να πέσει πολύ χαμηλά, αλλά υπάρχει ένα άλλο κομμάτι τους στο οποίο μπορείς να απευθυνθείς. Όχι για να κερδίσεις μια ψήφο την Κυριακή, αλλά για να κερδίσεις μερικούς ανθρώπους με περισσότερη αυτοεκτίμηση, μακροπρόθεσμα.

Σου άρεσε το σποτάκι του Ποταμιού;

Η αλήθεια είναι ότι μου φάνηκε εντελώς άκυρο. Κατ’ αρχάς δεν ξέρω καμία γυναίκα που θα έκανε έτσι αν ήταν η πρώτη φορά που θα το κάνει, ή αν ήταν η φορά που θα το ξανάκανε μετά από καιρό, ό,τι και να ήταν αυτό που θα επρόκειτο να κάνει. Αυτά δεν είναι φρέσκιες ιδέες, είναι παμπάλαια στερεότυπα για τις γυναίκες, με φρέσκια σκηνοθεσία. Δεύτερον, μου φάνηκε εντελώς fail η δικαιολογία «μη φωνάζετε, δεν το σκεφτήκαμε μόνοι μας, από αλλού το έχουμε κλέψει». Τρίτον, έτυχε να δω και το πρωτότυπο του Ομπάμα. Και αν προσέξεις, εκεί μιλάει για τα θέματα της καμπάνιας του, κάποια ζητήματα που όντως αφορούν τις γυναίκες, την κοινωνική ασφάλιση, τα στρατεύματα στο Ιράκ, την κόντρα με τους συντηρητικούς. Εδώ του Ποταμιού, για ποιό πράγμα μιλάνε ακριβώς; Αφού θέσεις δεν έχουν, οι ίδιοι το παραδέχονται. Και αν προσέξεις το λένε και μέσα στο σποτ. Οπότε χωρίς περιεχόμενο τους έμεινε σκέτο το εύρημα, και δεν τους βγήκε καθόλου.

Πώς σου φάνηκε η πρώτη σου φορά; Υπήρχε κάποιο περιστατικό την Κυριακή που μάλλον θα το εξιστορείς στα εγγόνια σου;

Υπήρξε τη Δευτέρα. Πήγαμε το πρωί περιοδεία στους Αμπελόκηπους και ο κόσμος ήταν ενθουσιασμένος. Εκεί νοιώσαμε ότι έχουμε αλλάξει πίστα. Πολλοί από τους ανθρώπους που είδαμε μας είχαν ψηφίσει, αλλά μετά τον πρώτο γύρο ήταν πολύ πιο εκδηλωτικοί. Άλλοι ερχόντουσαν και μας έλεγαν «εγώ ψήφισα τον τάδε άλλα μπράβο σας». Και όλο αυτό ήταν τεράστιο συναισθηματικό δώρο. Νομίζω ότι εκεί συνειδητοποιήσαμε όλοι μας πραγματικά τι είχαμε κάνει την προηγούμενη ημέρα.

Κοιμήθηκες το Σάββατο;

Ναι, σαν κούτσουρο. Αλλά έξι παρά τέταρτο το πρωί είχα πεταχτεί με το μάτι γαρίδα.

Ποιο είναι αυτό που θέλεις να έχουν στο μυαλό τους οι ψηφοφόροι όταν μπουν στο παραβάν;

Να σκεφτούν ότι δεν ψηφίζουν μόνο για το ποιός θα γίνει δήμαρχος, αλλά ψηφίζουν για την πόλη τους και τους ίδιους. Έχουν να διαλέξουν ανάμεσα στην πόλη που ήδη ξέρουν και την πόλη που θέλουν.  Η Αθήνα την Κυριακή είναι στο δικό τους χέρι.