Η σχέση μου με το περί ου ο λόγος cocktail, πριν καταλήξει να γίνει ερωτική,  ήταν Πλατωνική, βλέπεις λόγω  ηλικίας, ήμουν δεν ήμουν 16 χρονών.   

Ήταν αρχές της δεκαετίας του ‘70, (το ‘72 ή το ’73 αν καλά θυμάμαι), εγώ νεανίας, δεκαπέντε στα δεκαέξι. Ένας φίλος του μεγάλου μου αδελφού μου ζήτησε βοήθεια να μεταφέρει κάτι από το σπίτι του. Φτάνοντας εκεί δίψασα, πάω να πιώ νερό, ανοίγω την πόρτα του ψυγείου και…κάγκελο!

Ένα μπουκάλι Gin, ένα μπουκάλι Dry Martini, ένα βαζάκι με πράσινες ελιές, δύο-τρία λεμόνια. Στο επάνω ράφι είχε ένα δίσκο με ποτήρια, όπως έμαθα μετά, τα κατάλληλα για Dry Martini cocktail. Ένα γυάλινο μεγάλο ποτήρι, με γραμμές και γράμματα πολύχρωμα, δοσομετρητής και συγχρόνως σέικερ ανάδευσης, είπε ο master Χρήστος, και ένα κουταλάκι ανοξείδωτο με πολύ μεγάλο βραχίονα.

Πιο περίεργο, πιο κουλό, πιο ακαταλαβίστικο περιεχόμενο ψυγείου, δεν είχα δει ποτέ.

Ο master Χρήστος λοιπόν, ανταποκρινόμενος στην «δίψα μου για μάθηση», αφού μου έκανε το ανάλογο briefing, μου έδωσε να καταλάβω πως αυτό το άσχετο, στα μάτια μου, περιεχόμενο του ψυγείου μπορούσε να συνθέσει μια μαγευτική γεύση. Τη γεύση που αργότερα ήταν, όταν άρχισα να κυκλοφορώ στα πέριξ, του αγαπημένου μου cocktail.

Του πιο σένιου, σοβαρού, με προσωπικότητα, φινέτσα και στυλ cocktail. Όχι γρεναδίνες, ομπρελίτσες, ουκ έστι αριθμός καλαμακίων και άλλα φαιδρά. Και μάλιστα στην αυστηρή του εκδοχή, την  version originale, γιατί και αυτός ο αγαπημένος ο… James έχει δείξει αστάθεια για το πώς το θέλει. Άσε που στην ταινία  Skyfall το έριξε στις  μπύρες.

 

Λοιπόν…

* 4 μέρη Gin

* 1 μέρος dry Vermouth

* 1 πράσινη ελιά

* 1  λωρίδα φλοίδας λεμονιού

* Παγάκια

Τα ποτήρια πρέπει να είναι παγωμένα και χωρίς νερά. Αυτό γίνετε με τρεις τρόπους: ή  όση ώρα ετοιμάζουμε  το cocktail γεμίζουμε τα ποτήρια με τριμμένο πάγο ή πριν σερβίρουμε βάζουμε δύο παγάκια και κινώντας κυκλικά το ποτήρι παγώνουμε τα τοιχώματα. Και στις δύο περιπτώσεις στραγγίζουμε πολύ καλά τα ποτήρια πριν σερβίρουμε. Ή ο τρίτος και καλλίτερος τρόπος είναι να τα παγώσουμε από νωρίτερα στο ψυγείο, όχι στην κατάψυξη,  για να  είναι και παγωμένα και χωρίς νερά.

Σε ένα σέικερ βάζουμε τo Gin, το Vermouth και 1-2 πάγους μεγάλους και καλά παγωμένους. Μικρά και μισολιωμένα παγάκια θα μας νερώσουν το cocktail μας αμέσως. Με το bar spoon αναδεύουμε  όχι πάνω από 30΄΄και σουρώνοντας σερβίρουμε στο ποτήρι.

Επάνω από το ποτήρι πιέζουμε την φλοίδα του λεμονιού να βγάλει τα αιθέρια έλαια και προσθέτουμε  μια πράσινη ελιά καρφωμένη σε μια οδοντογλυφίδα.

Το  συγκεκριμένο cocktail  δεν έχει καμία σχέση με διάφορα cocktail που πίνονται με την λογική των long drinks. Πίνετε όσο είναι ,από παγωμένο έως αρκετά δροσερό.

 

H ενδιαφέρουσα παραλλαγή του E. Hemingway

* 9 μέρη Gin

* 1 μέρος  dry Vermouth

* Αναδεύοντας το Vermouth με πάγο αρωματίζουμε το σέικερ. Χύνουμε  το Vermouth σουρώνοντας.  Στο ίδιο σέικερ προσθέτουμε το Gin και ακολουθούμε την ίδια διαδικασία με την προηγούμενη συνταγή.

 

ΥΓ.: Αγαπημένη στιγμή για να το απολαύσεις, σουρουποβραδάκι καλοκαιριού. Τοποθεσία, παρά θιν΄ αλός. Μουσικούλα, με το «Harvest» του Neil Young είσαι εντάξει. Και με ένα Cuaba mini piramide πουράκι, είσαι ακόμα ποιο εντάξει!