Αν είσαι Αμερικανός είναι παράλογο να μην έχεις πάει εκεί για ένα διήμερο ούτε μια φορά στη ζωή σου. Αν δεν είσαι Αμερικανός απλά ονειρεύεσαι κάποια στιγμή στη ζωή σου να την επισκεφθείς – και όταν γυρίσεις να πεις στην κοπέλα σου «ότι γίνεται στο Βέγκας, μένει στο Βέγκας». Γιατί η αλήθεια είναι ότι στο Λας Βέγκας γίνονται πολλά, τόσα πολλά που θα έκαναν και έναν ιερέα να κοκκινίσει.
Γιατί δεν είναι μόνο ο τζόγος, το αλκοόλ και το σεξ που έκαναν το Λας Βέγκας να γίνει μία από τις πιο γνωστές πόλεις του πλανήτη. Είναι αυτή η σκοτεινή λάμψη που έχει, αυτός ο «πυρετός» για ξεσάλωμα που πιάνει όσους την επισκέπτονται. Είναι αυτές οι ιστορίες με τη μαφία και οι εμφανίσεις των μεγαλύτερων σταρ των ΗΠΑ. Είναι η πόλη που «γεννάει» βασιλιάδες και «εξαφανίζει» αυτοκράτορες στις ρουλέτες της μέσα σε ένα βράδυ. Αν είσαι πολύ… κακό παιδί σε εξαφανίζει στην κυριολεξία στην έρημο Μοχάβε – εκεί που οι γκάνγκστερ έστελναν τους εχθρούς τους.
Οι πρώτοι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν στο Λας Βέγκας στις 15 Μαΐου του 1905 και ήταν υπάλληλοι σιδηροδρομικών εταιρειών που ανεφοδίαζαν τους συρμούς, που περνούσαν από την περιοχή. Έξι χρόνια μετά έγινε επισήμως πόλη με 800 κατοίκους, ενώ η μεγάλη ανάπτυξη ήρθε τη δεκαετία του ’30 με τη νομιμοποίηση του τζόγου και της πορνείας. Για αυτό και τη βάφτισαν «Αμαρτωλή Πόλη».
Όταν όμως επιχειρηματίες και μαφία είδαν εκεί το οικονομικό μέλλον, το ένα 5αστερο ξενοδοχείο άρχισε να διαδέχεται το άλλο, πάντα διαθέτοντας καζίνο πολυτελείας. Και από πίσω ακολούθησαν όλα τα μεγάλα ονόματα της εποχής – από τον Frank Sinatra έως τον Elvis Presley. Και τότε το Λας Βέγκας έγινε η «Πόλη που δεν κοιμάται ποτέ».
Και παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να μεταμορφωθεί σε τουριστικό θέρετρο και όχι βασίλειο του τζόγου, το Λας Βέγκας στα μάτια και στο μυαλό όλων θα είναι η πόλη της Θεάς Τύχης.
