Είμαι από τους ανθρώπους που κατά μεγάλο ποσοστό η διάθεσή τους επηρεάζεται από τις καιρικές συνθήκες. Έχει ήλιο; Χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά. Έχει συννεφιά; Τα μούτρα μέχρι το πάτωμα. Στη δε βροχή, η κατάθλιψη και τα νεύρα φτάνουν σε τέτοια σημεία που η επαφή με τους άλλους ανθρώπους μπορεί να αποβεί μοιραία. Κι αυτό γιατί ανάμεσα μας κυκλοφορεί αυτή η ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ κατηγορία αντρών και γυναικών που φτιάχνονται με τη μουντάδα, τα σύννεφα και τις σταγόνες βροχής. Είναι οι ίδιοι μάλιστα που με την πρώτη στάλα θα σπεύσουν να γράψουν στο facebook κάτι του στιλ «Η ζωή δεν είναι πώς θα επιβιώνεις στην καταιγίδα, αλλά πώς θα χορεύεις στη βροχή» ή θα ανεβάσουν όλη την παγκόσμια δισκογραφία που έχει μέσα τις λέξεις βροχή, rain, καταιγίδα.
Πέρυσι τέτοια εποχή γκρίνιαζα γιατί στο Παρίσι φορούσα ακόμα παλτό και κοιμόμουν αγκαλιά με το χοντρό πάπλωμα. Έσκαγα από τις ζήλια μου που σας έβλεπα να ποστάρετε φωτογραφίες με κοντομάνικα στον ήλιο και καταστρώναμε σχέδια με την Ελένη για το ποια πόλη έχει 10 μήνες το χρόνο άνοιξη για να περάσουμε εκεί τα γεράματα.
Όταν θα έπαιρνα την απόφαση να γυρίσω στην Αθήνα πριν λίγους μήνες, ανυπομονούσα να περάσουν οι μέρες για να φτάσει η αγαπημένη μου εποχή, που τελικά δεν ήρθε ακόμα. Γιατί άνοιξη είναι…
* Ένας λεκές από το πρώτο παγωτό χωνάκι.
* Δύο άσπρα πόδια που ξεπροβάλλουν δειλά δειλά από ένα φλοράλ φόρεμα.
* Κάλτσες, σανδάλια και φωτογραφικές μηχανές στην Πλάκα! Welcome tourists!
* Να δαγκώνεις το καλαμάκι του καφέ σε μία ταράτσα στο Μοναστηράκι.
* Η πόλη που γεμίζει από προεκλογικά περίπτερα. Σχεδόν κάθε χρόνο πλέον.
* Το πρωτάθλημα που αρχίζει με… πόρτες, πλακωτό και φεύγα.
* Ένα ξενύχτι στο μπαλκόνι με τα πόδια ακουμπισμένα στο κάγκελο.
* Οι Αθηναίοι που κάνουν επιδρομή στον Πειραιά για ουζάκι.
* Οι πλατείες που γεμίζουν από παρέες, μπύρες και δυνατά γέλια.
* Η λίμπιντο που ανεβαίνει μαζί με τη θερμοκρασία.
* Η απορία: «Τι θα κάνουμε φέτος το καλοκαίρι;»
* Ο αφρός σε ένα παγωμένο ποτήρι μπύρας που μόλις έχει βγει από την κατάψυξη.
* Ο λόφος του Φιλοπάππου που γεμίζει καρό τραπεζομάντηλα.
* Φράουλες, κεράσια, φράουλες, κεράσια.
* Και δύο γυμνά ιδρωμένα σώματα που συναντιούνται τις πρώτες πρωινές ώρες…
Κι αν η άνοιξη δεν έχει έρθει ακόμα, στο χέρι μας είναι να την φέρουμε…
