Κανονικά η σέντρα σε αυτήν εδώ τη στήλη θα έπρεπε να γίνει στο πρώτο Μουντιάλ, το 1930. Ο… Θεός Ντιέγκο, όμως, κάνει το θαύμα του και καθορίζει τη… μοίρα μας από το σφύριγμα κιόλας της έναρξης των πιο όμορφων, των πιο θεαματικών, των πιο ιδιαίτερων στιγμών στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Είμαστε στο 1986 (12 ετών “σκάρτα” ο υπογράφων). Μεξικό και ο ήλιος καίει ό,τι βλέπει. Η Αγγλία παίζει με την -από το 1966- εχθρό Αργεντινή (σ.σ. από το Μουντιάλ στο Νησί), ενώ έχει μεσολαβήσει ο πόλεμος στα νησιά Φώκλαντ.
Φάση των προημιτελικών, 22 Ιουνίου. Στο 51′ ύστερα από λανθασμένο γύρισμα του Στιβ Χοτζ, ο Μαραντόνα τρέχει προς την μπάλα, η οποία κατευθυνόταν ψηλοκρεμαστά προς τη μικρή περιοχή, και προλαβαίνει τον Πίτερ Σίλτον που επιχειρεί έξοδο με γροθιά.
Ο πλανήτης πετάχτηκε από τη θέση του, αλλά με σχεδόν γυμνό μάτι φαίνεται το χέρι του Ντιέγκο. Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, να πηδήξει τόσο ψηλά και να προλάβει τον γκολκίπερ των λιονταριών, ο οποίος φεύγει σφαίρα προς τον διαιτητή. Τζάμπα κόπος. Ο Τυνήσιος ρέφερι Αλί Μπιν Νάσερ θεωρεί πως ο ύψους 1.65 έχει πάρει τη μπάλα δίκαια από τον 1.85 και έχει σκοράρει.
Ο Μαραντόνα δεν σταματάει εκεί την παγαποντιά του. Λέει στους συμπαίκτες του: «Ελάτε να με αγκαλιάσετε, αλλιώς δε θα το μετρήσει».
Στη συνέντευξη τύπου μετά τον αγώνα θα πει την ατάκα του αιώνα: «un poco con la cabeza de Maradona y otro poco con la mano de Dios» («λίγο με το κεφάλι του Μαραντόνα και λίγο με το χέρι του Θεού») αφήνοντας στην ιστορία το γκολ με αυτό το όνομα.
