Διαβάζοντας τα ρεπορτάζ μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του νέου και άφθαρτου, Γιώργου Κουμουτσάκου, για την Περιφέρεια Αττικής, καταλαβαίναμε πως θα έκανε έναν προεκλογικό αγώνα «σκληρού rock», όπως κάνει κάθε υποψήφιος που δεν είναι ευρέως γνωστός. Δήλωνε άλλωστε fan της rock μουσικής στη συνέντευξη που παραχώρησε στη Ναταλία Γερμανού, ενώ στον τοίχο του στο Facebook δεν παραλείπει να ανεβάζει κομμάτια των Lou Reed και Phil Collins.
Τα ακούσματα αυτά απέχουν πολύ από την προεκλογική εκστρατεία που κάνει, που θυμίζει έντονα εκείνη του Δημήτρη Αβραμόπουλου για τον δήμο της Αθήνας. Τότε, το μακρινό 1994, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος κατάφερε να κερδίσει το φαβορί και πολύβουο –όπως πάντα- Θεόδωρο Πάγκαλο, με μια καμπάνια ηπίων τόνων και ουσίας. Οι εποχές έχουν αλλάξει, όμως. Οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί απαιτούν «μάχες» σε κάθε γειτονιά, μιας και η περιφέρεια Αττικής δεν έχει καμιά σχέση με τον δήμο Αθηναίων, σε έκταση και αριθμό ψηφοφόρων. Το να μην επιλέγεις τη στρατηγική της «κορώνας» είναι θετικό, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι ορθή επιλογή το… cool, από τη στιγμή που δεν είναι αναγνωρίσιμος.
Με θέσεις αόριστες και γενικές, με φωτογραφίες από πάνελ και εκδηλώσεις δεν κερδίζονται αυτές οι μάχες. Ούτε καν, οι εντυπώσεις! Οι επισκέψεις στο Θησείο είναι για τουρίστες… Οι υποψήφιοι θα πρέπει να επισκέπτονται μάλλον τα Κάτω Πετράλωνα.
Ο Γιώργος Κουμουτσάκος φαίνεται να έχει αποδεχθεί την ήττα του από πολύ νωρίς και να επιδίδεται σε μια easy listening εκστρατεία, θέλοντας προφανώς να ενισχύσει το δικό του προφίλ. Άλλωστε, η έμφαση στην τεχνοκρατική, εξωτερική εμφάνιση (τομέας στον οποίο παίρνει άριστα) αυτό φανερώνει.
Τα χαρακτηριστικά εκείνης της εκλογικής μάχης είναι πολύ διαφορετικά, όμως. Ο Γιώργος Κουμουτσάκος δεν έχει να αντιμετωπίσει κάποιο «μεγαθήριο».
