Του Πάνου Ρασσιά

Πρωί καθημερινής. Η πόρτα στο εντυπωσιακό κατάστημα με τα κόκκινα ξύλινα παντζούρια και την παραδοσιακή αρχιτεκτονική ανοίγει και ένας ψηλός άντρας με ορειβατικό σάκο στον ώμο μπαίνει και κατευθύνεται προς τον κεντρικό πάγκο. 
«Ένα εσπρέσο. Δυνατό». Αυτή είναι πρώτη του κουβέντα και ακολουθεί συζήτηση με τον ιδιοκτήτη για ένα πολυεργαλείο-σουγιά και ένα θερμός που ενδιαφέρεται να αγοράσει. 

Τα γύρω ράφια φιλοξενούν επίσης ισοθερμικά γάντια, μπουφάν, μποτάκια και άλλα ορειβατικά είδη και αξεσουάρ, ενώ στο υπόλοιπο μισό του καταστήματος υπάρχουν από κρουασάν, σοκολάτες και βιολογικά προϊόντα μέχρι απορρυπαντικά, μπαταρίες και μικροσυσκευές. Θα μπορούσε να είναι ένα από τα μαγαζιά – μίνι-πολυκαταστήματα στην Αράχωβα ή σε κάποιο άλλο ορεινό θέρετρο από τα πολλά που διαθέτει η Ελλάδα. Όμως η πόρτα ανοίγει ξανά και ο επόμενος που μπαίνει είναι… ένας καλόγερος της Ιεράς Επιστασίας. Το κατάστημα βρίσκεται στην πρωτεύουσα του Αγίου Όρους, τις Καρυές! 

 

Ιδιοκτήτες του εμπορικού είναι ο Ανδρέας, ο Νέστορας και ο Μανώλης, που έκαναν πραγματικότητα το Νέο Επιχειρείν, στην πιο σκληρή οικονομική περίοδο που περνά η Ελλάδα και σε ένα μέρος που δύσκολα θα επέλεγε κανείς. Και οι τρεις με ηλικία όχι πάνω από 40, έχουν οικογένειες και δουλειές, διαφορετικές ο καθένας, στην Αθήνα. Μια τυχαία πληροφορία, ότι ο συγκεκριμένος χώρος στις Καρυές ελευθερώθηκε, κινητοποίησε τους τρεις φίλους που άρχισαν να το «ψάχνουν» και αποφάσισαν τελικά να στήσουν την επιχείρηση. Πελάτες οι προσκυνητές που φθάνουν στις Καρυές για να πάνε στη συνέχεια στα μοναστήρια της Αθωνικής Πολιτείας. Το τελευταίο διάστημα μάλιστα έχει σημειωθεί αύξηση στον θρησκευτικό τουρισμό που προέρχεται από τη Ρωσία, καθώς ιδιαίτερα το καλοκαίρι, εκατοντάδες είναι οι Ρώσοι που φθάνουν στο Άγιο Όρος για να επισκεφθούν τις ρωσόφωνες Μονές και οι οποίοι έχουν διαφορετικό οικονομικό… status από τους Έλληνες προσκυνητές. 

Οι δυσκολίες του εγχειρήματος πάντως δεν είναι λίγες. «Καταρχήν κάθε βδομάδα, με κυκλικό πρόγραμμα στο μήνα, ο ένας από τους τρεις της παρέας, αφήνει οικογένεια και υποχρεώσεις στην Αθήνα και παραμένει στο Όρος για να κρατήσει το μαγαζί. Και το καλοκαίρι, είμαστε δύο ανά βδομάδα, λόγω της κίνησης», λέει ο Νέστορας. 

Δυσκολίες υπάρχουν και στην τροφοδοσία, καθώς ο μόνος τρόπος πρόσβασης είναι το μικρό φέρι μποτ από την Ουρανούπολη που δένει στο λιμανάκι της Δάφνης και από εκεί ο χωματόδρομος που οδηγεί στις Καρυές.  Για το λόγο αυτό χρειάζεται ιδιόκτητο αγροτικό αυτοκίνητο, καθώς διαφορετικά το κόστος των μεταφορικών είναι ασύμφορο. Και βεβαίως το γεγονός ότι τρεις νέοι άνθρωποι αφήνουν για περίπου δέκα με δεκαπέντε μέρες το μήνα την οικογένειά τους, τις υποχρεώσεις τους, αλλά και τις ανέσεις και τις δυνατότητες διασκέδασης που έχουν στην Αθήνα, είναι υπολογίσιμο.

«Η επαφή με τους Γέροντες» κλείνει την κουβέντα ο Ανδρέας, «οι θρησκευτικές και φιλοσοφικές συζητήσεις μαζί τους, η πνευματικότητα του τόπου και η δυνατότητα που προσφέρει να σκεφτούμε τη φύση μας και τις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου – τις ανάγκες του πνεύματος, αντισταθμίζουν όλα τα υπόλοιπα». Αμήν!