Εκεί στις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα, που κοπανιότανε ο Springsteen εμπρός σε ένα σχετικώς αδιάφορο αμερικάνικο κοινό, βγήκε ό μουσικοκριτικός John Landau και είπε τη μεγάλη παρόλα: «Είδα το μέλλον του rock ‘n’ roll κι αυτό το μέλλον το λένε Bruce Springsteen!». Την είπε, την μπουμπούνισε, πήρε την ευθύνη και είχε και δίκιο. Η πορεία του «αφεντικού» τον δικαίωσε.
Ελπίζω λοιπόν να δικαιώσει κι εμένα, διότι εδώ στο Provocateur θα υπογράψω κάτι ανάλογο. Ορίστε η πρόβλεψη: «Είδα το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ και αυτό το μέλλον το λένε Βαγγέλη Μάντζαρη!». Πάρεξ ατυχιών και τραυματισμών φυσικά, καθότι σέρνει μια ρήξη συνδέσμων το παιδί από πέρυσι και ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου βγάλει αυτό το πράγμα στην πορεία.
Για την ώρα πάντως, μοιάζει σαν να υπέστη ένα απλό ραγισματάκι. Βοηθάει βεβαίως και το σκαρί, μιας και είναι lean and mean ο αθλητής, δεν είναι κανένα ψυγειάκι, κανένα μπουσγόνι που λέμε και στο χωριό μου. Ψηλός είναι, λιγνός είναι, έξυπνος είναι και παίζει την καλύτερη άμυνα στην Ελλάδα. Σας θυμίζει κανέναν; Μάλιστα, δίκιο έχει ο κύριος στην πίσω σειρά με το κληρονομικό χάρισμα από τη γιαγιά του τη Σμυρνιά. Μας θυμίζει τον Δημήτρη Διαμαντίδη.
Ο ένας κατέρχεται, ενώ ο άλλος ανέρχεται. Και είναι αντίπαλοι, ενώ θα μπορούσαν να είναι συμπαίκτες. Είναι γενικά γνωστό στην πιάτσα ότι ο Μάντζαρης προτιμούσε να πάει στον Παναθηναϊκό για συναισθηματικούς λόγους, αλλά ο Ομπράντοβιτς, στο σημαντικότερο ίσως λάθος της ελληνικής παρουσίας του, είπε «όχι». Εντάξει, τον δικαιολογώ, όταν σου έχουν φορτώσει για ταλέντο ως και τον Αρτέμη Κούβαρη, λογικό είναι να διατηρείς σφοδρές επιφυλάξεις. Την περίπτωση Μάντζαρη ωστόσο θα έπρεπε να την είχε ψάξει λίγο παραπάνω.
Διαβάστε ακόμα: Ξέμεινε από… μπαταρία ο Δημήτρης Διαμαντίδης;
Θα έπρεπε να είχε πάρει πληροφορίες γι’ αυτό το σπάνιο ταλέντο που μοιάζει και σε κάτι ακόμη με τον Διαμαντίδη. Δεν σταματάει να εξελίσσει το παιχνίδι του, σεζόν με τη σεζόν. Και να επενδύει στο άχαρο καθήκον της άμυνας, όταν κάποιοι άλλοι συνομήλικοί του παριστάνουν τους πιστολέρο. Δείτε τι έγινε στον τέταρτο ημιτελικό με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Μάντζαρης έμεινε μισή ώρα στο παρκέ, ο Γιούλ κι ο Ροντρίγκεζ έγραψαν συνολικά έξη πόντους. Τους μασούλησε ο Βαγγέλης κι έφτυσε τα σπόρια con gusto. Όπως θα έκανε στα νιάτα του κι ο Διαμαντίδης…
Σε ένα μόνο σημείο είναι που δεν μοιάζουν οι δύο παίκτες. Ο «παλιός» το είχε το τρίποντο και το κοπάναγε ακόμη και στις πιο κρίσιμες στιγμές. Ο «νέος», από την άλλη, δεν είναι «χεράς» από τη μαμά του και ως την ώρα που τις γράφω αυτές τις γραμμές παρουσιάζει μια αστάθεια πίσω απ’ τη γραμμή. Έχει χρόνο ωστόσο να το πάρει το πτυχίο και στον συγκεκριμένο τομέα. Αρκεί να το βάλει κάτω και να προσπαθήσει. Κι αν δεν μπορεί μόνος του, υπάρχουν «μηχανικοί» που θα τον βελτιώσουν. Εδώ ολόκληρος Νοβίτσκι και δεν είχε ιδέα από σουτ. Το “κατσαβίδιασε” όμως και ησύχασε!
