Η εβδομάδα που μας πέρασε έχει πλούσια πολιτική επικαιρότητα, δεν υπάρχει αμφιβολία επ’ αυτού. Η προγραμματική συμφωνία που κυοφορήθηκε επί τετράμηνο, η καταγγελία για το ρουσφέτι του Γενικού Γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου, κου Τάκη Μπαλτάκου, η διαπραγμάτευση με την Τρόικα και άλλα πολλά. Δεν έχω όμως απολύτως καμία όρεξη να γράψω για ένα από αυτά τα θέματα. Ενόψει και της επετείου της 28ης Οκτωβρίου, ήρθε ένα περιστατικό για να ταράξει τα νερά της μικρής κοινωνίας της Χερσονήσου και να μας θυμίσει πόσα ρατσιστικά στερεότυπα υπάρχουν στην οπισθοδρομική κοινωνία μας.
Όπως αποκαλύπτει η ιστοσελίδα candianews.gr της Κρήτης, η μαθητική παρέλαση στη Χερσόνησο κινδύνευσε ακόμα και με ακύρωση λόγω των αντιδράσεων γονέων και μαθητών για το γεγονός πως η σημαιοφόρος έχει καταγωγή από την Αλβανία. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, η επιλογή της ΑΡΙΣΤΗΣ μαθήτριας προκάλεσε τη μήνη αρχικά πολλών γονέων και στη συνέχεια και μιας οργανωμένης ομάδας μαθητών εντός του σχολείου, οι οποίοι ζητούσαν η κοπέλα να μην πρωτοστατήσει στην παρέλαση. Στη συνέχεια, την κίνηση αυτή ακολούθησαν και άλλοι μαθητές, οι οποίοι συνασπίστηκαν κατά του κοριτσιού. Με τη σειρά τους ο σύλλογος διδασκόντων του ΓΕΛ Λιμένος Χερσονήσου αλλά και η διεύθυνση του σχολείου επέμειναν στην αρχική τους απόφαση, ενώ το θέμα έφτασε μέχρι τη διεύθυνση δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, η οποία ζήτησε να υπάρξει σεβασμός προς τα κριτήρια της απόφασης αλλά και προς την ίδια τη μαθήτρια.
Επικοινώνησα με τον καλό δημοσιογράφο κ. Ανδρικάκη, Διευθυντή του candianews.gr, ο οποίος με διαφώτισε για το παρασκήνιο της υπόθεσης. Στο εν λόγω σχολείο υπάρχει μια οργανωμένη ομάδα μαθητών, η οποία πρόσκειται πολιτικά στη Χρυσή Αυγή. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, στο παρελθόν έχουν προβεί σε ξυλοδαρμούς εναντίον αλλοδαπών στην ευρύτερη περιοχή της Χερσονήσου, χωρίς φυσικά να τιμωρηθούν για τις πράξεις τους. Το πιο εξοργιστικό όμως που λέει ο κύριος Ανδρικάκης είναι πως το 15μελές Συμβούλιο του ΓΕΛ απείλησε (!!!) τη μαθήτρια να μην είναι υποψήφια, προφανώς υπό την πίεση που άσκησε ο οργανωμένος πυρήνας της ΧΑ. Φυσικά, η διεύθυνση του σχολείου δεν έκανε-προς τιμήν της-ούτε βήμα πίσω, με αποτέλεσμα στη γενική πρόβα της Παρασκευής η κοπέλα να λάβει κανονικά μέρος και μάλιστα να χειροκροτηθεί και από μεγάλο μέρος των παριστάμενων γονιών και μαθητών.
Προειδοποιώ πως την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές είμαι εξοργισμένος και δεν έχω καμία διάθεση να τηρήσω το politically correct. Πάντα αναλαμβάνω την ευθύνη των όσων λέω και γράφω. Διαβάζοντας λοιπόν την είδηση αναρωτήθηκα πόσο σκατόψυχοι είναι ορισμένοι γονείς, οι οποίοι τολμούν να παίζουν με την ψυχοσύνθεση ενός παιδιού, ιδίως στην κρίσιμη φάση της Γ’ Λυκείου. Πόσο λιπόψυχοι που δεν επιτρέπουν σε Ελληνίδα πολίτη, μιας και το κορίτσι έχει την ελληνική υπηκοότητα, να σηκώσει την ελληνική σημαία. Πόσο λίγοι ως γονείς που ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να σηκώσουν μπαϊράκι κατά μιας συμμαθήτριάς τους επειδή διανοήθηκε πως θα μπορούσε να είναι τόσο Ελληνίδα όσο και οι υπόλοιποι. Πόσο ανεπαρκείς ως πολίτες που σκέφτονται με στεγανά και ενθαρρύνουν την περιθωριοποίηση ενός 18χρονου κοριτσιού.
Όταν εγώ πήγαινα σχολείο ήξερα πως η σημαία δίνεται με κριτήρια αριστείας. Ήμουν πολύ καλός μαθητής αλλά η κολλητή μου φίλη ήταν πάντα μαθήτρια του 20 και έπαιρνε τη σημαία. Και εγώ την καμάρωνα όποτε την κράταγε, γιατί το άξιζε. Θα μου πείτε πως η φίλη μου είναι Ελληνίδα 100%, συνεπώς δεν υφίσταται ταύτιση με το συγκεκριμένο γεγονός. Και όμως ο φθόνος και το σύνδρομο κατωτερότητας χρειάζονται μόνο μια πολύ απλή αφορμή για να εκδηλωθούν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ορισμένοι γονείς και μια ομάδα μαθητών βρήκαν το εύκολο θύμα, «το Αλβανάκι», το περιθωριοποίησαν και τώρα το βγάζουν στη σέντρα επειδή σκέφτηκε πως θα μπορούσε να έχει τα ίδια δικαιώματα με αυτούς και να κρατήσει τη σημαία στην παρέλαση.
Ειλικρινά ντρέπομαι που υπάρχουν τόσο τιποτένιοι άνθρωποι στην ελληνική κοινωνία. Τους λυπάμαι, διότι αναλίσκονται σε ένα κυνήγι μαγισσών με στόχο να κάψουν στην πυρά τη μικρή μαθήτρια. Παράλληλα χαίρομαι που, έστω και αν βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού, η οργανωμένη πολιτεία και οι τοπικοί θεσμοί στάθηκαν απέναντι στον παραλογισμό της φασιστικής νοοτροπίας αυτής της θλιβερής ομάδας.
Όσο έκανα την έρευνά μου για το θέμα, έπεσα πάνω σε ένα σχόλιο κάτω από την είδηση του candianews.gr και θα το παραθέσω αυτούσιο, για να καταλάβετε το μέγεθος της παράνοιας. «Είμαι μαθητής του λυκείου λιμένας χερσονήσου… Δεν ειμαι αριστούχος μαθητής αλλά πιστεύω πως μπορώ να εκφράσω τη γνώμη… Καταρχάς όλοι όσοι τουλάχιστον έχουν σχολιάσει βλέπω πόσο εύκολα γίνεται θύματα παραπληροφόρησης και η άποψη δεν είναι καθόλου σφαιρική αφού βγάλετε τόσο εύκολα συμπεράσματα από ένα άρθρο! Οι μαθητές που ξεσηκώθηκαν ανέρχονταν στα 43 άτομο ούτε 4 ούτε 5! Ο λόγος που ξεσηκώθηκε αυτή ομάδα των μαθητών δεν ήταν καθόλου ρατσιστικός αλλά μια λογική αντίδραση. Την θεωρώ λογική αντίδραση γιατί παιδιά που ζουν χωρίς κάποιο πρόβλημα ανάμεσα σε μετανάστες και ακόμα και σε τουρίστες ξεσηκώθηκαν! Όπως επίσης και παιδιά ομόεθνα με την κοπέλα αυτή. Ο λόγος λοιπόν που έγινε όλη αυτή η αναστάτωση είναι επειδή διαφωνούμε με τον νομό καθώς το εθνικό μας σύμβολο η ελληνική σημαία δίνεται σαν ένα απλό βραβείο! Αυτός είναι ο λόγος που ξεσηκωθήκαμε και ο λόγος που συμμετέχω και εγώ!»
Η ουσία του σχολίου βρίσκεται στις τελευταίες γραμμές. «Η ελληνική σημαία δεν δίνεται σαν ένα απλό βραβείο» γράφει ο μαθητής του ΓΕΛ και ο συλλογισμός του τρομάζει. Ακυρώνει την έννοια της αριστείας και με τη συλλογιστική αυτή παραπέμπει σε απονομή της ελληνικής σημαίας με βάση της ελληνικότητας του δυνάμει σημαιοφόρου. Η διατύπωση είναι επί της ουσίας φασιστική. Τον παραπέμπω λοιπόν στον Ισοκράτη, ο οποίος έλεγε πως πρέπει «Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας ἢ τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας». Όσο για τα «ομόεθνα» (sic!) παιδιά στα οποία αναφέρεται, μάλλον θα μιλάει για τους διαμαρτυρόμενους Έλληνες μαθητές, μιας και η κοπέλα έχει την ελληνική υπηκοότητα.
Όταν διάβαζα την είδηση, σκεφτόμουν την ψυχοσύνθεση αυτής της μαθήτριας. Κατάγεσαι από ξένη χώρα, παλεύεις, παίρνεις την ελληνική υπηκοότητα, μαθητεύεις στο ελληνικό σχολείο, αριστεύεις και όταν έρχεται η ώρα της επιβράβευσης, ορμάνε πάνω σου σαν αρπακτικά για να στη στερήσουν. Ακόμα και οι ίδιοι σου οι συμμαθητές. Το 15μελές συμβούλιο, αποτελούμενο από θρασείς μαθητές τόλμησε να απειλήσει την κοπέλα, ώστε να εγκαταλείψει τη σημαία. Αν ήμουν ο Πρόεδρος του συγκεκριμένου 15μελούς, θα ντρεπόμουν. Θα ντρεπόμουν για τον εαυτό μου που τόλμησα να υπακούσω στα κελεύσματα οργανωμένων φασιστών. Θα ντρεπόμουν που δέχτηκα να παίξω το ελεεινό παιχνίδι τους.
Όταν ξεκίνησα την έρευνα για το θέμα, σκέφτηκα να ψάξω να βρω τα στοιχεία του κοριτσιού και να της μιλήσω. Μετά από λίγο κατάλαβα πως αυτό ήταν μάταιο. Αντ’ αυτού, θέλω μέσα από αυτό το κείμενο να της ζητήσω ένα «συγγνώμη» για όσα περνάει αυτές τις μέρες, για τα λόγια και τις προσβολές που έχει ακούσει, εκ μέρους όλων όσοι αρνούμαστε να δεχτούμε τη διείσδυση του φασισμού σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Και μαζί με το συγγνώμη, ένα «μπράβο» για τις επιδόσεις της και να μεταφέρω την ελπίδα μου να μην τα παρατήσει, να σηκώσει τη σημαία στην παρέλαση και να έχει ειλικρινά κάθε επιτυχία στην πορεία της προς τις εξετάσεις.
Για τους γονείς και τους μαθητές που πρωτοστάτησαν στον αγώνα εναντίον της δεν έχω και πολλά να πω. Μιλάνε γι’ αυτούς οι μικρόψυχες πράξεις τους, η αδυναμία να αντιληφθούν πως καλλιεργούν το διχασμό και το μίσος. Θα έπρεπε να ντρέπονται και όχι να αντεπιτίθενται με θράσος. Τελικά, για την περίπτωσή τους υπάρχει μία και μόνη λύση: ξύδι!
Ή μάλλον όχι. Η καλύτερη απάντηση στη σκατοψυχία τους ήταν το ζεστό, αυθόρμητο και ενθαρρυντικό χειροκρότημα γονέων και μαθητών στην πρόβα της παρέλασης. Η μεγαλύτερη ήττα τους…
Υ.Γ. Έμαθα πως στη Β’ Λυκείου βρίσκεται ο επίσης άριστος αδερφός της κοπέλας. Μη διανοηθούν ορισμένοι να παίξουν το αναίσχυντο παιχνίδι τους και στη δική του πλάτη…
