Μέρες Πάσχα έρχονται, το βράδυ της Ανάστασης χιλιάδες κυρίες με φρεσκοκρεπαρισμένο μαλλί θα ξεχυθούν στις πλατείες πόλεων και χωριών για να δώσουν το αναστάσιμο μήνυμα για κανένα δεκάλεπτο, ενώ κύριοι θα κορδώνονται μέσα στο καλό τους κοστούμι. Παράλληλα, λίγο μετά το «Δεύτε, λάβετε…» θα αρχίσουν να χτυπάνε κινητά από τα sms πολιτικών και φίλων που θέλουν να γίνουν πολιτικοί, οι οποίοι θα μας επεξηγούν σε 30 λέξεις το νόημα της Ανάστασης. Υπό αυτό το πρίσμα, τα κόμματα διάλεξαν μια καλή περίοδο για να ανακοινώσουν τα ευρωψηφοδέλτιά τους, καθώς όλοι μπορούν πλέον να χρησιμοποιήσουν ως επιχείρημα το κλισέ για την «Ανάσταση της πατρίδας», χωρίς αυτό να σημαίνει πως τα τελικά ψηφοδέλτια δεν φέρνουν κάπως σε… επιτάφιο.
Τα ψηφοδέλτια των κομμάτων έκλεισαν μετά κόπων και βασάνων, ενώ υπήρξαν και αρκετές εκπλήξεις. Αν μπορούμε να πούμε πως ένα κόμμα εκπλήσσει περισσότερο, αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος προσπαθεί δαιμονισμένα να χύσει την καρδάρα με το γάλα. Με την υπόθεση Μπαλτάκου, το κόμμα πήρε κεφάλι στις δημοσκοπήσεις προσπερνώντας ξανά τη ΝΔ, η οποία είχε φέρει την κατάσταση στα ίσια μετά την κύρωση του πολυνομοσχεδίου στη Βουλή. Και εκεί που λες πως στον ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισαν να φερθούν σαν κόμμα του 27%, ξαναπιάνουν την κουβέντα για το νόμισμα. Έγραψα στο twitter πως αν ήμουν strategist στον ΣΥΡΙΖΑ, θα είχα κολλήσει σε κάθε πόρτα της Κουμουνδούρου ένα χαρτάκι «ΜΗ ΜΙΛΑΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ!». Δεν μπορούν να καταλάβουν στην αξιωματική αντιπολίτευση πως η ενασχόληση με το νόμισμα είναι βούτυρο στο ψωμί της ΝΔ. Το πιο εύκολο πράγμα για το Μαξίμου είναι να εμφανίσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως δραχμολάγνο. Κατά τα άλλα, οι αντεγκλήσεις για τη σύνθεση του ευρωψηφοδελτίου στον ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν εν πολλοίς και τις αντίρροπες δυνάμεις που επικρατούν μέσα στο κόμμα, με την πλατφόρμα Λαφαζάνη να διεκδικεί διακριτό ρόλο. Και φυσικά, όσο υπάρχουν άνθρωποι, όπως η υποψήφια ευρωβουλευτής Σόφη Παπαδογιάννη, που δηλώνουν πως δεν αποκλείεται δημοψήφισμα για το νόμισμα, ενώ η κομματική γραμμή είναι σαφώς υπερ της παραμονής στο ευρώ, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα καταφέρει να ξεφύγει από τις αγκυλώσεις του 4%.
Η ΝΔ είχε άλλο πρόβλημα στη διαμόρφωση του ευρωψηφοδελτίου της. Έπρεπε να απομακρύνει ανθρώπους που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ακροδεξιά σταγονίδια, με αποτέλεσμα να εκπαραθυρωθούν οι κ.κ. Φαήλος Κρανιδιώτης και Παναγιώτης Ψωμιάδης, παρά το ότι και οι δυο είχαν λάβει ρητή υπόσχεση από το Μαξίμου πως θα έδιναν τη μάχη του σταυρού για τις Βρυξέλλες. Έπρεπε λοιπόν τάχιστα να διαμορφωθεί ένα ψηφοδέλτιο πολυσυλλεκτικό, με αέρα ανανέωσης και με «τραβηχτικά» ονόματα. Εν τέλει, το αποτέλεσμα δεν ήταν εκτρωματικό, μιας και συμπεριλαμβάνονται σε αυτό άνθρωποι με παραστάσεις και ένσημα, από την άλλη όμως δεν λείπουν και οι περιπτώσεις χαλάνε τη γενική εικόνα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο άλλοτε διεθνής, Θοδωρής Ζαγοράκης, ο οποίος αδυνατεί να κλίνει σωστά το ρήμα «ανταπεξέρχομαι».
Το πρόβλημα ξεκινάει από τη διαδικασία της σταυροδοσίας. Ήμουν και παραμένω υπέρμαχος του να μην διορίζονται ανάλογα με την προεδρική βούληση οι υποψήφιοι των κομμάτων για την Ευρωβουλή και θεωρώ ότι ο σταυρός είναι ένας δημοκρατικός τρόπος ανάδειξης, ο οποίος δημιουργεί και μια διαφορετική σχέση αλληλεξάρτησης μεταξύ ψηφοφόρου-πολιτευτή αλλά και μια διαφορετική ανάγκη λογοδοσίας. Πλέον, οι ευρωβουλευτές δεν θα μπορούν να είναι εξαφανισμένοι για 5 χρόνια. Αυτή η αλλαγή στο σύστημα όμως, δημιουργεί και πολλά προβλήματα. Γιατί όποιος celebrity δεν πήγε στο Just the 2 of us και στο Your face sounds familiar θα μπορούσε κάλλιστα να είναι υποψήφιος για την Ευρωβουλή. Τα κόμματα έχουν ανάγκη να μαζέψουν ψήφους και γι’ αυτό επιστρατεύτηκαν άνθρωποι όπως ο Θοδωρής Ζαγοράκης ή ο Μάκης Χριστοδουλόπουλος και υπάρχουν σκέψεις γι’ άλλους, όπως ο Λάκης Λαζόπουλος. Μόνο που η Ευρωβουλή και όσα διαμείβονται εντός αυτής δεν είναι ένα πανηγυράκι ευρείας κατανάλωσης, Και είμαι πεπεισμένος πως όσο καλά μπορώ εγώ να τραγουδήσω το «Να ‘χαν οι καρδιές αμπάρες», άλλο τόσο καλά μπορεί και ο Μάκης Χριστοδουλόπουλος να σταθεί στις Βρυξέλλες (η αναφορά δεν είναι προσωπική αλλά σχηματική).
Έτσι, παρά το ότι υπάρχουν πολύ καλές υποψηφιότητες στα κόμματα-επιγραμματικά αναφέρω τον καθηγητή Δημήτρη Χριστόπουλο στον ΣΥΡΙΖΑ, τον Κωστή Μουσουρούλη από τη ΝΔ ή τον Γιώργο Γραμματικάκη από το Ποτάμι-δεν επέρχεται η ευκταία ποιοτική ανανέωση του πολιτικού προσωπικού που θα στείλουμε στις Βρυξέλλες. Ίσως γιατί τελικά έχουμε τους υποψήφιους ευρωβουλευτές-αλλά και τους βουλευτές-που μας αξίζουν…
Οπότε, πολιτική Ανάσταση για την Ευρωβουλή; Το ξαναβλέπουμε σε 5 χρόνια, με την ελπίδα να διαψευστώ.
