Το σακίδιο ήταν δίπλα στην καρέκλα του. Ο Σταύρος Θεοδωράκης αισθανόταν άνετα, η Σοφία Παπαιωάννου με ερωτήσεις που βρίσκονται στα χείλη όλων μας. Ωστόσο, δεν είδαμε κάτι καινούργιο. Σε πολλά ζητήματα ο Σταύρος Θεοδωράκης εμφανίστηκε πειστικός, κυρίως γιατί είναι ζητήματα που όλοι συμφωνούν πως πρέπει να αλλάξουν.
Απέφυγε να κατονομάσει τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ και όποτε χρειάστηκε τους κατονόμαζε «οι άλλοι δύο», διεκδικώντας το ρόλο του «τρίτου πόλου». «Οι άλλοι δεν μπορούν», ήταν η απάντηση στη δημοσιογράφο, όταν εκείνη του τόνισε πως αυτές οι γενικές παθογένειες της χώρας είναι ήδη εντοπισμένες και από άλλους.
Αυτό που σίγουρα δεν ήχησε όμορφα στα αυτιά ήταν μια αντίδραση του Σταύρου (τον αναφέρω έτσι, όχι υποτιμητικά, αλλά γιατί έτσι αναφέρεται στα δελτία τύπου του Ποταμιού) προς την παρουσιάστρια, όταν ξεκίνησε μία απάντησή του λέγοντας «δεν με προσέχεις». Επίσης, η απάντησή του για το ποιος είναι ο Σταύρος, «Ένας άνθρωπος του δικού μου προφίλ, ένας άνθρωπος που ήταν πετυχημένος στη δημοσιογραφία, που είχε την πρώτη ανάλογη εκπομπή (εδώ προσπαθεί να το μαζέψει και λέει «όχι την πιο επιτυχημένη», για να λάβει την απάντηση της παρουσιάστριας, «μετριοπαθής») μετείχε σε ένα site σημαντικό, με σημαντικές υπογραφές, έγραφε σε εφημερίδες, είχε μια δραστηριότητα επιχειρηματική. Αυτός ο άνθρωπος να γίνει αχυράνθρωπος ποιου; Ποιος μπορεί εμένα να μου προσφέρει κάτι; Και για ποιο λόγο; Δηλαδή γιατί να θέλω εγώ τώρα στα 50 μου να λερώσω το όνομά μου που δεν το λέρωσα ποτέ; Γιατί ξαφνικά στα 50 μου να θέλω να γίνω λαγός για τις ιδέες κάποιου άλλου;». Καλό είναι να υπενθυμίζεις την πορεία σου αλλά όχι να χρησιμοποιείς επιθετικούς προσδιορισμούς για τον εαυτό σου στον υπερθετικό βαθμό. Αυτό, μπορούν να το κάνουν οι άλλοι. Άσε που εκπομπές έρευνας υπάρχουν και στην ελληνική τηλεόραση δεκαετίες πριν (για παράδειγμα «Ρεπόρτερς»).
Τόνισε πως για το πρόβλημα της φοροδιαφυγής διαμορφώνονται κάποιες συγκεκριμένες προτάσεις. Όπως και για άλλα θέματα. Στην παρατήρηση της Σοφίας Παπαιωάννου πως «έχετε υπό διαμόρφωση της προτάσεις του κόμματος σας και ήδη βρίσκεστε στο 10%», ο Σταύρος τη διέκοψε λέγοντας «έτσι πρέπει».
Και να κάποια points τα οποία δημιούργησαν μια, κάποια… σύγχυση!
1. «Η χώρα δεν μπορεί να κυβερνιέται από ένα 25% αριστερό ή 25% δεξιό ή 25% κεντρώο. Η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί με μια μεγάλη συμφωνία. Εγώ πιστεύω ότι η χώρα έχει τόσα προβλήματα – δεν έχει φύγει ο κίνδυνος για τη χώρα – που πρέπει να υπάρχει μία συμμαχία, όπως έχω πει, του 51%».
Ο Σταύρος επιζητά τις συμμαχίες. Το θέμα είναι πως δεν θέλει να συμμαχήσει με κανένα από τα κόμματα που υπάρχουν ήδη στη Βουλή. Με ποιους θα φτάσει στο 51%;
2. «Δεν συμφωνώ ότι πρέπει να ανασύρουμε έναν παλιό συνταξιούχο πολιτικό κάθε φορά για την θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Υπάρχουν κι άλλοι σπουδαίοι Έλληνες. Υπάρχουν Έλληνες που έχουν συνεισφέρει σε πάρα πολλά στην Ελλάδα. Επιστήμονες, ακτιβιστές, υπάρχουν Έλληνες τέτοιοι και πρέπει πια η πολιτική να μη θρέφει και να σκέφτεται μόνο τα παιδιά της ακόμα και για την θέση του προέδρου της Δημοκρατίας. Εμείς οδηγούμαστε σε κάποιες προτάσεις έξω από το πολιτικό σύστημα».
Η απάντηση αυτή, είναι για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Έναν άνθρωπο που θα πρέπει στο πρόσωπό του να ενώνει τους Έλληνες και να έχει ιδιαίτερους συμβολισμούς. Κατανοητό να μην θέλει να κατονομάσει κάποιον, αλλά επιστήμονες και ακτιβιστές; Ο Κωστής Στεφανόπουλος τίμησε τη θέση του, θίγοντας ζητήματα και προσέδωσε κύρος. Μήπως το παρακάνουμε;
3. «Κάποιοι χλευάζουν και λένε τι σχέση έχετε εσείς με την πολιτική, με το επάγγελμα του πολιτικού; Πρώτον δεν θέλουμε να έχουμε σχέση με το επάγγελμα του πολιτικού. Είμαστε περαστικοί».
Γιατί να ψηφίσει κανείς έναν «περαστικό» και όχι έναν άνθρωπο που θα πει «θα το παλέψω μέχρι τέλους»; Πότε τελειώνει το «πέρασμα»;
4. «Δεν είμαι ένας πολιτικός που χρησιμοποιώ το marketing για να αρέσω στον κόσμο. Είμαι ένας πολίτης που είχα ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής, δεν έχω σκοπό να το αρνηθώ και θα συνεχίσω με τον ίδιο τρόπο ζωής, με το ίδιο σακίδιο, με την ίδια μοτοσυκλέτα θα πάω και στη συνάντηση κορυφής που θα γίνει αύριο στο Προεδρικό Μέγαρο».
Ο συμβολισμός του… σακιδίου είναι τόσο έντονος που το marketing προηγείται του κόμματος. Και όταν είναι στο πρώτο πλάνο, τότε δεν μπορεί να στέκει σαν επιχείρημα. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που ένας δημοσιογράφος ζητά να το ανοίξει. Δεν έχει να κάνει με κάποια… διαστροφή της Σοφίας Παπαιωάννου, αλλά με την υπερπροβολή του.
Τέλος να αναφέρουμε πως στο περίφημο σακίδιό του, ο Σταύρος έχει κόκκινα σημειωματάρια, αποκόμματα εφημερίδων, αλλά και κουπόνια του Ποταμιού.
Για παρατηρήσεις και την αντικειμενικότητα του σχολιασμού, πατώντας εδώ μπορείτε να παρακολουθήσετε τη συνέντευξη.
