Έχουμε πλέον επισήμως μπει σε προεκλογική περίοδο. Άλλωστε, οι κάλπες για τους αυτοδιοικητικούς άρχοντες θα στηθούν σε περίπου πέντε εβδομάδες, στις 18 Μαΐου και όλοι έχουν ξεκινήσει με πυρετώδεις ρυθμούς την προετοιμασία τους για τη μεγάλη Κυριακή της ανατροπής. Και εγώ μια από τα ίδια. Όχι, δεν θα κατέβω υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος-προς απογοήτευση πολλών, ξέρω-αλλά «τρέχω» τον πατέρα μου που κατεβαίνει σε δήμο των Βορείων Προαστίων. Πάνω στο τρέξιμο λοιπόν, μαθαίνει κανείς πολλά. Για το σύστημα, άλλους υποψηφίους αλλά και για το διακύβευμα εκείνης της Κυριακής των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Πριν από μερικές μέρες, ήμουν σε ένα ραντεβού με μια εταιρεία επικοινωνίας για λεπτομέρειες της επικοινωνιακής προβολής του πατρός. Στο περιθώριο της συζήτησης για την ταμπακιέρα, είπαμε και μερικές κουβέντες παραπάνω, μιας και όλοι οι παριστάμενοι κινούμαστε περίπου στον ίδιο χώρο. Άκουγα λοιπόν για έναν νυν δήμαρχο, ο οποίος κατέρχεται και πάλι υποψήφιος στο δήμο του, παρά τις υψηλές που είχε κατά το πρόσφατο παρελθόν. Ο εν λόγω κύριος είχε μάλιστα δημοσιεύσει κάποιες από τις πρώτες φωτογραφίες της καμπάνιας του, όπου με άψογο μαύρισμα-και ας βρισκόμαστε στις πρώτες μέρες του Απρίλη και δεν ζούμε στη Γκάνα-πόζαρε χαμογελαστός με την πάντα άψογη σύζυγό του και το μικρό τους παιδί. Όπως πληροφορήθηκα με έκπληξη, το εν λόγω ζευγάρι έχει μια ιδιαίτερη συμφωνία μέσες άκρες: οι γραβάτες του κυρίου δημάρχου πρέπει να είναι ασορτί χρωματικά με το ντύσιμο της κυρίας δημάρχου. Ροζ συνολάκι η κυρία δημάρχου; Ροζ γραβάτα και ο κύριος δήμαρχος-επιτρεπτή απόκλιση μέχρι το lightμωβ.
Δεν σταματά εκεί το σουρεαλιστικό της υπόθεσης. Ο εν λόγω δήμαρχος έχει στην υπηρεσία του 3 φωτογράφους, κατανεμημένους σε βάρδιες. Ίσως χρειαστεί να στείλει ένα επείγον δελτίο τύπου ο άνθρωπος. Να μην έχει έναν φωτογράφο για να αξιοποιήσει το καλό του το προφίλ; Να πάει χαμένη τέτοια γοητεία; Ακόμα και σε πυρκαγιές, όπου ο δήμαρχος επιστρατεύτηκε τις πρώτες πρωινές ώρες, επιστρατεύτηκε και ο φωτογράφος γιατί οι υπόλοιποι φωτορεπόρτερς δεν σε παίρνουν πάντα από καλή γωνία. Και τι φωτογραφία θα βάλεις εσύ στο δελτίο τύπου; Μια τυχαία; Jamais, δεν θέλω τέτοιες ανοησίες!
Φυσικά, στον συνδυασμό του κυρίου επικρατεί η γνωστή ενός ανδρός αρχή, μιας και κάθε υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος υποχρεούται από τη… σημαία, να κοσμεί το οπισθόφυλλο του προεκλογικού του φυλλαδίου με την αφεντομουτσουνάρα του αφεντικού, απαθανατισμένη από φωτογράφο με solarium maximum πέντε ημερών-να είναι σοκολατί και φυσικά τσίτα το δερματάκι. Έτσι, όπως μου επεσήμαινε επικοινωνιολόγος, αν γυρίσει κανείς τα φυλλάδια τούμπα, δεν καταλαβαίνει κανείς σε ποιον υποψήφιο αντιστοιχεί ποιο φυλλάδιο, μιας και οι άνθρωποι υποχρεώνονται να έχουν ενιαίο σχήμα. Βασικά, δεν έχει σημασία ποιος κατεβαίνει υποψήφιος με τον άρχοντα-όλοι είναι αμελητέες ποσότητες μπροστά στο πολιτικό μεγαθήριο που κατέχει τον δημαρχιακό θώκο.
Δεν είναι όμως μόνο οι υποψήφιοι δήμαρχοι που εντάσσονται στις κατηγορίες των κλινικών περιπτώσεων. Οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι δεν είναι καλύτεροι. Είναι πολλοί που νομίζουν πως το να θέτεις υποψηφιότητα για δημοτικός σύμβουλος είναι εφάμιλλο του να είσαι πλανητάρχης και περιδιαβαίνουν τις ταπεινές πλατείες των δήμων τους με τον αέρα και τη χάρη των stars τους διεθνούς πολιτικού στερεώματος. Ή, αν δεν κάνουν αυτό, επιλέγουν για το προεκλογικό υλικό τους τις πιο βαρύγδουπες φράσεις που θα μπορούσε να σκεφτεί ανθρώπου νους. Συγκρατώ τον στίχο «με λογισμό και μ’ όνειρο» που χρησιμοποιεί στην καρτ βιζίτ του υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, ο οποίος νομίζει πως θα συμμετάσχει τουλάχιστον στη χάραξη της νέας Μεταπολίτευσης. Δεν λείπουν και άλλα παρατράγουδα, με ορισμένους κυρίους μιας ηλικίας να κατεβαίνουν στην τοπική πολιτική για να έχουν πέραση στις γυναίκες. «Έχω ακούσει ότι οι γυναίκες σε βγάζουν» ήταν το σχόλιο υποψήφιου δημοτικού συμβούλου, ο οποίος πρέπει να περνιόταν τουλάχιστον για Μάρλον Μπράντο.
Στα φαιδρά των εκλογών να σημειώσουμε και την κακή χρήση των socialmedia που κάνουν οι υποψήφιοι ή anyway όσοι είναι σε θέση να χειριστούν τις νέες τεχνολογίες. Δεν θέλουμε χρυσέ μου να μας περιγράψεις το όραμά σου σε 10+1 bulletpoints. Και δεν θέλουμε για δυο λόγους: 1) γιατί κατά 99% δεν έχεις όραμα 2) γιατί τα bulletpoints είναι 11. Κούρασαν οι μεγαλόστομοι υποψήφιοι που μιλούν την ξύλινη γλώσσα της πολιτικής, ενώ από την επόμενη μέρα των εκλογών θα πρέπει να χειριστούν καθαρά πρακτικά ζητήματα, χωρίς την ευκαιρία για φληναφήματα που έχουν οι συνάδελφοί τους της κεντρικής πολιτικής σκηνής.
Ως ψηφοφόρος δεν θέλω να δω ούτε άλλα quotes σπουδαίων προσωπικοτήτων, ούτε άλλες γενικότητες. Θέλω να μου πουν οι υποψήφιοι τι δεν τους αρέσει στον δήμο/στην περιφέρεια που ζουν, τι θα ήθελαν να αλλάξουν και πώς θα μπορέσουν να το κάνουν ή να πιέσουν προς αυτή την κατεύθυνση. Με απλά και κατανοητά λόγια. Α, θα ήθελα επίσης να σταματήσουν οι υποψήφιοι δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι να κάνουν μια σελίδα στο facebook. Η επικοινωνία των μηνυμάτων που θέλει να περάσει κάποιος γίνονται επίσης πολύ εύκολα μέσω του προσωπικού προφίλ του υποψηφίου, ενώ από τη στιγμή που υπάρχει και η δυνατότητα του followπλέον αποφεύγεται και ο κίνδυνος του «υπερπληθυσμού». Η πολιτική σε έναν δήμο, εκτός αν είσαι δήμαρχος, δεν μπορεί πλέον να είναι εργασία πλήρους απασχόλησης και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται έτσι!
Αν πρέπει να περάσουμε δια της ψήφου μας ένα μήνυμα, είναι σε αυτές τις εκλογές να μην εκλεγούν άλλοι βλαχοδήμαρχοι και βλαχοσύμβουλοι και να «αποσυμφορηθούν» κομματικά οι δήμοι κυρίως και οι περιφέρειες ακολούθως. Η τοπική αυτοδιοίκηση έρχεται αντιμέτωπη με προβλήματα που δεν έχουν κομματική ταμπέλα, συνεπώς ο τοπικός άρχων θα πρέπει να είναι σε θέση να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του χωρίς παρωπίδες και περιορισμούς.
Μια τελευταία παρατήρηση: αν σταματήσουμε να βλέπουμε τον δήμο ή την περιφέρειά μας ως πασαρέλα, θα σταματήσουν σταδιακά και πολλοί υποψήφιοι να νιώθουν πως περπατούν στο catwalk. Ας αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε πως η γειτονιά μας είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μας και ας αρχίζουμε να εκλέγουμε ανθρώπους που έχουν όρεξη να δουλέψουν και όχι να προβληθούν λέγοντας πως δουλεύουν.
