Ονειρεύτηκα πως μια μέρα θα γίνω μπαλαρίνα. Θα χορεύω από τα πιο μικρά υπόγεια μέχρι τα μεγαλύτερα θέατρα. Πλέον χορεύω μόνη στο σαλόνι άντε και σε κάνα πάρτι.
Ονειρεύτηκα πως θα εγκαταλείψω την ασφάλεια του σπιτιού, θα πάρω ένα σακίδιο θα γυρίσω τον κόσμο και θα ζω γράφοντας τις εμπειρίες των ταξιδιών. Πλέον το να ξεκλέψω ένα τριήμερο για μια εκδρομή φαντάζει αδύνατο.
Ονειρεύτηκα πως κάποια στιγμή θα ανοίξω ένα δικό μου μπιστρό. Μια παριζιάνικη όαση στο κέντρο της Αθήνας. Πλέον ζω με την ανάμνηση του Παρισιού και των μπιστρό του.
Ονειρεύτηκα πως θα έχω ένα σπίτι που θα χωράει όλους τους φίλους μου για να κάνουμε γλέντια, πάρτι και μπάρμπεκιου τα Σαββατοκύριακα. Πλέον δεν προλαβαίνω ούτε στο τηλέφωνο να μιλήσω μαζί τους γιατί δουλεύω μέρα νύχτα μόνο και μόνο για να πληρώσω τους λογαριασμούς ενός σπιτιού που επιστρέφω μόνο για ύπνο.
Θυμάμαι έκανα μικρά και μεγάλα όνειρα. Κρυφά και φανερά. Όνειρα, όνειρα, όνειρα… Δεν εμένα ποτέ πιστή σε μόνο ένα από αυτά. Τα άλλαζα, τα διαμόρφωνα, τα προσάρμοζα. Όμορφα τα παιδικά όνειρα… Ανεξάντλητα. Μερικές φορές ζηλεύω τους ανθρώπους που μένουν ακόμα πιστοί στα όνειρα που έκαναν στα 13 τους, γιατί τουλάχιστον ξέρουν προς τα πού βαδίζουν.
Ώρες-ώρες δεν ξέρω που πάω. Απλά πάω… Ξέρω όμως μέσα μου ότι αυτή η αστάθεια και η αβεβαιότητα είναι που με κάνουν να συνεχίζω. Γιατί το να μένεις πιστός σε ένα μόνο όνειρο πεισματικά έτσι επειδή μόνο και μόνο έχεις μπει στο τριπάκι του να αποδείξεις στον εαυτό σου ή στους άλλους ότι θα τα καταφέρεις σε αποτρέπει από το να δοκιμάζεις διαφορετικά πράγματα, νέες εμπειρίες, νέες διαδρομές. Οκ, ξεκόλλα. Δεν σου βγαίνει το όνειρο που έκανες στα 15 σου; Βρες καινούριο. Τόσο απλά.
Όλοι λίγο πολύ έχει τύχει να πραγματοποιήσουμε κάποια όνειρα. Είτε μικρά είτε μεγάλα. Άλλα πάλι τα κυνηγάμε σαν τρελοί, αλλά τα βάζουμε για λίγο στην άκρη και σε άλλα κουνάμε το μαντήλι οριστικά. Έχω διαγράψει πολλές φορές κάποια από αυτά. Τα έχω αντικαταστήσει με άλλα. Έχω εθιστεί στα νέα όνειρα και στις νέες αρχές. Με αναζωογονούν, με γεμίζουν… Και ξέρεις γιατί; Γιατί βρίσκω πιο συναρπαστικό να ξεκινάω νέες διαδρομές παρά να τις ολοκληρώνω.
Πριν από λίγο καιρό ένα μικρό όνειρο των παιδικών μου χρόνων έγινε πραγματικότητα. Δεν το γιόρτασα, δεν το μοιράστηκα με φίλους, δεν είπα μπράβο στον εαυτό μου. Όταν έχεις διανύσει χωματόδρομους και βουνά μέχρι να κάνεις ένα όνειρο πραγματικότητα τότε η επίτευξη έρχεται περισσότερο σαν λύτρωση παρά σαν επιτυχία. Και τώρα που τα κατάφερες τι; Τίποτα! Μόνο αφορμή για νέα όνειρα.
Και τώρα πλέον ονειρεύομαι πως…
