Όταν ακούς για την Αλάσκα, δύο πράγματα σου έρχονται στο μυαλό: κρύο και χιόνια. Α, και φυσικά ότι είναι μία από τις πολιτείες των ΗΠΑ. Ωστόσο πριν από 1,5 αιώνα τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι. Για την ακρίβεια κρύο και χιόνια υπήρχαν πάντα στην Αλάσκα, μόνο που η περιοχή άνηκε στους Ρώσους!
Τον 18ο αιώνα ο εξευρενητής Βίτους Μπέρινγκ ηγήθηκε μίας αποστολής του ρωσικού ναυτικού, η οποία έφτασε στις δυτικές ακτές της περιοχής. Με την επιστροφή της αποστολής, το πλήρωμα έφερε μαζί του γούνες από θαλάσσιες ενυδρίδες, οι οποίες θεωρούνται από τις καλύτερες γούνες παγκόσμια. Έτσι, σταδιακά όλο και περισσότεροι Ρώσοι πήγαιναν στην Αλάσκα, ώστε να ασχοληθούν με το εμπόριο. Όμως μετά την ήττα των Ρώσων στον Κριμαϊκό Πόλεμο το 1856, ο τσάρος Αλέξανδρος Β’ άρχισε να σκέφτεται πως θα μπορούσε η Ρωσία να απαλαγεί από αυτή τη μεγάλη χιονισμένη περιοχή. Και έτσι ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις με την Αμερική.
Τελικά στις 30 Μαρτίου 1867 οι δύο πλευρές έρχονται σε συμφωνία για 7,2 εκ. δολάρια. Αυτή η απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης ξεκίνησε θύελλα αντιδράσεων από τον κόσμο και τον Τύπο, καθώς θεωρήθηκε παρανοϊκό να ξοδευτούν τόσα πολλά χρήματα για ένα έρημο και απόμακρο μέρος, μονίμως χιονισμένο.
Όμως ο χρόνος δικαίωσε τις ΗΠΑ για αυτή την κίνηση, καθώς η Αλάσκα αποδείχθηκε ότι είχε απίστευτο φυσικό πλούτο: χρυσό, πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ξυλεία και αλιεία. Ένα «χρυσό» deal μόλις είχε ολοκληρωθεί.
