Δεν ήταν απλές φυλακές υψίστης ασφαλείας. Ήταν ΟΙ φυλακές υψίστης ασφαλείας. Ήταν ο «Βράχος» – το μέρος από όπου δεν μπορούσε να αποδράσει κανείς. Οι φυλακές του Αλκατράζ για αυτό πέρασαν στην ιστορία, είχαν τη φήμη των τέλειων φυλακών.
Η βραχονησίδα που βρίσκεται στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο ανακαλύφθηκε από τον ισπανό εξερευνητή Χουάν Μανουέλ ντ’ Αγιάλα το 1775. Στα μέσα του 19ου αιώνα το Αλκατράζ έγινε στρατιωτική βάση και μετά από λίγα χρόνια μεταμορφώθηκε σε στρατιωτική φυλακή. Ωστόσο έγινε γνωστό σε όλο τον πλανήτη, όταν το 1934 έγινε ομοσπονδιακή φυλακή υψίστης ασφαλείας. Οι χειρότεροι εγκληματίες των ΗΠΑ πήγαιναν στον «Βράχο».
Στο Αλκατράζ, οι κρατούμενοι είχαν τέσσερα δικαιώματα: τροφή, ένδυση, στέγη και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Οποιοδήποτε άλλο προνόμιο έπρεπε να το κερδίσουν. Στα προνόμια αυτά συμπεριλαμβάνονταν οι επισκέψεις συγγενικών προσώπων, η πρόσβαση στη βιβλιοθήκη των φυλακών, ψυχαγωγικές δραστηριότητα όπως ζωγραφική, μουσική, κ.α. Από τον Βράχο δεν μπόρεσε ποτέ να αποδράσει κανείς. Όσοι το επεδίωξαν, είτε πυροβολήθηκαν και σκοτώθηκαν από τους φύλακες, είτε πέθαναν στα παγωμένα νερά του Ειρηνικού Ωκεανού.
Βέβαια ο μύθος λέει ότι 3 άνθρωποι κατάφεραν να φύγουν. Στις 11 Ιουνίου του 1962 οι Φρανκ Μόρρις, Τζον Άγκλιν και Κλάρενς Άγκλιν δραπετεύουν. Οι αρχές δεν ανακάλυψαν ποτέ τα πτώματά τους. Βέβαια η λογική λέει ότι τα παρέσυραν τα ρεύματα του κόλπου. Ωστόσο οι ρομαντικοί θέλουν να πιστεύουν ότι οι 3 άνδρες τα κατάφεραν.
Στα 29 χρόνια λειτουργίας τους, οι φυλακές υποδέχθηκαν μεγάλα ονόματα της παρανομίας, ανάμεσά τους και ο Αλ Καπόνε. Τελικά στις 21 Μαρτίου 1963 μπήκε «λουκέτο» στο Αλκατράζ και σήμερα θεωρείται μια ωραία τουριστική ατραξιόν.
