Η μουσική ενός καλλιτέχνη ίσως θα έπρεπε να είναι απολύτως διαχωρισμένη από την προσωπικότητά του ή τουλάχιστον, τη δημόσια πλευρά αυτής, γιατί δε μπορούμε να γνωρίζουμε έναν διεθνή star τόσο καλά όσο τον ψιλικατζή της γειτονιάς μας. Είναι πολύ λεπτή η διαχωριστική γραμμή του θαυμασμού για τη δουλειά κάποιου από το brand που εκείνος χτίζει γύρω από το όνομά του με ό,τι δηλώνει, φοράει, γράφει, μοιράζεται στα social media και πολύ εύκολα μπορεί να χάσεις μερίδα κοινού και θαυμαστών εάν σε κάποιον από τους δύο τομείς κάνεις λάθος χειρισμούς.
Δεν θα σου κρύψω πως όταν ανακάλυψα τη Lorde λόγω του συνεχούς buzz που γινόταν σε όλα ανεξαιρέτως τα sites, είχα ενθουσιαστεί πάρα πολύ με αυτό που είχε να παρουσιάσει μουσικά. Φαινόταν στα μάτια μου μία μικρή, εκκολαπτόμενη Lana, γιατί για μένα εκείνη ήταν που έφερε τόσο μαζικά στο προσκήνιο την πιο «κουλτουριάρικη» ας μου επιτραπεί ο όρος, alternative pop.
Οι στίχοι της Lorde πάραυτα, ήταν ξεκάθαρα πιο αποστασιοποιημένοι από της Lana. Δεν με άγγιζαν, δεν με εξέφραζαν κι αυτό ήταν το πρώτο που μου έλειψε από την 17χρονη starlet. Υπήρχε μία αλήθεια σε αυτούς, ποιος μπορεί να πει πως το Royals δεν περιγράφει άσχημες πτυχές της pop μουσικής σκηνής τη σήμερον ημέρα, αλλά πέρα από αυτό δεν έβρισκα κάτι να εκφράζει έντονα τις δικές μου σκέψεις ή να ακουμπά στα δικά μου βιώματα, κάτι που προφανώς σε φέρνει πιο κοντά σε έναν καλλιτέχνη, εάν νιώθεις πως άτυπα μοιράζεστε κάτι ιδιαίτερο.
Η μεγαλύτερη ενόχληση όμως ήρθε λίγο αργότερα μέσα στον χρόνο, όταν ξαφνικά είδα τη Lorde να γίνεται επιθετική προς έτερες συναδέλφους της. Έβλεπα πηχυαίους τίτλους να ξεπετάγονται από παντού: Lorde VS Selena Gomez, Lorde VS Taylor Swift και η λίστα έμοιαζε να μεγαλώνει σχεδόν επί καθημερινής βάσεως. Από την μία, ήταν ομολογουμένως αέρας ανανέωσης να βλέπεις έναν καλλιτέχνη να εκφράζει απολύτως ειλικρινά αυτό που έχει στο μυαλό του, αλλά από την άλλη θεώρησα πως έφτανε σταδιακά τα όρια της ύβρης, χωρίς να την έχει προκαλέσει κανείς.
Όταν είσαι στο ντεμπούτο σου στην κατηγορία των μεγάλων, όταν όλοι βρίσκονται εκεί για να αποθεώσουν το ταλέντο σου, όταν στα charts αρχίζουν να σου παραχωρούνται οι υψηλότερες θέσεις, θεωρώ προτιμότερο να δουλέψεις και να επενδύσεις ακόμα περισσότερο σε εκείνο ακριβώς το στοιχείο που σε έφερε ως εκεί, δηλαδή τη μουσική σου παρά στο να ρίχνεις λάσπη σε άλλες γυναικείες παρουσίες που καλώς ή κακώς, υπάρχουν στη μουσική περισσότερα χρόνια απ’ ότι εσύ, με την όποια επιτυχία, δικαιολογημένα ή μη, μπορεί να έχουν.
Ξέρεις, με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που χαρακτηρίζονται από μία πλήρη απουσία μετριοφροσύνης και που αφελώς έχουν την εντύπωση πως με κάποιον τρόπο είναι ανώτεροι των υπολοίπων, παρουσιάζοντας ένα είδος αέναου σχεδόν σνομπισμού. Με αυτό νομίζω σου ζωγράφισα την ακριβή εικόνα της Lorde που έχω αυτή τη στιγμή στο μυαλό μου και γι’ αυτό το λόγο, δεν χάρηκα καθόλου όταν την είδα να ανεβαίνει στη σκηνή των Grammys και των Brit Awards για να παραλάβει τα βραβεία που τόσο απλόχερα της έδωσαν οι κριτικοί τη χρονιά που μας πέρασε, παρότι το Royals ήταν όντως ένα από τα καλύτερα μουσικά ακούσματα του 2013.
Τις τελευταίες μέρες όλοι ασχολούνται με το γεγονός πως απέρριψε πρόταση για συναυλιακή υποστήριξη στην περιοδεία της Katy Perry. Θεώρησε πως λέγοντας όχι σε ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια της διεθνούς μουσικής σκηνής, θα έδειχνε περίτρανα το είδος της δυναμικής και ανεξάρτητης τραγουδίστριας που μέσα στο μυαλό της, προορίζεται να γίνει. Και θα γίνει, πίστεψέ με. Όχι γιατί ξέρει πώς να είναι ανθρώπινα ευγενική, ίσως προσεκτική, αλλά γιατί ο Θεός της έδωσε ένα ταλέντο και αυτό θα ήταν κρίμα να χαθεί.
Μπορεί η ίδια να κρύβεται πίσω από την εικόνα του freak και πως ακόμα τα πάντα στην showbiz της φαίνονται σουρεαλιστικά (δικά της λόγια, όχι δικά μου), αλλά αυτό δεν της δίνει τη δικαιολογία για τις δηλώσεις και τον αέρα ντίβας που βγάζει. Εξάλλου, δίπλα στα υπόλοιπα προσόντα της, απέκτησε και εκείνο της άψογης διπλωματίας. Βλέπεις, μπορεί να ήταν κατά της Taylor αρχικά, αλλά ως διά μαγείας, έγιναν κολλητές με άπειρες selfie και όχι μόνο φωτογραφίες από διακοπές στην Αυστραλία για παράδειγμα. Άσε που μπορεί να αρνήθηκε με το κεφάλι ψηλά να γίνει κομμάτι μίας τόσο εμπορικής tour όπως αυτή της Katy Perry, αλλά ήταν στο ίδιο dj booth μαζί της μετά το πέρας των βρετανικών μουσικών βραβείων, γελώντας και δείχνοντας να περνά την καλύτερη βραδιά της ζωής της.
Επομένως, μην πιστέψεις πως ξαφνικά ξύπνησα ένα ωραίο πρωινό και θέλησα να τα βάλω με τη Lorde. Είναι απλά η σύνδεση όλων των στοιχείων της μέχρι τώρα δημόσιας εικόνας της που αποδεικνύει πως είναι fake σε ό,τι κάνει και λέει. Μπορεί από τη μία να θέλει να παρουσιαστεί σαν κάτι ανώτερο μουσικά και ποιοτικά, αλλά την ίδια στιγμή ασπάζεται τις mainstream προσωπικότητες στις οποίες επιτίθεται στις συνεντεύξεις της, για μερικές φωτογραφίες στα showbiz περιοδικά.
Πάραυτα, θα συνεχίσω ν’ ακούω τη μουσική της, μόνο που στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Lorde ανήκει στην hate list μου!
