Από το 1992, όταν έκανε το ντεμπούτο του στην Πρέμιερ Λιγκ με τη φανέλα της Τότεναμ και για τουλάχιστον 15 χρόνια, θεωρούνταν ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς όχι μόνο στην Αγγλία, αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Δεν είναι τυχαίο πως ήταν μέλος της Άρσεναλ, τη σεζόν 2003-04, όταν κατέκτησε το πρωτάθλημα αήττητη, αλλά και βασικό στέλεχος της Εθνικής Αγγλίας για 11 χρόνια. Στους 504 αγώνες που έδωσε στο πρωτάθλημα πέτυχε 20 γκολ, ενώ ήταν και ο σκόρερ των «Κανονιέρηδων» στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2006 (έχασαν τελικά με 2-1 από την Μπαρτσελόνα).
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η ποδοσφαιρική καριέρα του Sol Campbell ήταν ονειρική – αυτό δείχνουν οι στατιστικές και τα αποτελέσματα. Όμως η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Αγγίζει σχεδόν τα όρια του εφιάλτη. Και στην αυτοβιογραφία του, που θα κυκλοφορήσει στις 10 Μαρτίου με τίτλο «Sol Campbell: The Authorised Biography» μιλάει για τον ρατσισμό, την ομοφοβία, αλλά και τις δημόσιες σχέσεις που επικρατούν στο Αγγλικό ποδόσφαιρο.
Και όλα ξεκίνησαν από τη στιγμή που αποφάσισε να αφήσει τη Τότεναμ για την Άρσεναλ το 2001. «Προδότη, σιχαμένο, αχρείο. Αυτά θυμάμαι από την επιστροφή μου στο γήπεδο της Τότεναμ ως παίκτης της Άρσεναλ. Εγώ που κρατούσα τη Τότεναμ ψηλά όσο έπαιζα, που έκανα τη δουλειά των άλλων. Έβλεπα τους οπαδούς έτοιμους να με πνίξουν σαν ένα μεγάλο κύμα» λέει ο Campbell. Και αυτή η έχθρα των οπαδών της Τότεναμ εναντίον του δεν εξαφανίστηκε ποτέ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το 2009 η Ομοσπονδία απέκλεισε 4 οπαδούς των «Σφυριών» οι οποίοι φώναζαν συνθήματα εναντίον του Sol με ρατσιστικό περιεχόμενο.
Όμως δεν ήταν μόνο η κόντρα του με τους οπαδούς της Τότεναμ, αλλά και με τον Τύπο του Νησιού, όταν κυκλοφόρησαν φήμες ότι είναι γκέι. «Η ομοσπονδία δεν με κάλυψε. Με άφησε να το αντιμετωπίσω όλο αυτό μόνος μου» λέει σήμερα. Βέβαια είχε τη συμπαράσταση της οικογένειάς του, αλλά το 2005 ο αδερφός του John το παράκανε όταν έδειρε έναν άνδρα που αποκάλεσε τον Sol «αδερφή» και φυλακίστηκε για 12 μήνες.
Ο Campbell δεν διστάζει να μιλήσει και για τις δημόσιες σχέσεις και τον ρόλο που παίζουν στην Εθνική Αγγλίας, θεωρώντας άδικο ότι δεν φόρεσε ποτέ το περιβραχιόνιο του αρχηγού. «Ο Τύπος, ο κόσμος, αλλά και οι αρχές ήθελαν τον David Beckham για αρχηγό, επειδή θεωρούσαν ότι έκανε καλό στην εικόνα της ομάδας» τονίζει και : «Μέχρι και ο John Terry έγινε αρχηγός της Εθνικής, που είχε κάνει τόσα λάθη εξωγηπεδικά. Δεν βγάζεις άκρη».
Μάλιστα δεν δίστασε να μιλήσει και για την περίοδο της κατάθλιψης που πέρασε το 2005, όταν γράφτηκαν από τους αθλητικογράφους άσχημες κριτικές για την απόδοσή του: «Δέχθηκα πάρα πολύ πίεση, όχι τόσο από την ομάδα, όσο από τρίτους. Οι περισσότεροι που γράφουν για ποδόσφαιρο δεν έχουν ιδέα πως παίζεται».
Φυσικά από τη συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό GQ δεν.. ξέχασε να αναφερθεί και στους πρώην συμπαίκτες του στη Τότεναμ. «Προσπάθησα να επικοινωνήσω με 4-5 παλιούς παίκτες, αλλά όλο είχαν εξαφανιστεί. Κανείς δεν απάνταγε στις κλήσεις μου. Μάλλον φοβήθηκαν πως αν μιλήσουν στο βιβλίο μου δεν θα ξαναβρούν ποτέ δουλειά στη Τότεναμ. Τι να τους κάνεις τέτοιους ανθρώπους δίπλα σου τελικά;» καταλήγει.
