Μάθημα 1ο: Εάν δε ρωτήσεις τις πρώην σου, δε θα μάθεις  ποτέ την αλήθεια για το πέος σου.

Κάνε στον εαυτό σου την εξής ερώτηση: πόσο καλά γνωρίσεις το ίδιο σου το πέος; Φαντάζομαι θα απαντήσεις αρκετά καλά. Αν αλλάξουμε την ερώτηση: τι θα έλεγε ένας κριτικός γι αυτό; Σε έναν κόσμο με 3.5 δισεκατομμύρια πέη, πόσα αστεράκια θα έπαιρνε;

Έκατσα και σκέφτηκα λίγο (εντάξει, λίγο παραπάνω) το πώς κάποιος μπορεί να ανακαλύψει τις απαντήσεις σε αυτά τα θεμελιώδη μυστήρια. Και συνειδητοποίησα ότι ξέρω έναν αρκετά καλό αριθμό κριτικών πέους (κατά το κριτικός τέχνης)- ονομάζονται πρώην. Ευτυχώς, τυχαίνει οι δικές μου να είναι ένα ειλικρινές και αρκετά αυθάδες σύνολο. Αποδείχτηκε ότι χάρηκαν με το παραπάνω να ικανοποιήσουν την περιέργεια μου. Η αλήθεια, βέβαια, δεν ήταν πάντα αυτό που ήθελα να ακούσω.

«Το πουλί σου δεν είναι μικρό, ακριβώς» είπε η Λ., εικονογράφος στο Σικάγο (οι ταυτότητες των κριτικών πέους έχουν αλλαχτεί για το συμφέρον όλων μας). «Ανήκει μάλλον στην κατηγορία των μικρών αλλά είναι χοντρό οπότε την κάνει τη δουλειά του». Η Λ. μου είπε ότι τα περισσότερα πέη που είχε δει έπεφταν στην γενική μέση κατηγορία μεγέθους, με λίγες αξιομνημόνευτες εξαιρέσεις. Υπήρχε ένας παλαιστής με τον οποίον έβγαινε που «το πουλί του ήταν ένα θηριώδες, ζωντανό πράγμα». Ο τύπος πάντως ήταν ψιλομαλάκας. «Η υπερβολική αυτοπεποίθηση βοηθούσε σε σεξουαλικές περιστάσεις», μου είπε, «αλλά όχι για μακροπρόθεσμη σχέση».

Το μέγεθος, φυσικά, ήταν το πρωταρχικό μου ενδιαφέρον. Αλλά γρήγορα συνειδητοποίησα τις αποχρώσεις και την λεπτή υφή που μπορεί να έχουν τα συναισθήματα μιας γυναίκας για ένα πέος. «Τα μπαλάκια σου», συνέχισε η Λ., «έχουν κανονικό μέγεθος». Μισό λεπτό, της είπα, υπάρχουν πολλοί άνδρες με όρχεις σε ανώμαλο μέγεθος; Ναι, μου απάντησε. Έβγαινε με ένα τύπο του οποίου τα… cojones ήταν τόσο μεγάλα που ήταν βασικά επιστημονικό εύρημα. Ένα άλλο πράγμα υπέρ μου: η κλίση του πέους μου ήταν ευθεία. Η Λ. ανέφερε ότι είχε τύχει να βγει με άνδρες «μπούμερανγκ»- δηλαδή που είχαν πέη σε πλάγιο σχήμα μπανάνας. Το πρόβλημα σε αυτή την περίπτωση: πώς να πετύχεις την περιοχή G-spot. Αλλά αυτό που της άρεσε περισσότερο σχετικά με το πέος μου, ήταν το επίπεδο της συνεκτικότητας. Της είπα ότι δεν καταλαβαίνω. Μου εξήγησε υπομονετικά ότι υπάρχουν πέη που μπορείς να τα ζουλήξεις, ακόμη και στα σκληρότερα τους. Αντίστοιχα, υπάρχουν κάποια που παραείναι σκληρά: έβγαινε κάποτε με έναν άνδρα του οποίου το πουλί ήταν άκαμπτο σαν μεταλλικός μαρκαδόρος. «Το σεξ μαζί του ήταν σαν ιατρική εξέταση από εξωγήινους», είπε. Το μυαλό μου είχε εκραγεί.

«Τι είπαν τα άλλα κορίτσια σχετικά με το πουλί σου;» Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που η Σ., δασκάλα στο Κάνσας του Μισσούρι, με ρώτησε. Της είπα ότι δεν ήθελα να επηρεάσουν τη σκέψη της. «Λοιπόν», είπε, «είναι μικρότερος από το μέσο όρο, αλλά έχει περίμετρο. Οι φίλες μου σε έλεγαν Περίμετρο Brooks»

Να κάτι άλλο που έμαθα. Όχι μόνον οι γυναίκες έχουν πολύπλοκους αλγόριθμους για να αξιολογούν πέη αλλά, επιπλέον, βρίσκουν ψευδώνυμα για τους τύπους με τους όποιους βγαίνουν οι φίλες τους ανάλογα με το πέος τους. Πίεσα την Σ. περισσότερο: «Πόσο μικρό ακριβώς είναι το πουλί μου;» Σε αυτό το σημείο, ο σύζυγός της επέστρεψε στο σπίτι με τα μικρά παιδιά τους και την άκουσα να του λέει: «Όχι, είναι ο Davy. Τον θυμάσαι μωρέ. Θέλει να μάθει πόσο μεγάλο είναι το πουλί του συγκριτικά με τους υπόλοιπους άνδρες που έχω κάνει σεξ.»

«Κοίτα, πρέπει να κλείσω, αλλά το πουλί σου είναι μια χαρά», μου είπε.

Ήλπιζα ότι η Κ., μια συντάκτρια στο Χιούστον, θα μπορούσε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους σχετικά με το ποιο πραγματικά είναι το μέγεθος μου. Βγαίναμε πριν από πάνω από δέκα χρόνια, αλλά ήξερα ότι θεωρούσε τον εαυτό της αρκετά τρελή με τους άνδρες. «Στη ζωή μου», μου εξήγησε, «πρέπει να έχω δει πάνω από εκατό πουλιά». «Και πού μέσα σε αυτή την εκατοντάδα θα τοποθετούσες το δικό μου με 1 ως το μικρότερο και 100 ως το μεγαλύτερο;», τη ρώτησα. «Θα σε έβαζα στην 33η θέση». Ορίστε, επιτέλους το είχα χειροπιαστά μπροστά μου, για κάθε τρεις τύπους που κάθονται δίπλα μου σε ένα bar οι δύο έχουν μεγαλύτερο πέος και ένας έχει μικρότερο. Τίμιο.

Εάν το δικό μου πουλί ήταν «μια χαρά», υπήρχαν άλλα που ήταν τόσο μικρά που δεν ήταν μια χαρά; Η Κ. ξεκίνησε να μου λέει για έναν άνδρα με τον οποίο είχε μάλιστα σχέση. Το πέος του ήταν μινιατούρα. «Όταν τον έγλειφα ήταν σα να ρουφάω τον αντίχειρα μου. Πολλές φορές σκεφτόμουν Θεέ μου αυτό θα έχω σε όλη μου τη ζωή; Ήταν σα να έχω ένα γαριδάκι μέσα μου», είπε.

Κατσούφιασα. Ποια ελπίδα υπάρχει για τους άνδρες που τους έλαχε το μικρότερο καλαμάκι της μητέρας φύσης;

«Εάν είσαι άνδρας με μικρό πέος», είπε η Κ., «πρέπει να είσαι καλός σε άλλα πράγματα. Πρέπει να είσαι καλός με τα χέρια σου παραδείγματος χάριν. Και αυτό είναι το αγαπημένο μου! Προτιμώ να είμαι με κάποιον που ξέρει πώς να χρησιμοποιεί τα δάχτυλα του, παρά με κάποιον που έχει τεράστιο πουλί».

(από τον Davy Rothbart για το GQ)