6 Απριλίου 2014. Η D-Day για τους πολυάριθμους fans του Game of Thrones πλησιάζει. Και στο πλαίσιο του promotion για τον τέταρτο κύκλο της σειράς ποιος θα ήταν καλύτερο εξώφυλλο από τον Peter Dinklage
«Εμ… πόσο ψηλός ήταν ο Λίνκολν;», ρωτά τον κορυφαίο δημοσιογράφο, Mike Sager, που κάνει τη συνέντευξη. Εκείνος δεν ξέρει να του απαντήσει και ο ηθοποιός συνεχίζει το συλλογισμό του… «ΟΚ εκείνος είναι ένα εμβληματικό πρόσωπο στην Ιστορία της Αμερικής και της ανθρωπότητας κι εγώ δεν είμαι τίποτα. Λέμε ότι ήταν γίγαντας, αλλά δεν ξέρουμε πόσο ακριβώς ήταν το ύψος του, έτσι δεν είναι;».
Η συνέντευξη με τον κάτοχο Emmy και Χρυσής Σφαίρας γίνεται σε ένα εστιατόριο της Νέας Υόρκης και ο πιο διάσημος νάνος παγκοσμίως αυτή τη στιγμή, συνεχίζει να μιλά για αμερικανούς προέδρους. «Διάβασα κάπου πως ο Thomas Jefferson είχε πολύ τσιριχτή φωνή» για να πάρει την απάντηση του δημοσιογράφου για τον Washington, που είχε ξύλινο δόντι. Χαμογελάει. «Αυτοί οι τύποι δεν θα είχαν επιβιώσει στο σημερινό κόσμο. Ένας πρόεδρος με τσιριχτή φωνή; Σε καμία περίπτωση».
«Στη Melrose Avenue, στο Los Angeles, ήταν ένας τύπος με μηχανή μπροστά και δεξιά μου, που με κοιτούσε επίμονα. Δεν με χαιρετούσε, απλά με κοιτούσε επίμονα και στη συνέχεια πάτησε γκάζι και συγκρούστηκε με ένα αυτοκίνητο και… πέθανε ακαριαία. Και ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος που είδε. Έτρεξα στο καφέ που είχα ραντεβού για να τηλεφωνήσουν για ασθενοφόρο. Δεν ήθελα να πάω κοντά του. Και ήταν πρωί στο Los Angeles, όπου κανείς δεν περπατά. Ο δρόμος ήταν άδειος. Ξαφνικά κυριάρχησε αυτή η ησυχία, αυτή η ησυχία που προηγείται κάθε μελό, πριν φτάσουν τα ασθενοφόρα και οι αστυνομικοί. Υπήρχε μια στιγμή που ήμουν μόνο εγώ και εκείνος».
Θέλει να πει και άλλα για τον θάνατο…
«Υπάρχουν διαφορές γύρω από τον θάνατο. Μπορεί να έχεις κάποιον που είναι πολύ άρρωστος για μεγάλο χρονικό διάστημα. Όπως, ο πατέρας μου, που είχε καρκίνο για πολλά χρόνια και απεβίωσε. Ήταν πολύ νέος. Ήταν στα εβδομήντα του, ηλικία που θεωρείσαι μικρός. Αλλά υπάρχει κάτι διαφορετικό μεταξύ ενός ηλικιωμένου ατόμου που πεθαίνει και αυτόν τον τύπο. Ήταν πιθανότατα περίπου είκοσι πέντε. Είχε πιθανώς πάρει το πρωινό του στο ίδιο μέρος που πήγαινα κι εγώ. Και μετά πέθανε. Είναι σαν να τον έχουν ληστέψει».
Ο δημοσιογράφος τον ρωτάει αν του έχει περάσει από το μυαλό πως κατά κάποιον τρόπο ευθύνεται για το θάνατο του νεαρού. «Μήπως του απέσπασες την προσοχή;», είναι η ερώτηση που κάνει τον Dinklage να δακρύσει και στιγμές μετά ξεσπά!
«Όχι, όχι, όχι, όχι!». Φωνάζει, κάνοντας μια αμυντική κίνηση με τα χέρια του, σαν να θέλει να αποκρούσει την έννοια, περιγράφει ο δημοσιογράφος. «Όχι! Δεν αισθάνθηκα ποτέ έτσι! ΚΑΘΟΛΟΥ», επιμένει. Ο δημοσιογράφος επανέρχεται… «Απλά αναρωτιέμαι, ξέρετε, δεδομένου ότι…». Δεν προλαβαίνει να ολοκληρώσει γιατί ο Dinklage τον διακόπτει…
“Ω, Θεέ μου! Γαμήσου. Πώς τολμάς Mike. Δεν το σκέφτηκα ποτέ πριν αυτό. Αυτό υποτίθεται ότι είναι μια ιστορία για το πώς πραγματικά μπορεί να συνδεθώ με έναν άγνωστο. Γαμώτο!».
Ο Mike ψελλίζει κάτι του στυλ… «Λυπάμαι πολύ. Απλά φάνηκε», αλλά εκείνος τον διακόπτει και πάλι.
«Τελείωσε. Αυτό τέλειωσε! Θα έχω απόψε εφιάλτες. Είμαι Καθολικός, θυμάσαι;».
