«Δεν νομίζω ότι το να τα γυρίσουμε απλά πίσω θα ήταν μια πολύ καλή κίνηση, αλλά θεωρώ ότι το Βρετανικό Μουσείο θα ήταν ανοιχτό στο να μοιραστεί τα Ελγίνεια Μάρμαρα, αρκεί να μη γίνει έμμονη ιδέα το σε ποιον ανήκουν πραγματικά» δηλώνει σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Νίκολας Πένι στους Times, αναφέροντας τα Γλυπτά του Παρθενώνα,ως Ελγίνεια, αφήνοντας στην αιωνιότητα το όνομα ενός ανθρώπου για τους εντελώς λάθος λόγους.
Και η αμετροέπεια του διευθυντή της National Gallery του Λονδίνου διογκώνεται…«Προσωπικά δεν θα μου άρεσε να τα σκέφτομαι να ταξιδεύουν μπρος-πίσω σε όλον τον κόσμο, αλλά σίγουρα το Βρετανικό Μουσείο έχει έως έναν βαθμό αναγνωρίσει τη βαθιά σημασία που έχουν για την Ελλάδα. Έχει πρακτικά τεθεί υπό σκέψη ότι ορισμένα εξ αυτών θα μπορούσε να τα δανείσει εκεί (στην Ελλάδα), αρκεί να μη γίνουν πιόνια πολιτικής εκμετάλλευσης».
Προφανώς και όταν έχεις άδικο επί της ουσίας του θέματος, προσπαθείς να αλλάξεις το tempo του παιχνιδιού. Αλλά «πιόνια πολιτικής εκμετάλλευσης»; Αναζητούμε το «πολιτικά ορθό» δηλαδή σε μια… κλοπή;
Και για να μην έχει κανείς την εντύπωση πως δεν μπορεί να λέει αυτά ένας σοβαρός άνθρωπος και επιστήμονας, ο Πένι επισημαίνει πως «ακόμη κι αν βρίσκονταν εκεί το μνημείο είναι ερείπιο και αυτά είναι κατεστραμμένα, με αποτέλεσμα να μην έχει κάποιος τη δυνατότητα να τα δει όπως ήταν στην αρχική τους θέση. Αυτός είναι ένας συναισθηματικός μύθος, η ιδέα ότι κάποιος μπορεί να γυρίσει το ρολόι προς τα πίσω».
Γενικότερα, το να μην έχει κάποιος δίκιο και να εμφανίζεται σε συνεντεύξεις προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, τον βάζει αυτομάτως στη σφαίρα του γραφικού!
