Yuck – Athena
(από το EP “Southern Skies”, April 2014)
Τελικά όση καινούργια μουσική και αν ανακαλύψουμε, οτιδήποτε κυκλοφορεί και μας θυμίζει τα πρώτα μουσικά μας ακούσματα, όσο να ναι το αγαπάμε λίγο παραπάνω. Αυτό συνέβη και με το νέο κομμάτι των Άγγλων Yuck. Νοσταλγική alt-90s που θυμίζει Smashing Pumpkins αλλά και My Bloody Valentine.
Conor Oberst – Hundreds of Ways
(από το άλμπουμ “Upside Down Mountain”, 20/5/14)
Βάζουμε στην άκρη τα τρεξίματα και της μηνύσεις εκατέρωθεν (ο Conor κατηγορείται από την Joanie Faircloth ότι το 2003 βιάστηκε από το τραγουδιστή όταν ήταν 16 χρονών και ο Oberst από την μεριά του μηνύει την «superfan» του, όπως δηλώνει με το ποσό του 1 εκ. για ψευδείς κατηγορίες) και απολαμβάνουμε το πρώτο δείγμα από την νέα του κυκλοφορία που για παραγωγό επέλεξε τον Jonathan Wilson και για συνεργάτη τον πολυαγαπημένο μου Father John Misty. Το «ανυπομονώ» είναι λίγο.
The Mispers – Brother
(από το single “Brother”, 3/1/14)
Και από τον γνήσιο Conor Oberst στους wannabe Bright Eyes από το Λονδίνο. Λίγα μόνο singles έχουν κυκλοφορήσει αλλά λίγο η ιδιαίτερη φωνή του Jack, λίγο το σπρώξιμο από την Communion (βλέπε Mumford & Sons) οι Mispers τρέχουν με ταχύτητα φωτός προς την αναγνωρισιμότητα. Και όχι άδικα… προς το παρόν.
Dean Wareham – The Dancer Disappears
(από το άλμπουμ “Dean Wareham”, 11/3/14)
Πρώτο προσωπικό άλμπουμ για τον frontman των Galaxie 500 και Luna. Στοπ. Παραγωγός του άλμπουμ ο Jim James των My Morning Jacket. Στοπ. Επιρροές του άλμπουμ, οι Velvet Underground, The Feelies και οι Half Japanese. Στοπ. Το «The Dancer Disappears» είναι απλά φανταστικό. Στοπ.
Circa Waves – Good For Me
(από το single “Get Away/Good For Me”, 2/12/13)
Χωρίς ακόμα δισκογραφική ή κάποιο συμβόλαιο, η τετράδα από το Liverpool θυμίζει τόσο έντονα Strokes που σε κάνει να αναπολείς όταν άκουσες για πρώτη φορά το «This Is It» (πέρασαν κιόλας 13 χρόνια από τότε) και το «Room On Fire». Ήδη τους τσακώσανε οι Foals για support και αν το συνεχίσουν έτσι έχει να πέσει πολύ ιδρώτας στα indie rock στέκια.
