Ανάμεσα στους χιλιάδες κόσμου που βρίσκεται στα οδοφράγματα που έχουν στηθεί στην πλατεία Ανεξαρτησίας στο Κίεβο -ένα από τα προπύργια των αντιπολιτευόμενων διαδηλωτών- βρίσκεται και ένας… μποξέρ πολιτικός που φιλοδοξεί να ρίξει… knock – out τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς και να στρέψει το τιμόνι της χώρας προς… Βρυξέλλες μεριά.
Ο λόγος για τον Βιτάλι Κλίτσκο, αρχηγό του κόμματος Ουκρανική Δημοκρατική Συμμαχία για τη Μεταρρύθμιση (UDAR) και έναν εκ πιο προβεβλημένων ηγετών της αντιπολίτευσης, ο οποίος πρωτοστατεί τόσο στις διαδηλώσεις, όσο και στις συνεχείς διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση Γιανουκόβιτς.
Με μία τεράστια καριέρα στο χώρο του αθλητισμού, ο 42χρονος πολιτικός έγινε γρήγορα γνωστός στη μετασοβιετική Ουκρανία. Τα πρώτα χρόνια της πορείας του αφοσιώνεται στο kickboxing και τα καταφέρνει ομολογουμένως μία χαρά αφού καταγράφει τίτλους και συνεχείς νίκες.
Από εκεί, το 1995 μεταπηδά στον λαμπερό κόσμο του επαγγελματικού μποξ και γίνεται πραγματικά κυρίαρχος έχοντας καταγράψει ένα αν μη τι άλλο εντυπωσιακό παλμαρέ μέχρι την απόσυρσή του, το 2013: Σε σύνολο 47 αγώνων, έχει 45 νίκες, εκ των οποίων οι 41 με knock – out, και πολλοί θεωρούν ότι αυτός και ο μικρότερος αδερφός του, Βλαντιμίρ μεσουρανούσαν στο άθλημα την τελευταία δεκαετία.
Παράλληλα με την αθλητική καριέρα του, ο Κλίτσκο δημοσιοποιεί και τις πολιτικές του φιλοδοξίες. Ας μην ξεχνάμε, τα συνεχή ταξίδια του στο εξωτερικό – στη Γερμανία κυρίως- του έδωσαν τις απαραίτητες διασυνδέσεις ώστε να μπορεί να σταθεί στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Η φιλοδυτική Πορτοκαλί Επανάσταση του 2005 είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον μποξέρ ώστε να δηλώσει παρόν στα κοινά της Ουκρανίας. Τάσσεται αναφανδόν υπέρ της υποψηφιότητας του Βίκτορ Γιουσένκο για τον προεδρικό θώκο, ενώ στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις το κίνημα αυτό.
Την ίδια χρονιά και με το που ο Γιουσένκο γίνεται πρόεδρος της χώρας, ο Κλίτσκο χρίζεται προεδρικός σύμβουλος, και το 2006 κατεβαίνει υποψήφιος δήμαρχος για την πόλη του Κιέβου, δίχως να καταφέρει να εκλεγεί, λαμβάνοντας το 26% των ψήφων. Το 2008 κάνει ακόμη μία απόπειρα, και πάλι αποτυχημένη, ενώ δημοσιεύματα της εποχής αναφέρουν ότι είχε προσλάβει ως σύμβουλο της προεκλογικής του εκστρατείας τον πρώην δήμαρχο της Νέας Υόρκης Ρούντολφ Τζουλιάνι.
Έχοντας διατυπώσει νεοφιλελεύθερες θέσεις στα οικονομικά, έχοντας κάνει σαφή τον Ευρωπαϊκό προσανατολισμό που θέλει να δώσει στη χώρα, και προωθώντας το προφίλ του άφθαρτου πολιτικού που στέκεται απέναντι από τη διαφθορά που μαστίζει τη χώρα, ο Dr Ironfist, όπως είναι το παρατσούκλι του, το 2010 ιδρύει το κόμμα UDAR και πλέον εμπλέκεται για τα καλά στην κεντρική πολιτική σκηνή της Ουκρανίας.
Το άστρο του Κλίτσκο έχει ανατείλει για τα καλά, και οι θέσεις που διατυπώνει βρίσκουν ευήκοα ώτα, τόσο εντός της Ουκρανίας – το κόμμα του έχει 40 έδρες στην Βουλή- όσο και στις… Βρυξέλλες και το Βερολίνο.
Για την ακρίβεια, η κυβέρνηση Μέρκελ στην προσπάθεια της να στρέψει την Ουκρανία στην αγκαλιά της ΕΕ και κατ επέκτασιν σε αυτή της Γερμανίας έχει ποντάρει κυριολεκτικά τα ρέστα της στον παλαίμαχο πυγμάχο και το κόμμα του.
Όπως έγραψε πρόσφατα το περιοδικό Spiegel, τόσο το CDU όσο και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα έχουν επιλέξει τον Κλίτσκο ως τον ντε φάκτο αντιπρόσωπό τους στην Ουκρανία, τον προβάλουν ως τον πολιτικό που θα ενώσει την αντιπολίτευση στη χώρα, και… προπονούν αυτόν και τα μέλη του κόμματος του για τη διακυβέρνηση της χώρας.
Παράλληλα, αμέσως μόλις ιδρύθηκε το κόμμα UDAR, εντάχθηκε ως παρατηρητής στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Τα γραφεία του ΕΛΚ σε Βρυξέλλες και Βουδαπέστη παρέχουν συμβουλές στα μέλη του UDAR σε κοινοβουλευτικά θέματα, αλλά και βοήθεια στην δημιουργία ενός στιβαρού κομματικού μηχανισμού με προσβάσεις σε κοινωνικές ομάδες.
Παραπλήσιο ρόλο διαδραματίζει και το ίδρυμα Κόνραντ Αντενάουερ, το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στις θέσεις των γερμανών χριστιανοδημοκρατών, με τον Κλίτσκο να ζητά βοήθεια από το εν λόγω think tank, ενώ συχνά πυκνά έχει συναντήσεις με και με τον προσωπάρχη της Μέρκελ τον Ρόναλντ Ποφάλα.
Με αρκετές συμπάθειες στο εξωτερικό και ευρεία δημοφιλία στο εσωτερικό, κυρίως για τα κατορθώματά του εκτός πολιτικού… ρινγκ ο Κλίτσκο είναι μία από τις κεντρικές φιγούρες του πρόσφατου κύματος διαδηλώσεων που ξέσπασε στην πρωτεύουσα της Ουκρανίας.
Έχοντας πρωτοστατήσει στις συγκεντρώσεις και τις διαπραγματεύσεις με τον πρόεδρο Γιανουκόβιτς κρατά συνήθως πιο σκληρή στάση σε σχέση με τον μετριοπαθέστερο, στενό φίλο της φυλακισμένης Γιούλια Τιμοσένκο – και εκλεκτό των ΗΠΑ- Αρσένι Γιάντσουκ, αν και οι κινήσεις του πολλές φορές μπορούν να χαρακτηριστούν… μπρος – πίσω. Από τις προσπάθειές του να σταματήσει τα επεισόδια το Δεκέμβριο όταν είχε επιτευχθεί προσωρινή ανακωχή με την κυβέρνηση , μέχρι την προχθεσινή του αδιαλλαξία στη συνάντηση με τον Γιανουκόβιτς, την ώρα που το Κίεβο είχε τυλιχθεί στις φλόγες, υπάρχει σίγουρα μεγάλη απόσταση.
Ο Κλίτσκο είναι ένας από τους ανθρώπους που γεφυρώνουν την λεγόμενη «Πορτοκαλί» επανάσταση του 2004 με τις φιλοευρωπαϊκές διαδηλώσεις που ξέσπασαν λίγες ημέρες μετά την απόφαση του Γιανουκόβιτς τον περασμένο Νοέμβριο να υπογράψει τη συμφωνία διασύνδεσης με την ΕΕ και συνεχίζονται μέχρι τις ημέρες μας.
Οι διαφορές ωστόσο των δύο σημαδιακών για την καριέρα του παλαίμαχου μποξέρ γεγονότων είναι πολύ μεγάλες: Από τα πορτοκαλί αντίσκηνα στην πλατεία Ανεξαρτησίας, στα όπλα και τις συγκρούσεις, καθώς στην παράδοξη συμμαχία που έχει σχηματιστεί συμμετέχουν μέχρι και ακροδεξιά στοιχεία, υπεύθυνα για μερικές από τις ποιο βίαιες σκηνές των τελευταίων μηνών στο κέντρο της πρωτεύουσας.
