«Υπάρχουν παιδιά που σκοτώνονται σε μάχες. Πολλά είναι αυτά που κρατούν όπλο, άλλα όχι. Και αυτή είναι η εύκολη λεία. Τα σκοτώνουν οι μισθοφόροι, που πληρώνονται ανάλογα τον αριθμό των πτωμάτων που θα έχει συγκεντρώσει ο καθένας, στο τέλος της ημέρας. Σε Λιβυή, ακόμη και τώρα στη Συρία, υπάρχουν πολλά παιδιά με όπλα. Και άλλα όχι. Εύκολοι στόχοι».

Αυτά αποκάλυψε στο Provocateur, γνώστης από πολεμικές συρράξεις στις περιοχές της λεκάνης της Μεσογείου, αλλά και της Αφρικής. Στις 12 Φεβρουαρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα «Ερυθράς Χείρας». Η ημέρα που είναι αφιερωμένη ενάντια στη στρατολόγηση παιδιών σε πολέμους. Τα στοιχεία που έρχονται κατά καιρούς στην επιφάνεια σοκάρουν. Τα παιδιά για άλλη μια φορά γίνονται τα εύκολα θύματα του παραλογισμού των ανθρώπων. Ακόμη και στην ελληνική ιστορία συναντάμε αυτό το θλιβερό φαινόμενο. Τα ιστορικά ντοκουμέντα που υπάρχουν από τα τάγματα των «γενίτσαρων», Ελλήνων παιδιών (6 έως 15 ετών) τα οποία και άρπαζαν από τις οικογένειές τους οι Τούρκοι για να συγκροτήσουν τα πιο αιμοσταγή τάγματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

8 πράγματα που πρέπει να ξέρεις για τα «παιδιά – στρατιώτες»

1. «Παιδί-στρατιώτης» θεωρείται ο οποιοσδήποτε είναι κάτω των 18 ετών και στρατολογούνται από κράτη ή μη κρατικές ένοπλες ομάδες για να χρησιμοποιηθούν ως μαχητές, βομβιστές αυτοκτονίας, ανθρώπινες ασπίδες, αγγελιοφόροι, κατάσκοποι, ή για σεξουαλικούς σκοπούς.

2. Η χρήση παιδιών-στρατιωτών έχει εξαπλωθεί σχεδόν σε κάθε γωνία του κόσμου και σε κάθε ένοπλη σύγκρουση. Αν και ο ακριβές αριθμός είναι αδύνατο να προσδιοριστεί, δεκάδες χιλιάδες «παιδιά-στρατιώτες» υπηρετούν παράνομα στις ένοπλες συρράξεις και ο αριθμός αυξάνεται συνεχώς.

3. Υπάρχουν παιδιά που είναι κάτω των 10 ετών και στρατολογούνται παρά τη θέλησή τους.

4. Τα 2/3 των κρατών συμφωνούν πως θα πρέπει να απαγορευτεί η στρατολόγηση παιδιών κάτω των 18 ετών, ενώ οι 16χρονοι και 17χρονοι θα πρέπει να δηλώνουν εθελοντές.

5. Τα φτωχά παιδιά, όσα έχουν εκτοπιστεί από τις οικογένειές τους, έχουν περιορισμένη πρόσβαση στην εκπαίδευση ή ζουν σε μια πολεμική ζώνη, είναι πολύ πιθανό να στρατολογηθούν δια της βίας.

6. Τα παιδιά που δεν εξαναγκάζονται να γίνουν στρατιώτες, δηλώνουν εθελοντική κατάταξη επειδή αισθάνονται κοινωνική πίεση και έχουν την εντύπωση πως ο εθελοντισμός θα τους παρέχει εισόδημα, τρόφιμα ή ασφάλεια, για αυτό και πολλές φορές δηλώνουν πρόθυμα να συμμετάσχουν στην ομάδα.

7. Τα κορίτσια αποτελούν περίπου το 10% έως 30% των «παιδιών-στρατιωτών» που χρησιμοποιούνται τόσο στις μάχες, όσο και για άλλους σκοπούς. Είναι φυσικά εκτεθειμένα στη σεξουαλική βία.

8. Η στρατολόγηση «παιδιών-στρατιωτών» αντίκειται σε νόμους για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ενώ τα παιδιά που έχουν διαπράξει εγκλήματα, σαν «στρατιώτες» αντιμετωπίζονται με μεγαλύτερη επιείκεια, όσοι εκτελούν εγκλήματα εθελοντικά – χωρίς βίαιες απειλές – υπόκεινται στη δικαιοσύνη, υπό την προστασία των διεθνών προτύπων της δικαιοσύνης ανηλίκων.

 

Μια συγκλονιστική μαρτυρία

«Πριν έρθουμε ζούσαμε ειρηνικά στο χωριό μας», δηλώνει η 15χρονη Madeleine από το Κονγκό, που πήγε να καταθέσει στα Ηνωμένα Έθνη για τα όσα έζησε ως «παιδί στρατιώτης». «Δεχθήκαμε επίθεση από τους εχθρούς που χρησιμοποιούσαν ρουκέτες. Έκαιγαν και σκότωναν. Έτρεξα μακριά από την οικογένειά μου και κρύφτηκα σε θάμνους. Δεν ήμουν καν 13 ετών», διηγείται μπροστά στην κάμερα.

«Η χώρα μας ήταν σε σύγκρουση εκείνο το διάστημα», δηλώνει και εξιστορεί το χρονικό όσων έζησε: «Έγινα “παιδί στρατιώτης” επειδή δεχόμασταν επίθεση και δεν υπήρχε κανείς να υπερασπιστεί τη χωρά. Έκανα δουλειές όταν οι στρατιωτικοί με άρπαξαν. Δεν πρόλαβα καν, να αποχαιρετίσω τους γονείς μου. Κάποια κορίτσια έπαιρναν μέρος στις μάχες. Εγώ και μαγείρευα και πολεμούσα. Την πρώτη ημέρα στο στρατόπεδο η εκπαίδευση ήταν σκληρή. Δεν ξέρω καν, πως έμαθα να σκοτώνω. Στην αρχή δεν είχαμε όπλα, αλλά μεγάλα μαχαίρια, κάτι σαν σπαθιά. Κάποιες φορές χρησιμοποιούσαμε και τόξα. Έτσι, όταν σκοτώναμε κάποιον εχθρό, του παίρναμε το όπλο. Μερικές φορές κόβαμε και λαιμούς. Και η Madeleine συνεχίζει τη σοκαριστική εξιστόρηση: «Όταν πήρα το πρώτο μου όπλο ήταν πολύ δύσκολα. Το σώμα μου έτρεμε. Είχα φοβηθεί. Στη συνέχεια έγινε απόλαυση να έχεις όπλο και να σκοτώνεις. Αισθανόμουν πολύ καλά. Ήταν πόλεμος. Δεν μπορώ να σας πόσους σκότωσα. Απλά άφηνα πτώματα πίσω μου και “προχωρούσα”. Μας έδιναν μαριχουάνα για να σκοτώνουμε χωρίς να αισθανόμαστε φόβο. Καπνίζαμε, πίναμε και αυτά μας έκαναν να αισθανόμαστε καλύτερα. Μας έδινε αγριότητα παρόμοια με αυτή των ζώων».

Ως κορίτσι η Madeleine θα έπρεπε να αντιμετωπίσει και τη σεξουαλική βιαιότητα, όχι κατ’ ανάγκη από τους εχθρούς. Όπως περιγράφει η ίδια υπήρχαν πολλοί βιασμοί στο στρατόπεδο. «Σου αρέσει ή όχι, 5 άνδρες θα έρθουν σε σένα και εσύ δεν έχεις τη δύναμη να τους σταματήσεις. Δεν ήθελα. Δεν ήμουν έτοιμη. Και αυτοί απλά έκαναν ό,τι ήθελαν. Ήμουν εκεί για δύο χρόνια. Ακόμη και τώρα, δεν μπορεί να φύγει από το μυαλό μου».

Πλέον η Madeleine είναι μαθήτρια, αφού μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση την έσωσε. «Πολλοί, όμως, από τους φίλους μου δεν είχαν την ίδια ευκαιρία με εμένα», προσθέτει. «Το 1 στα 3 κορίτσια έχουν βοήθεια», σημειώνει η Madeleine. Στην κατάθεσή της η Madeleine συγκλόνισε: «Ως “παιδί στρατιώτης” από το Κονγκό, έχω να πω πως υποφέραμε πολλά, όταν και χρησιμοποιηθήκαμε στις μάχες. Αλλά πιο πολύ, όταν μετατραπήκαμε σε “σκλάβες του σεξ”. Ο βιασμός δεν υπάρχει στις κατηγορίες του Ποινικού Δικαστηρίου, κάτι που μας λυπεί, γιατί θα ήταν μια μεγάλη ανακούφιση για εμάς. Ένα ποσοστό της τάξης του 70% με 80% έφερε στον κόσμο ανεπιθύμητα παιδιά ή φορείς του HIV. Τι κάναμε για να αξίζουμε αυτή τη τραγωδία; Νομίζω πως ο κόσμος μας χρωστά ένα «συγνώμη» για αυτό το μη αναστρέψιμο έγκλημα. Κυρίες και κύριοι, σας ευχαριστώ».

https://www.youtube.com/watch?v=kto9fXtacEo