Κάνοντας ένα flash back στην έως τώρα πορεία του, δεν ξέρεις τι να πρωτοθυμηθείς – το «Ζ», τον «Αγνοούμενο» ή το «Αμήν»; Όλες του ταινίες καταπληκτικές, που έγραψαν τη δική τους κινηματογραφική ιστορία και έκαναν τον δημιουργό τους έναν από τους γνωστότερους σκηνοθέτες του κόσμου.
Άλλωστε ο Κώστας Γαβράς ήξερε πάντα πώς να τραβάει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας και να προκαλεί. Και δεν χαρίστηκε ποτέ σε κανέναν – δεν είναι τυχαίο ότι με την ίδια άνεση τα έχει βάλει με τους ακροδεξίους, ενώ έχει αμφισβητήσει και την επαναστατική βία προκαλώντας τη δυσαρέσκεια στους αριστερούς.
Γεννημένος στις 12 Φεβρουαρίου 1933 στα Λουτρά Ηραίας Αρκαδίας, σπούδασε Συγκριτική Φιλολογία στη Σορβόνη καθώς και κινηματογράφο στην IDHEC. Ωστόσο, μετά το τέλος των σπουδών του επέλεξε να μην επιστρέψει στην Ελλάδα και πάντρεψε το βαλκανικό του πάθος με τη γαλλική φινέτσα. Και δικαιώθηκε για το αποτέλεσμα.
Από το 1965, όταν και σκηνοθέτησε τη πρώτη του ταινία «Διαμέρισμα δολοφόνων», το ταλέντο του άρχιζε να αναγνωρίζεται. Και στο πέρασμα των χρόνων έδειξε ότι μπορεί να κερδίσει και βραβεία – άλλωστε στην… τροπαιοθήκη του έχει αρκετά, από το Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής Φεστιβάλ Καννών για το «Ζ» μέχρι και Όσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου για τον «Αγνοούμενο».
Ωστόσο δεν είναι τα βραβεία και τα λεφτά ο σκοπός του, αλλά το να δημιουργεί ταινίες που να έχουν νόημα. Άλλωστε όπως έχει πει σε συνέντευξή του «δεν είχα ποτέ στόχο να γίνω πλούσιος. Δεν με ενδιαφέρουν οι πολυτέλειες. Το πάθος μου είναι το σινεμά κι εκεί με θέλω να επενδύω τα χρήματα και την ενέργειά μου».
