Ήταν το 1964. Οι Beatles είχαν κατακτήσει την Ευρώπη και τώρα ετοιμαζόντουσαν να κάνουν και το μεγάλο βήμα στην καριέρα τους – να περάσουν στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού. Και τον Φεβρουάριο άρχισε η εισβολή των John Lennon, Paul McCartney, George Harrison και Ringo Starr στις ΗΠΑ.
Και η Beatlemania πήρε παγκόσμιες διαστάσεις. Χιλιάδες νέοι κατέκλισαν το αεροδρόμιο για να τους υποδεχθούν και να τους δουν από μπροστά, το μεγαλύτερο show της εποχής (The Ed Sullivan Show) είχε κανονίσει την τηλεοπτική τους εμφάνιση, ενώ τα «Σκαθάρια» θα έκαναν και μια μεγάλη περιοδεία στις ΗΠΑ. Ήταν η εποχή τους, ήταν οι απόλυτοι stars και όλοι ήθελαν να βρεθούν δίπλα τους έστω και για ένα λεπτό. Ή για την ακρίβεια όχι όλοι.
Ένας από αυτούς ήταν και ο δημοσιογράφος Larry Kane, ο οποίος δεν ήταν θαυμαστής του συγκροτήματος και δεν τους είχε και σε μεγάλη υπόληψη. Και (τότε πίστευε πως) είχε την ατυχία να τον καλέσουν οι Beatles στην περιοδεία που θα έκαναν το ’64, ώστε να καλύψει το γεγονός. «Τους είχα γνωρίσει στο Μαϊάμι για να τους κάνω συνέντευξη. Έτυχε να μένουμε στο ίδιο ξενοδοχείο και ξαφνικά μου ήρθε μια πρόσκληση να πάω μαζί τους στις συναυλίες τους» λέει σήμερα, 50 χρόνια μετά την Beatles-εισβολή στις ΗΠΑ και εξομολογείται: «Δεν ήθελα. Πήρα την πρόσκληση, την πήγα στα αφεντικά μου, εκείνοι ενθουσιάστηκαν, αλλά εγώ δεν είχα καμία όρεξη να πάω. Πίστευα ότι είχα πιο σημαντικά θέματα να κάνω».
Τελικά ο Kane ακολούθησε την μαγική τετράδα από το Λίβερπουλ στην περιοδεία και τελικά δεν το μετάνιωσε. Μάλιστα πριν από 7 μήνες κυκλοφόρησε και το βιβλίο «When they were boys: The true story of the Beatles’ rise to the top».
Αλλά, με αφορμή τις 5 δεκαετίες από την πρώτη εμφάνιση του συγκροτήματος στις ΗΠΑ, έδωσε και μια συνέντευξη, μιλώντας για την εμπειρία του.
«Όταν ετοιμαζόμουν να πάω στην περιοδεία με τους Beatles, ο πατέρας μου ήρθε και με προϋδοποίησε: “Να προσέχεις, αυτοί οι τύποι είναι απειλή για την κοινωνία”. Τελικά αποδείχθηκαν πολύ καλά παιδιά».
«Η πρώτη φορά που πραγματικά τους γνώρισα ήταν στο Σαν Φρανσίσκο. Ο Ringo ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος και πολύ της κουλτούρας. Ο Paul πολύ γλυκός, που θα μπορούσε να γίνει ο καλύτερος υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων. Ο George ήταν συνήθως σιωπηλός, αλλά όταν αποφάσιζε να μιλήσει έλεγε πάντα κάτι διαφορετικό».
«Ο John έμοιαζε με φλώρο, αν και τελικά ήταν ο πιο ανήσυχος. Στην πορεία γίναμε και φίλοι. Μάλλον σεβόταν σε μένα ότι του έκανα σοβαρές ερωτήσεις και όχι γελοίες, όπως διάφοροι άλλοι, τύπου “τι προτιμάς, τις ξανθιές ή τις μεγαχροινές;”».
«Η κατάσταση ήταν τρελή με τους Beatles. Χιλιάδες έφηβοι έτρεχαν πίσω τους. Τα κορίτσια τράβαγαν τα μαλλιά τους, ενώ τα αγόρια έχαναν τον έλεγχο μόλις τους έβλεπαν. Δεν είχε δει ξανά κάτι τέτοιο. Πως είναι με τους One Direction σήμερα; Σκέψου 100.000 φορές περισσότερη τρέλα».
«Πριν από κάθε συναυλία των Beatles, εμφανιζόταν και ένα συγκρότημα. Όχι μικρά ονόματα, αλλά γνωστοί μουσικοί. Θυμάμαι σε ένα live πριν από αυτούς εμφανίστηκε η Jackie DeShannon, σαν να λέμε η Katy Perry της εποχής της. Ο κόσμος αδιαφορούσε, με αποτέλεσμα να παίζουν όλοι το πολύ 30 λεπτά. Όμως τα παιδιά ενδιαφερόντουσαν πολύ για αυτά τα συγκροτήματα. Δεν το έπαιζαν σταρ και μετά από κάθε τους εμφάνιση καθόντουσαν μαζί με τα support group, έπιναν ένα ποτό, έκαναν ένα τσιγάρο και τους ρώταγαν αν ήταν ευχαριστημένοι».
«Προτού έρθουν το ’64, οι Beatles θεωρούσαν την Αμερική μια πολύ επικίνδυνη χώρα. Βέβαια κανείς τους δεν είχε έρθει παλιότερα, πέρα από τον George που είχε έρθει για διακοπές το ’62, αλλά σε μικρές πόλεις. Μαγεύτηκαν με τη Νέα Υόρκη και πόσο επιβλητική ήταν».
«Μια φορά είχαν κανονίσει να πάνε σε ένα πάρτι ενός αστέρα του κινηματογράφου. Εγώ δεν είχα όρεξη, αλλά γύρισαν και μου είπαν “έλα, θα έχει πολλές γυναίκες”».
