Σεξ, ερωτισμός, πρόκληση. Το «Nymphomaniac» που τόσο πολύ μας έχει απασχολήσει δεν είναι ούτε η πρώτη και φυσικά δεν θα είναι ούτε η τελευταία ταινία, που ξεπερνάει τα όρια του mainstream κινηματογράφου και μένει απλά να δούμε αν θα αντέξει στο χρόνο. Με αφορμή την αμφιλεγόμενη ταινία του Trier, θυμόμαστε 5+1 ταινίες εξίσου τολμηρές για την εποχή τους, που προκάλεσαν αντιδράσεις και συζητήσεις κι έμειναν -καλώς ή κακώς- αξέχαστες, ακολουθώντας τον «νόμο»: το σεξ πουλάει.
Βαθύ Λαρύγγι (1972)
Η Linda Lovelace είναι… ο εαυτός της στην ταινία που εισήγαγε τον όρο «porno chic» κι έκανε mainstream την πορνογραφία. Με… υπόθεση, κωμικά στοιχεία και προσεγμένη παραγωγή, το «Βαθύ Λαρύγγι» έφερε ανάμικτο κόσμο στις αίθουσες προβολής του στην Αμερική, γυναίκες, ζευγάρια, κοινό που διαφορετικά δεν θα πήγαινε σε πορνογραφική ταινία, κι έσπευσε να διαπιστώσει για ποιο λόγο γίνεται όλος αυτός ο ντόρος. Ετσι το «Βαθύ Λαρύγγι» έγινε…blockbuster καθώς με κόστος μόλις 25 χιλιάδες δολάρια, τα τελικά κέρδη από εισιτήρια και πωλήσεις στο home entertainment, υπολογίζονται στα 100 εκατομμύρια δολάρια με… τον αστικό θρύλο να θέλει τον πραγματικό τζίρο σε μισό δις δολάρια! Προβολές της ταινίας, είχαν απαγορευτεί με δικαστικές αποφάσεις σε αρκετές περιοχές των ΗΠΑ ενώ στη Βρετανία, όπου απαγορεύτηκε εξαρχής, δόθηκε άδεια το 2000, να κυκλοφορήσει προς πώληση το dvd μόνο μέσω sex shops. Ο σάλος όμως γύρω από το «Βαθύ Λαρύγγι» δεν προκλήθηκε μόνο για το πορνογραφικό περιεχόμενό του αλλά και για τις κατηγορίες ότι χρηματοδοτήθηκε από τη Μαφία που μέσω των εισπράξεων «ξέπλυνε» βρώμικο χρήμα από ναρκωτικά και πορνεία. Η ίδια η πρωταγωνίστρια ενίσχυσε τη διαβόητη φήμη της ταινίας, καταθέτοντας πολύ αργότερα ότι έπεσε θύμα κακοποίησης, βιασμού και προώθησής της με το ζόρι στην βιομηχανία του πορνό από τον τότε σύζυγό της. Ωστόσο το «Βαθύ Λαρύγγι» παραμένει ένα -έστω και κακόφημο- κομμάτι της pop culture.
Το Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι (1972)
Δύο θρύλοι, μια ταινία, ένα… κυνήγι μαγισσών, και μια από τις πιο διαβόητες ερωτικές σκηνές στην κινηματογραφική ιστορία. Ο Bernardo Bertolucci σκηνοθετεί τον Marlon Brando στο ρόλο ενός Αμερικανού μεσήλικα χήρου που ξεκινά μια θυελλώδη σχέση, βασισμένη αποκλειστικά στο σεξ με μια νεαρή Παριζιάνα. Σκληρό, καταθλιπτικό, δραματικό, ωμά ερωτικό, το «Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι», συνεχίζει να διχάζει τέσσερις δεκαετίες αργότερα, ενώ ακόμη και όσοι δεν το έχουν δει, γνωρίζουν για την περιβόητη «σκηνή με το βούτυρο» του σοδομισμού του χαρακτήρα της Maria Schneider από τον συμπρωταγωνιστή της Marlon Brando. Μία σκηνή για την οποία η Schneider αποκάλυψε πως δεν υπήρχε στο σενάριο αλλά ήταν αυτοσχεδιασμός της τελευταίας στιγμής του Brando με τον Bertolucci, κάτι που την έπιασε απροετοίμαστη με αποτέλεσμα, αν και η σκηνή είναι απλά υποκριτική, τα δάκρυά της να είναι αληθινά από το σοκ του αιφνιδιασμού. Εμπνευσμένο από τις ερωτικές φαντασιώσεις του Bertolucci (κατά δήλωσή του), το «Τανγκό» προκάλεσε την δίωξη του ίδιου και των πρωταγωνιστών του από δικαστήριο της Μπολόνια, με την κατηγορία της «ωφελιμιστικής πορνογραφίας». Αν και τελικά απαλλάχθηκαν, ο Ιταλός σκηνοθέτης τιμωρήθηκε με πενταετή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων. Παρά τις αντιδράσεις και τις απαγορεύσεις σε αρκετές χώρες, η ταινία ήταν υποψήφια για Οσκαρ Σκηνοθεσίας και Α’ Ανδρικού Ρόλου.
Εμμανουέλλα (1974)
Νεαρή πανέμορφη σύζυγος διπλωμάτη, παρακινείται από τον άντρα της να πειραματιστεί με κάθε είδους σεξουαλικές εμπειρίες και η πρωταγωνίστρια Sylvia Kristel γίνεται ιέρεια του αισθησιασμού και συντροφεύει τις ανδρικές φαντασιώσεις γενεών, σε μία «κυριλέ» soft core ερωτική ταινία που έκανε πάταγο στην εποχή της αλλά σήμερα δεν δείχνει πιο τολμηρή, από τις σειρές της αμερικανικής καλωδιακής τηλεόρασης. Η «Εμμανουέλλα» έσπασε τα ταμεία στη Γαλλία και μάλιστα σε έναν κινηματογράφο προβάλλονταν για 11 ολόκληρα χρόνια – από το 1974 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1985! Στις ΗΠΑ, ήταν η πρώτη φορά για την Columbia Pictures που διένειμε ταινία «αυστηρά ακατάλληλη για ανηλίκους» και μία σπάνια κίνηση για μεγάλο στούντιο. Η εταιρία το αποφάσισε κατόπιν στατιστικών στοιχείων που έδειξαν ότι στη Γαλλία ήταν δημοφιλέστατη μεταξύ και του γυναικείου κοινού. Από τις πιο αμφιλεγόμενες ταινίες, η «Εμμανουέλλα» δίχασε ακόμη και τις φεμινιστικές οργανώσεις καθώς υπήρξαν διαμαρτυρίες ότι η καυτή ηρωίδα παρουσιαζόταν ως αντικείμενο ανδρικών φαντασιώσεων, με την αντίθετη πλευρά να υποστηρίζει ότι συμβόλιζε τη γυναικεία δύναμη και απελευθέρωση. Η Sylvia Kristel έγινε διαχρονικό σύμβολο του σεξ και συνέχισε να παραδίδει μαθήματα ερωτισμού στη μεγάλη οθόνη, σε δύο συνέχειες της «Εμμανουέλλας» και τον «Εραστή της Λαίδης Τσάτερλι».
Η Ιστορία της Ο (1975)
Τα ταμπού είναι για να σπάνε όπως διαλαλούσε και η διαφημιστική καμπάνια της «Εμμανουέλλας» κι έτσι ένα χρόνο αργότερα, ο σκηνοθέτης της Just Jaeckin, επανέρχεται για να προκαλέσει με μία ακόμη Αυστηρώς Ακατάλληλη, πολυσυζητημένη ερωτική ταινία, την «Ιστορία της Ο». Με το στόρι να περιστρέφεται γύρω από μία κοπέλα που μυείται στον σαδομαζοχισμό και την σεξουαλική διαστροφή, οι αντιδράσεις ήταν αναμενόμενες με αποκορύφωμα την απαγόρευση της ταινίας στην Μεγάλη Βρετανία για 25 ολόκληρα χρόνια. Ο… συνήθης ύποπτος Lars von Trier είχε γυρίσει το 1979 μία ταινία μικρού μήκους-φόρο τιμής στην «Ιστορία της Ο», ενώ εμπνεύστηκε και για το «Manderlay» του από το βιβλίο που ενέπνευσε την αμφιλεγόμενη ταινία. Ενα βιβλίο που και αυτό εκδόθηκε εν μέσω αντιδράσεων το 1954 με ανδρική υπογραφή, και χρειάστηκε να περάσουν σαράντα χρόνια για να αποκαλύψει την ταυτότητά του ο πραγματικός συγγραφέας που είχε τις φαντασιώσεις για δεσμά, μαστίγια, όργια και υποταγή… και που τελικά ήταν γυναίκα!
9 ½ Εβδομάδες (1986)
Η ταινία που έκανε σούπερ σταρ την Kim Basinger και τον Mickey Rourke και… απελευθέρωσε τα eighties! Οι «9 ½ Εβδομάδες» με την φοβερή χημεία των πρωταγωνιστών, τις στυλιζαρισμένες αισθησιακές σκηνές τους, και το κλασικό σάουντρακ, είναι περισσότερο ένα μεγάλου μήκους ερωτικό βίντεο κλιπ, αρκετά προκλητικό όμως για την εποχή του ώστε να παραμένει μέχρι και σήμερα σημείο αναφοράς, έχοντας γνωρίσει ένα σωρό αντιγραφές και παρωδίες. Η… δόξα της οφείλεται στην κυριαρχία της βιντεοκασέτας και τις εισπράξεις που είχε κάνει στις αίθουσες σε Καναδά, Αυστραλία και Βρετανία, καθώς στις ΗΠΑ είχε «πατώσει». Η γεμάτη ένταση σχέση του πρωταγωνιστικού ζεύγους δεν οφειλόταν πάντως μόνο στη χημεία τους. Η Basinger αποκάλυψε αργότερα ότι ο σκηνοθέτης Adrian Lyne χρησιμοποιούσε σαδιστικές τακτικές και χειραγωγούσε συναισθηματικά τους ηθοποιούς του για να έχουν τα ξεσπάσματα που είχαν ο ένας στον άλλον, φθάνοντας σε σημείο να γυρίσει τις σκηνές της Basinger, με την κανονική χρονολογική σειρά που βλέπουμε στην οθόνη, ώστε να καταγράφεται η σταδιακή κατάρρευση που προκαλούσε στην ηθοποιό, για πιο ρεαλιστικό αποτέλεσμα.
Plus
Αγρια Ορχιδέα (1989)
Μετά τις 9 ½ Εβδομάδες, ο Mickey Rourke… επαναλαμβάνεται στην «Αγρια Ορχιδέα» σε μία από τις χειρότερες ταινίες που έχουν γυριστεί ποτέ, και που θα περνούσε απαρατήρητη αν δεν είχε τις τολμηρές ερωτικές σκηνές που τροφοδοτούν μέχρι και σήμερα συζητήσεις για το αν ο σταρ και η συμπρωταγωνίστριά του Carre Otis, που έγιναν ζευγάρι στα γυρίσματα, έκαναν πραγματικά σεξ ειδικά στην τελευταία επίμαχη σκηνή που μοιράζονται. Οι ίδιοι φυσικά το αρνήθηκαν αλλά οι φήμες και η επιτυχία των «9 ½ Εβδομάδων», έκαναν την «Αγρια Ορχιδέα» εμπορικό χιτ στις ΗΠΑ και στις διεθνείς αγορές. Φωτογραφίες από το πλατό από την περίφημη σκηνή, πουλήθηκαν στο Playboy με την Otis να κινείται νομικά εναντίον του περιοδικού, ρίχνοντας περισσότερο λάδι στη φωτιά. Οι πωλήσεις του uncut dvd φυσικά εκτοξεύθηκαν, προσθέτοντας μερικά ακόμη εκατομμύρια δολάρια στο τζίρο μίας κατά τα άλλα «αρπαχτής» που τη δουλειά της πάντως μια χαρά την έκανε! Ο κύριος Γκρέι και οι γκρίζες αποχρώσεις του μπορούν να αρχίσουν να παίρνουν μαθήματα.
