Επαναστάτης, πολιτικός, άνθρωπος, αλλά πάνω από όλα Έλληνας. Αυτό ήταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ένας πολεμιστής που είχε βάλει έναν στόχο στη ζωή του: την απελευθέρωση της χώρας μας. Και έκανε τα πάντα για αυτό – ακόμα και φυλακή μπήκε για το… καλό του σκοπού.
Από τις εμβληματικές φυσιογνωμίες της Επανάστασης του 1821, γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1770 στο Ραμαβούνι της Μεσσηνίας και πολύ μικρός έχασε τον πατέρα του που πήρε μέρος στον ένοπλο αγώνα. Στα 15 του έγινε καπετάνιος και τότε ξεκίνησε η μεγάλη του δράση.
Πρωταγωνίστησε σε πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις του αγώνα, όπως στη νίκη στο Βαλτέτσι (Μάιος 1821), στην άλωση της Τριπολιτσάς (Σεπτέμβριος 1821), στην καταστροφή της στρατιάς του Δράμαλη στα Δερβενάκια (Ιούλιος 1822) και οι επιτυχίες αυτές τον ανέδειξαν σε αρχιστράτηγο της Πελοποννήσου. Ωστόσο κατά την διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου το 1823, όπου οι ισχυροί Έλληνες συγκρούστηκαν για την ηγεσία της Επανάστασης φυλακίστηκε για πρώτη φορά. Τελικά το 1825 αποφυλακίζεται ώστε να σταματήσει τον Ιμπραήμ.
Πάντως αυτή δεν ήταν η μοναδική φορά που ο Κολοκοτρώνης μπήκε στη φυλακή. Το 1833, οι διαφωνίες του με την Αντιβασιλεία τον οδήγησαν και πάλι στη φυλακή. Μάλιστα τότε είχε καταδικαστεί σε θάνατο, αλλά τελικά η ποινή δεν εκτελέστηκε ποτέ χάρη σε δύο δικαστές, του Αναστάσιου Πολυζώη και του Γεώργιου Τερτσέτη και τελικά ο Γέρος του Μοριά καταδικάστηκε σε ισόβια. Όμως δύο χρόνια αργότερα του δίνει χάρη ο ενήλικος πλέον βασιλιάς Όθωνας και έλαβε το αξίωμα του Συμβούλου της Επικρατείας.
Στις 4 Φεβρουαρίου 1843 άφησε την τελευταία του πνοή.
