«Για σένα είμαι άθεος, για το Θεό είμαι η νόμιμη αντιπολίτευση». Αυτή ήταν η απάντηση του Γούντι Άλεν στην ερώτηση «αν είναι άθεος». Περιπαικτική, ναι, αλλά στην Ελλάδα έχει ξεκινήσει ένας… «ιερός πόλεμος» με δύο τα κεντρικά πρόσωπα. Τον Θεό και τον Αλέξη Τσίπρα. Αφορμή για το όλο ζήτημα, στάθηκε η ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας που ζητά από τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να ξεκαθαρίσει αν είναι άθεος.
Η ιδεολογία της Αριστεράς απορρίπτει τη θρησκευτική πίστη. Άρα, δεν είναι τυχαίο πως στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, με τη μητέρα Σοβιετική Ένωση στο κέντρο, κυριαρχεί η αθεΐα στην πολιτική ελίτ.
Αν και μοιάζει περιττό, αναφέρουμε ενδεικτικά τους Βλάντιμιρ Ίλιτς Λένιν, Νικίτα Χρουστσόφ, Ιωσήφ Στάλιν, Λέον Τρότσκι και Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.
Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και οι ηγέτες των άλλων χωρών. Από τον Νικολάε Τσαουσέσκου, τον Τίτο και αργότερα τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, μέχρι τον Ενβέρ Χότζα, τον Πολ Ποτ. Στην ίδια κατηγορία ανήκει και ο Μάο Τσε Τουνγκ. Επίσης άθεος δήλωνε και ο Ιταλός δικτάτορας Μπενίτο Μουσολίνι.
Άθεοι υπήρξαν και πολλοί ηγέτες επαναστατικών κινημάτων της Λατινικής Αμερικής, όπως ο Τσε Γκεβάρα, ο Φιντέλ Κάστρο.
Ας πάμε και σε κάποια ονόματα που δεν είναι και τόσο γνωστά για την επιλογή τους να είναι άθεοι. Όπως αυτό του Σουηδού πρωθυπουργού Ούλοφ Πάλμε, που δολοφονήθηκε το 1986. Στη γείτονα Ιταλία άθεοι δήλωσαν οι πρόεδροι Τζιόρτζιο Ναπολιτάνο, Σάντρο Περτίνι, Τζιουζέπε Σαραγκατ, αλλά και ο Μάσιμο Ντ’ Αλέμα, που διετέλεσε πρωθυπουργός και κεντρικό πρόσωπο της ιταλικής σκηνής τη δεκαετία των 90’s.
Ο Γιένς Στόλτενμπεργκ, πρώην πρωθυπουργός της Νορβηγίας (συνολικά 8 χρόνια) είναι επίσης άθεος.
Στη Μεγάλη Βρετανία η λίστα είναι αρκετά μεγάλη… Ο επί δύο τετρατίες (2000-2008) δήμαρχος του Λονδίνου Κεν Λίβινγκστον, ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος, Εντ Μίλιμπαντ, όπως και ο αδερφός του, Ντέιβιντ. Άθεος δήλωνε και ο Τζέιμς Κάλαχαν, πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας από το 1976 έως το 1979. Άθεος δηλώνει και ο αναπληρωτής πρωθυπουργός, Νικ Κλεγκ.
Στις ΗΠΑ, εμφανίζονται κατά καιρούς ρεπορτάζ που θέλουν γερουσιαστές να είναι άθεοι, αλλά το κρύβουν φοβούμενοι την αποδοκιμασία των πολιτών. Και αυτό γιατί στο πέρασμα των αιώνων, ο «άθεος» συνδέθηκε με χαρακτηρισμούς όπως «εγωιστής», «καιροσκόπος» και άλλους αρνητικούς συνειρμούς. Κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης κι έπειτα, με τις θετικές επιστήμες να κάνουν άλματα, το «υπάρχει Θεός» περνάει από αιώνιο ερώτημα των φυσικών επιστημόνων στους φιλοσόφους.
Μπορεί ένας πολιτικός να κριθεί για το εάν είναι ικανός εξαιτίας των θρησκευτικών του πεποιθήσεων; Είναι αυτό εργαλείο για να ξεχωρίσεις τον ικανό και ηθικό πολιτικό από τον ανήθικό; Η απάντηση είναι προφανής, αλλά πολλές φορές πρέπει να επιχειρηματολογείς και για το αυτονόητο!
