Φλογερές ερωτικές επιστολές. Ανθρώπων ερωτευμένων, παθιασμένων που επικοινωνούσαν με το αντικείμενο του πόθου τους για να τους γνωστοποιήσουν τον πόθο τους.
Άλλοι φάκελοι περιείχαν φωτογραφίες κάποιας νεαρής γυναίκας. Που έψαχνε τον γαμπρό/διέξοδο στους «νέους κόσμους» της Αμερικής και της Αυστραλίας, μήπως και κόψει τις κλωστές της μαύρης μοίρας της.
Βέβαια, δεν ήταν όλα τα γράμματα έτσι. Ίσως θέλεις να σκέφτεσαι πως ήταν έτσι. Υπήρχαν και εκείνα τα «γράμματα από το μέτωπο». «Μπαρουτοκαπνισμένα» στην κυριολεξία του όρου. Με ιστορίες που κανένας άνθρωπος δεν θα ήθελε να ειπωθούν, αφού δεν θα δίδασκαν τίποτε σε εκείνους που θα έπρεπε να τις ξέρουν.
Στο πέρασμα των χρόνων, τα συναισθήματα στο περιεχόμενο των φακέλων αλλάζουν. Μετανάστευση βλέπεις… Ωραιοποιημένες περιγραφές για να μην ανησυχεί με τα ζόρια η μάνα ή η σύζυγος. Το τραγούδησε και ο Καζαντζίδης. Κάπου εκεί, θα είχαν και τσαλακωμένο κανένα αμερικάνικο ή αυστραλιανό δολάριο ή και γερμανικό μάρκο.
Έτσι, οι φάκελοι βρίσκουν το νέο τους ρόλο. Περιέχουν λογαριασμούς, συνήθως. Τα συναισθήματα δεν γράφονται, πλέον, στο χαρτί, δεν στοιβάζονται στο λευκό χαρτί του περιτυλίγματος. Οι άνθρωποι πρέπει να πληρώνουν και το μαθαίνουν μέσω των επιστολών.
Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Και η διακριτικότητα είναι το απαραίτητο συστατικό στη συγκεκριμένη «χημεία». Πολλές φορές, όμως, ο φάκελος φανερώνει και… παρανομία. Τότε είναι που γίνεται «φακελάκι». Εξυπηρέτηση. Ευδοκιμεί σε δημόσιες υπηρεσίες, αλλά και σε νοσοκομεία. Και το λευκό του χρώματός του δεν συμβολίζει σε καμιά περίπτωση την αγνότητα.
Από το συναίσθημα, στα βρώμικα χρήματα… Και ξανά στο συναίσθημα. Στα χειρότερα, ίσως, των συναισθημάτων. Μίσος και οργή. Με περιεχόμενο σφαίρες. Με αποδέκτες τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Γιώργο Προβόπουλο και τον δημοσιογράφο Γιάννη Πρετεντέρη.
Πώς αλλάζουν οι καιροί! Πώς μεταβάλλεται η κοινωνία! Ποιος φταίει; Όλοι μας!
