Σε έναν τέλειο κόσμο θα ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές του κόσμου, το έργο του θα είχε αναγνωριστεί πολύ πριν τον θάνατό του και εκείνος θα ζούσε μέσα στην άνεση. Αλλά το έχουμε πει ξανά ότι ο κόσμος μας δεν είναι τέλειος – και ο Νίκος Καββαδίας το έζησε αυτό σε όλη του τη ζωή.
Γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 1910, στο Χαρμπίν της Μαντζουρίας, τέσσερα χρόνια αργότερα μετακόμισε η οικογένειά του στη Κεφαλονιά, ενώ σε ηλικία 11 ετών εγκαταστάθηκαν στον Πειραιά. Εκεί πήγε σχολείο και όταν αποφάσισε να δώσει εξετάσεις στην Ιατρική Σχολή, ο πατέρας του αρρωσταίνει.
Ο νεαρός Καββαδίας αναγκάζεται να δουλέψει για να ζήσει την οικογένειά του και ένα χρόνο αργότερα μπαρκάρει ναύτης. Εκεί αρχίζει να γυρνάει τον κόσμο και να καταγράφει στο τετράδιό του ότι έβλεπε. Τον Ιούνιο του 1933 κυκλοφορεί την ποιητική συλλογή Μαραμπού, με δικά του έξοδα και δίνει εξετάσεις να γίνει ασυρματιστής.
Τον βρίσκει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, πάει στο μέτωπο, ενώ κατά την διάρκεια της κατοχής τριγυρνάει στην Αθήνα. Το 1944, όμως, συνεχίζει τα ταξίδι του στον κόσμο και 3 χρόνια αργότερα κυκλοφορεί το 2ο έργο του Πούσι. Ο Νίκος Καββαδίας ετοίμαζε και μια νέα ποιητική συλλογή, μετά το τελευταίο του ταξίδι, αλλά δεν πρόλαβε ποτέ να την εκδώσει, καθώς πέθανε στις 10 Φεβρουαρίου 1975.
Και μπορεί πολλοί από εμάς να μην γνωρίζαμε το έργο του σήμερα, αν ο Θάνος Μικρούτσικος δεν αποφάσιζε να μελοποιήσει ορισμένα ποιήματά του στον δίσκο του «Σταυρό του Νότου». Το παράδειγμά του ακολούθησαν και άλλοι μουσικοί τα επόμενα χρόνια, με αποτέλεσμα ο Νίκος Καββαδίας να μείνει για πάντα ζωντανός με τη δουλειά του
