Αν κάνεις ένα search στο google γράφοντας «Πέτρος Τατσόπουλος», η πρώτη εναλλακτική που σου δίνει η μηχανή αναζήτησης είναι το «Πέτρος Τατσόπουλος ζώδιο». Αν μπεις θα διαβάσεις πως «σαν Αιγόκερως με Ήλιο σύνοδο Κρόνο και πιθανότατα και τη Σελήνη από τον Ζυγό σε δυσαρμονική συμμετοχή, έχουμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο που η ανασφάλεια αντιδρά ακαριαία, παίρνοντας την πρωτοβουλία από τη σκέψη».

Η τακτική του Πέτρου Τατσόπουλου τον τελευταίο καιρό, να μπαινοβγαίνει στο «άβατο» της Κουμουνδούρου και να ορθώνει λόγο για θέματα που συζητούνται μόνο ψιθυριστά και εσωκομματικά, έχει φέρει στα όριά τους πρωτοκλασάτους του ΣΥΡΙΖΑ.  

Ωστόσο, το… Κρητικό του ταπεραμέντο του υπερισχύει, χωρίς ο ίδιος να έχει καμία διάθεση να το «θάψει». Άλλωστε, προτιμά την οδό της αφοπλιστικής ειλικρίνειας, δρόμος που συχνά – πυκνά τον βγάζει σε δύσβατα μονοπάτια. Όπως τότε, με το διάλογο επιπέδου «πενταήμερου χαβαλέ» στο… Facebook για τον Κολοκοτρώνη, την περίοδο που ήταν παρουσιαστής-αφηγητής του ντοκιμαντέρ «1821» του ΣΚΑΪ.

«Στην προσωπική μου σελίδα γράφτηκε ένα αστείο το οποίο δεν ήταν καν δικό μου, ήταν μία απάντηση σε ένα αστείο. Το να το πάρει κάποιος, να το διαστρεβλώσει, να το πλαστογραφήσει, γιατί για κάτι τέτοιο πρόκειται… Έσβησαν τα στοιχεία του συνομιλητή και το παρουσίασαν ως δήλωσή μου. Όλα αυτά είναι ποινικά κολάσιμα σε όλες τις χώρες εκτός από την αγαπημένη μας πατρίδα. Πρώτα απ’όλα παραβίασαν προσωπικά δεδομένα και μετά έγινε και πλαστογράφηση για να με δώσουν προς στοχοποίηση. Αυτό που μπορούμε μόνο να κάνουμε είναι να “κλείσουμε” όλους τους τοίχους μας, να κλειστούμε στο σπίτι μας και να μιλάμε ψιθυριστά. Εγώ δεν έχω σκοπό να κάνω κάτι τέτοιο. Ιδίως όταν αστειεύομαι κιόλας και ούτε καν δημόσια», τόνιζε έπειτα στις συνεντεύξεις του.

Σε μια Ελλάδα που έχει συνηθίσει το δημόσιό της λόγο να κινείται στο επίπεδο «θα συσταθεί μια επιτροπή…», «είμαι πολιτικοποιημένος, αλλά όχι κομματικοποιημένος» και «περνάμε καλά στα καμαρίνια και αυτό βγαίνει στη σκηνή», ο δημόσιος λόγος του συγγραφέα προκαλεί τον μέσο Έλληνα. Οξύς, αψύς, με βιτριολικό χιούμορ και άλλοτε με… καθόλου! Τότε, σε συνέντευξη που μου είχε παραχωρήσει, μου έλεγε για τις απειλές θανάτου που δεχόταν, αλλά και πάλι, σαν «αγύριστο» κεφάλι, σαν πεισματάρικο παιδί, διαβεβαίωνε μέσω των δηλώσεών του πως δεν πρόκειται να φιμωθεί. Τότε, είχε ανοίξει το «μεγάλο μέτωπο» με τη «Χρυσή Αυγή». Τα σχόλια στις ιστοσελίδες που αμφισβητούσαν τον ανδρισμό του ήταν χιλιάδες.

Και το «παιδί – θαύμα» της νεοελληνικής κουλτούρας, που στα 21 του πρωτοσυστήνεται με τους «Ανήλικους» και αναγνωρίζεται ως «σημαντικός της νέας γενιάς» με το «Παυσίπονο» και το «Στην καρδιά του κτήνους», κάνει το μεγάλο λάθος. Έτσι αποδείχθηκε τουλάχιστον… Ένας αστεϊσμός στον υπερθετικό βαθμό, για να αποδείξει την αλήθεια του ανδρισμού του μένει στην ιστορία. Η ατάκα «έχω κοιμηθεί με τη μισή Αθήνα», που γίνεται η ταμπέλα του, τον αδικεί. Δεν γνωρίζουμε αν αδικεί την «άλλη μίση Αθήνα που δεν κοιμήθηκε μαζί του» (είναι ωραία «πάσα» για αστεία, τι να κάνουμε;). Η οργή του για αυτήν την αμφισβήτηση ξεχειλίζει. Είναι παρορμητικός. Διαθέτει χιούμορ. Και δεν του αρέσουν τα «φρένα». Θανατηφόρος συνδυασμός για πολιτικό.

Έγινε, όμως, ποτέ πολιτικός ο Πέτρος Τατσόπουλος; Όχι! Πριν από 10 μήνες, σε μια άλλη συνέντευξη που μου είχε παραχωρήσει, μιλούσε για το πόσο καταπληκτικό εργαλείο είναι «ο ξύλινος, πολιτικός λόγος». Όχι, δεν αστειευόταν. Προσπαθούσε να «χωρέσει» σε ένα πολιτικό κοστούμι, που θα τον κάνει δυσδιάκριτο. «Κάνεις μια ξεκάθαρη δήλωση και μπορεί ο καθένας να πιαστεί από κάτι ή να απομονώσει μια φράση και ξαφνικά να βρεθείς απολογούμενος», τόνιζε μέσες-άκρες. Τελικά, όπως αποδείχθηκε, το κοστούμι το στενό, το πέταξε.

Βέβαια, το παιχνίδι της δημοσιότητας το ξέρει πολύ καλά. Ήταν, άλλωστε, από εκείνους τους εξωκοινοβουλευτικούς που σε κάθε του τηλεοπτική του εμφάνιση θα απογείωνε τα νούμερα τηλεθέασης. Για κάποιο διάστημα ήταν η «απάντηση» στην κλισέ ερώτηση «πού  είναι οι πνευματικοί άνθρωποι να βγουν μπροστά;». Έξυπνος και ετοιμόλογος, ήταν το «σπίρτο» που θα άναβε τη φωτιά. Ο καλεσμένος που με την ανατρεπτική του ανάλυση θα έφερνε σε δύσκολη θέση τους πολιτικούς. Μόνο που όταν άλλαξε «καρέκλα» και πήγε στη.. δύσκολη θέση, σε αυτήν του πολιτικού, κληρονόμησε και την ένταση.

Η κόντρα του με τους χρυσαυγίτες ανέδειξε την αθυροστομία του, σε βαθμό να είναι πάντα εκείνος που παίζει εκτός έδρας. Στο «αγοραίο γήπεδο» της Χρυσής Αυγής. Άλλο ένα λάθος του. Και μοιάζει να μην του δίδαξε τίποτε το κακό προηγούμενο με το Facebook, αφού εκεί είναι που «σολάρει» ακατάπαυστα. Ο ίδιος, φυσικά, αποδίδει την εκλογή του στο δημοφιλές μέσο κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και πάλι… Με τις εμπρηστικές του αναρτήσεις κάνει τους δημοσιογράφους να κοιμούνται και να ξυπνούν με το άγχος «μήπως έγραψε κάτι ο Τατσόπουλος και το έχασα»!

Μέχρι πριν από τρεις μήνες, είχε προλάβει δημοσίως να «πλακωθεί» με τον υποψήφιο της Δράσης Στέλιο Σταυρίδη και να αποχωρήσει από προεκλογικό πάνελ εκπομπής, να χαρακτηρίσει «νταβατζή» τον Χρήστο Παππά της «Χρυσής Αυγής», να κάνει λόγο για «Λαμπρακιστάν» σε απάντησή του στον δημοσιογράφο της εφημερίδας «Τα Νέα», Δημήτρη Μητρόπουλο, να απευθυνθεί στον Ήλια Παναγιώταρο με το διόλου πολιτικά ορθό χαρακτηρισμό «ηλίθιε νταβατζή». Όλες αυτές οι… τοποθετήσεις του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, φυσικά και δεν ήταν ουρανοκατέβατες. Είχε προκληθεί. Πώς όμως να σκέφτεται ένας ψηφοφόρος του, όταν το «σταύρωνε» με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, επιλέγοντας έναν άνθρωπο του πνεύματος; Η αλήθεια δεν εκφράζεται μόνο μέσα από κορώνες, ή ισοβαρείς με την πρόκληση απαντήσεις.

Τους τρεις τελευταίους μήνες, ο Πέτρος Τατσόπουλος βιώνει έναν εσωκομματικό «πόλεμο». Τα φίλια πυρά που δέχεται, φυσικά και δεν μένουν αναπάντητα. Και όσο τραβάει η μία πλευρά το σκοινί, τόσο ανθίσταται η άλλη. «Δεν θέλουμε έναν Μπέπε Γκρίλο στο ΣΥΡΙΖΑ», ήταν η διαρροή μεγαλοστελέχους για τον ομόσταυλό του. Είναι αλήθεια πως ο συγγραφέας μπορεί να κάνει τα media να τρέχουν, τους «κέρβερους» του κόμματος να καταριούνται την ώρα και τη στιγμή που τον συμπεριέλαβαν στις εκλογικές λίστες. Και αυτό είναι το πρώτο που του καταλογίζουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι. Επιζητά με κάθε τρόπο τη δημοσιότητα. Είναι attention whore, που λένε και στην ελληνική ύπαιθρο; Μπορεί και ναι, αλλά αυτό είναι ένα μπούμερανγκ που πάντα γυρίζει με δύναμη στον κάτοχό του. Και αυτό το ξέρει καλά ο βουλευτής.

Προσωπικά, θεωρώ πως είναι προς όφελος της δημοκρατίας τα κόμματα και οι οπαδοί τους να κάνουν πρώτα την αυτοκριτική τους, να διορθώνουν τα δικά τους κακώς κείμενα και στη συνέχεια, να κοντράρονται με τους αντιπάλους. Ιδεατά, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν οπαδοί. Οι φίλοι του κόμματος θα πρέπει να είναι λειτουργούν ως εσωτερική αντιπολίτευση. Γιατί όταν η εξουσία γίνεται αυτοσκοπός, το χαλάκι δεν μπορεί πλέον να «κρύψει» τα «σκουπίδια».  

Το παιδί που έχει περάσει από ιδρύματα μέχρι να υιοθετηθεί, έχει αντιμετωπίσει ήδη τους προσωπικούς δράκους του. Μέσω της συγγραφής, ίσως και να εξαγνίστηκε από όλα αυτά που μπορεί να τον ταλαιπωρούσαν. Τώρα, ψάχνει τον πολιτικό εξαγνισμό.

Ο Πέτρος Τατσόπουλος πολύ έξυπνα πέταξε την «καυτή πατάτα» στον Αλέξη Τσίπρα. Θα την πετάξει εκείνος στις… κερκίδες;

ΥΓ. Ακόμη προσπαθώ να αντιληφθώ τη σημασία της τοποθέτησης των πλανητών του βουλευτή.