Έρχεται, λοιπόν, η στιγμή που δε γουστάρεις άλλο τα κυριλίκια και τους τρόπους και βγάζεις από μέσα σου το βρώμικο εαυτό. Πώς είναι όταν έχεις βαρεθεί το τραπέζι της μάνας σου και φεύγεις για το «σκύλο» μέσα στο ψωμάκι στη Συγγρού ή στη Μαβίλλη;
Αυτό με έπιασε με την Εθνική ομάδα. Τη γουστάρω πολύ τελικά αυτή τη γκόμενα. Επειδή ώρες-ώρες παίζει έτσι… βρώμικα ρε παιδί μου. Επειδή τη μία σε τρελαίνει με τις μπλε ματάρες της και από την άλλη μόλις πας να την πλησιάσεις και να την ψυχολογήσεις, σου ρίχνει στην αρχή το φτύσιμο, τόσο όσο για να σε κολλήσει, και στο τέλος σου κουνάει γυναικεία τις καμπύλες της.
Και μία ο ανταγωνιστής (σ.σ. τερματοφύλακας της Σλοβακίας) που θα πετάξει την πατάτα και θα στη στείλει στην αγκαλιά, μία ο πιστός φίλος σου που θα της πει μια καλή κουβέντα σαν άλλος… Καραγκούνης που είναι πάντα εκεί, λίγο ο… ενθουσιασμός που θα σε κυριεύσει άμα σου κουνήσει την ουρίτσα, όπως ο Σαμαράς με το τακουνάκι, ε δε θέλω άλλο.
Την έχω πατήσει και σας το λέω. Άμα πάμε (που θα πάμε) Μουντιάλ, από ‘δω μην περιμένετε κριτική σοβαρή και αντικειμενική. Την έχω καψουρευτεί γιατί παίρνει αυτό που θέλει η «πόρνη». Ακόμη και στις ομορφιές της να μην είναι, ακόμη και το ξεσηκωτικό 12ποντο να μη βάλει, ακόμα και μέχρι το σαγόνι να φτάσει το ένδυμα, εμένα με τρελαίνει γιατί έχει τον τρόπο. Τη γοητευτική που@@@@ά ρε αδερφέ μου.
Κι ας μουρμουράνε οι προπονητές της εξέδρας, κοινώς αυτοί που έχουν να «ανεβούν» σε γκόμενα από τότε που τους έπαιρνε αγκαλιά η γιαγιά τους. Η «θεά» του ’04, η Μις Ευρώπη ανεβαίνει στην πασαρέλα και σας το υπογράφω ότι θα πάει Βραζιλία.
Κι ας βρει καλύτερες. Εγώ θα την αγαπώ και θα πάω μαζί της να σας γράφω από ‘κει. Το πολύ-πολύ να την κερατώσω με καμιά μυγάδα Βραζιλιάνα. Άντρας είμαι, όχι κανίς-γκριφόν…
