Με μια υποβόσκουσα… δαλαϊλαμαϊκή μενταλιτέ, με έναν «αέρα» στωικότητας που διαθέτει κάθε μεγάλος άνδρας που περνά από «Συμπληγάδες» και «Σειρήνες» μαζί, ο Μιχάλης Λιάπης επέστρεψε στην Αθήνα, νωρίτερα από τον αρχικό του σχεδιασμό, που τον ήθελε να κάνει πρωτοχρονιά στην Κουάλα Λουμπούρ.
Ωσάν να είναι κοινός θνητός, ο Μιχάλης Λιάπης βγήκε από την πύλη του «Ελευθέριος Βενιζέλος», αφού οι υπεύθυνοι (άκαρδοι) δεν έκαναν δεκτό το αίτημά του, να βγει δηλαδή από άλλη έξοδο, όπου δεν θα τον περίμεναν δημοσιογράφοι.
«Δεν ήταν ένα ταξίδι αναψυχής, αλλά ένα ταξίδι ψυχικής εκτόνωση. Ήθελα να ησυχάσω από το δράμα μου και να ηρεμήσω από τα φώτα της δημοσιότητας. Έχω πληρώσει τα τέλη», δήλωσε ο ταλαιπωρημένος από τη στοχοποίηση πρώην υπουργός.
Είναι ρατσισμός αυτό που συμβαίνει με τον πρώην υπουργό; Φυσικά και ναι. Αυτό συμβαίνει με όλους μας, όταν μας πιάνουν με πλαστές πινακίδες και να μην πληρώνουμε τέλη. Πηγαίνουμε ένα ταξίδι για να ηρεμήσουμε. Αλλά ακόμη και αυτή η μικρή ανάγκη –και ουχί πολυτέλεια- του βγαίνει ξινή!
Επιλέγοντας το μακρινό κι επίπονο ταξίδι προς τη δική του «νιρβάνα», ο Μιχάλης Λιάπης πίστευε πως στην Κουάλα Λουμπούρ θα έπαιρνε εκείνες τις ψυχικές ανάσες που απαιτούνται για να συνεχίσει κανείς να ανεβαίνει τον –όποιον- Γολγοθά του.
Αλλά οι δημοσιογράφοι δεν του το επέτρεψαν… «Ήταν ένα κουραστικό ταξίδι. Πήγα να ησυχάσω κι εσείς δεν με αφήσατε», τόνισε χάνοντας αμέσως την κοσμοπολίτικη εσάνς που πάντα διέθετε! Ο παθιασμένος μπον βιβέρ βρίσκεται στα σκοινιά και δέχεται απανωτά άπερκατ και ντιρέκτ.
Κουράγιο Μιχάλη.
