Ήμασταν φοιτητές και ξέρουμε. Και επειδή η φοιτητική ζωή είναι ίσως το καλύτερο κομμάτι της ζωής μας (σόρυ αγαπημένη σοκολάτα), συνήθως συνδυάζεται και με γαμάτες μουσικές. Εμείς είπαμε να το κάνουμε λίγο πιο συγκεκριμένο και να θυμηθούμε με δάκρυα στα μάτια όλα εκείνα τα συγκροτήματα που μας συντρόφευσαν σε εξεταστικές, χυλόπιτες, μεθύσια και ωραίες παρεΐστικες βραδιές. Τότε δεν είχαμε COSMOTE Home Double Play Student για να ακούμε ό,τι μουσικές θέλουμε. Τότε ήταν πολύ σπουδαία υπόθεση να μπορείς να ακούσεις την μουσική που θέλεις.
Οι Προβοκάτορες λοιπόν καταθέτουν τις δικές τους ιστορίες και περιμένουν να μάθουν και τις δικές σου στα σχόλια.
Ο μπόμπιρας Νίκος Ράπτης
Aν τα χρόνια μου στο ΙΕΚ θεωρούνται φοιτητικά, τότε ωωω ναι, οι Χατζηφραγκέτα και οι Ρόδες μου είχαν κάψει κάθε εγκεφαλικό κύτταρο εκείνη την περίοδο. 1η Παρένθεση: Πριν πάρει τον Κλιντ το Ποτάμι. 2η παρένθεση: Για να το παίξω και λίγο “παλιός”, Χατζηφραγκέτα άκουγα όταν είχαν διακόσια χτυπήματα στο YouTube. 3η παρένθεση: Για να μην παρεξηγηθώ, όταν λέω φοιτητικά χρόνια εννοώ τρία χρόνια πριν (κράξιμο). Είχα φάει όλα τους τα λάιβ στην Αθήνα -και όχι μόνο-, στο κινητό έπαιζαν μόνο ρίμες του Νικήτα, ενώ μέσα από αυτό το συγκρότημα γνώρισα τυχαία και τον Δεληβοριά. Και ντρέπομαι γι’ αυτό Φοίβοοοοοο μου. Τώρα για τα άλλα τα παλικαράκια τους Χατζη, το σύνθημα “Ξερό ψωμί και φέτα, Χατζηφραγκέτα” που φωνάζω πριν από κάθε κομμάτι τους, αποδεικνύει περίτρανα την αιώνια πίστη που τους έχω μέχρι και σήμερα. Είναι παλίκαροι, αφού…
Η πανκ Χρύσα Λύκου
Την Παντειάρα την χαιρέτησα μια και καλή το 2011. Όταν ακούστηκε το όνομα μου για την παραλαβή του πτυχίου, αντήχησε σε όλη την πλάση “Κοπρόσκυλο για πάντα”. Οι γονείς μου, πίστευαν ότι ούτε “Σε χίλια χρόνια” δεν θα ερχόταν αυτή η στιγμή, ενώ η φίλη μου η «Ελένη» μου έλεγε “Σιγά- σιγά”. Ε μιλάω για τους ΧΑΤ ΤΡΙΚ, τους Θεσσαλονικιούς, τους μισότρελους. Πανκ ροκ για δύσκολες ώρες και “Λόγια που λένε οι ερωτευμένοι”, το φοιτηταριό μου όλο. Σήμερα, δεν του έχω ξεπεράσει ακόμα. Τους ακούω στο αμάξι για τη δουλειά και θυμάμαι όλα εκείνα τα Σαββατόβραδα που γινόμασταν κομμάτια. Συνελεύσεις, συνθήματα, μπύρες, party και “Άσε τον Χρυσαυγίτη και έλα στον αλήτη”. Αυτή είναι η “Συνταγή” για αδιανόητα μεθυσμένα και ευτυχισμένα φοιτητικά χρόνια. Τώρα πάλι, αν το κόλπο μου δεν πιάσει, κάποια μαλακία έχεις κάνει. Άλλη εξήγηση δεν μπορώ να βρω. “Μάλλον θα είσαι από τους βλαααααακες που δεν έχουν καταλάβει, ούτε μια στάλααααα από rock ‘n’ roll”.
Ο λίγο από όλα Νίκος Μπόβολος
Ντάξει τα δικά μου φοιτητικά χρόνια δεν τα λες και πολύ φοιτητικά αλλά θα απαντήσω Προβοκάτορα, δε θα σε φοβηθώ. Εγώ που λες μαν συνήθιζα να ακούω ό,τι να’ναι στα μικράτα μου. Όχι όπως τώρα που είμαι κουλτουριάρης και πάω μόνο στα νταμάρια, όοοχι. Έτσι δύο είναι τα συγκροτήματα που έλιωνα τότε. Ημισκούμπρια και Savatage. Οι πρώτοι ήταν οι παιδικοί μου ήρωες χάρη στον θείο που μου τους έμαθε και οι δεύτεροι μια επική σχεδόν τυχαία ανακάλυψη που με συντρόφευσε σε άπειρα μέθυσμενα βράδια ψυχεδελικής ενηλικίωσης. Στο “chance” ας πούμε είχα μάθει και έκανα και τις 770 φωνές που τραγουδούν ταυτόχρονα αυτή την απίστευτη κομματάρα. Σήμερα μπορώ να πω ότι τους ακούω με νοσταλγία αλλά αρκετά σπάνια. Τώρα για τα Ημίζ τι να πω ρε παιδιά, έχει μιλήσει η ιστορία και μας έχουν μιλήσει και οι ίδιοι, τι να λέμε τώρα;
Ο κλασικός Κώστας Μανιάτης
Είναι πολλά τα συγκροτήματα, είναι πολλά τα cd, αλλά ΈΝΑ είναι αυτό που στο μυαλό μου σημαίνει «φοιτητικά χρόνια». Το πρώτο album των Starsailor (2001), το Love is Here. Μοναχικό, σκοτεινό, με μια σπαρακτική φωνή που μου θύμιζε τον Richard Aschroft… Αυτό το album είναι όλο το πρώτο μου έτος. Είναι το 2001. Όταν έφυγα για πρώτη φορά απ’ το σπίτι μου (Θήβα) για να πάω να ζήσω σε μία μεγαλύτερη, αλλά κυρίως σε μια πόλη γεμάτη αγνώστους (Θεσσαλονίκη). Είναι το cd που αγόρασα εξαιτίας ενός τραγουδιού (Alcoholic) και δικαιώθηκα γιατί μέσα είχε πολλά μικρά έπη (αυτό το ρίσκο χάθηκε στην πορεία λόγω ίντερνετ, δεν ξαναγόρασα cd που προηγουμένως να είχα ακούσει μόνο ένα κομμάτι). Με θυμάμαι να κάθομαι στο δωμάτιο, να κλείνω μάτια, αυτό να παίζει στη λούπα και εγώ ΝΑ ΜΙΖΕΡΙΑΖΩ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ. 2ο έτος έγινα λίγο πιο χαρούμενος (Joy Division, Nick Drake κτλ), αλλά ντάξει, την παλέψαμε. ΤΩΡΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ.
Ο Πέτρος ο Ντόκος ο γκατζετάκιας
Ήρθε ο αντισυμβατικός Ντόκος τώρα να ανακατέψει την τράπουλα. Κόντρα ρόλος σε ανθοκομικές συναθροίσεις του Παρασκευοσαββατοκύριακου, το πνεύμα μου το αρχαίο, το αθάνατο πάλευε να επιβιώσει ανάμεσα σε Red Hot ακούσματα, Oasis μερακλώματα και ελαφρολαϊκά του ραδιοφώνου. Ήταν η εποχή που σταματούσα να αγοράζω δίσκους και την έψαχνα με το γνωστό-άγνωστο στους σημερινούς, Napster. Γρήγορα ήρθε ένα ακόμα πιο ψαγμένο ονόματι Soulseek όπου φανς της ηλεκτρονικής μουσικής ανταλλάσσαμε White Label δίσκους που δεν κυκλοφορούσαν και προσφέροντας ως remixes από άγνωστους DJs. Συνέχισα χωρίς μουσική ταυτότητα να παίζω μουσική σε πάρτυ ακροβατώντας χωρίς δίχτυ μεταξύ techno και lounge. Συναυλιακός δεν ήμουν, σε κλαμπ πήγαινα και ντροπή μου και τώρα το ΄χω ρίξει στην κλασική και τους radiohead. Όποιος βγάλει άκρη μαζί μου, τον παντρεύομαι.
Για να μπορείς να ακούς τις συγκροτηματάρες σου χωρίς να ψάχνεσαι για το ίντερνετ, βάλε COSMOTE Home Double Play Student. Για να έχεις, super Internet, χωρίς διακοπές, με ταχύτητα έως 24Μbps και σταθερό τηλέφωνο μόνο με 17,90€ τον μήνα. Και για τους multitasking φοιτητές υπάρχει και το VDSL έως 50Mbps το οποίο είναι πιο προσιτό από ποτέ! Ακόμη αν θες να συνεχίζεις να ακούς και εκτός σπιτιού τους αγαπημένους σου καλλιτέχνες, μπορείς να έχεις 20GB κάθε μήνα στο Tablet ή στο Laptop σου, για να μην ψάχνεις σαν την άδικη κατάρα WiFi, μόνο με 15€!. Για ρίξε μια ματιά και κάνε και ένα scroll ακόμα για τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ διαγωνισμό μας.
