«Το κοινωνικό δίκτυο στο οποίο είσαι εγγεγραμμένος ανήκει στις διαφημιστικές εταιρείες. Κάθε post που κάνεις, κάθε φίλος που προσθέτεις και κάθε λινκ το οποίο ακολουθείς, ελέγχεται, καταγράφεται και μετατρέπεται σε δεδομένα τα οποία αγοράζονται από τους διαφημιστές προκειμένου να σου δείχνουν ακόμη περισσότερες διαφημίσεις. Εσύ είσαι το προϊόν που αποτελεί αντικείμενο αγοραπωλησίας.

Εμείς, αντιθέτως, πιστεύουμε ότι υπάρχει καλύτερος τρόπος κοινωνικής δικτύωσης. Πιστεύουμε στο θράσος. Πιστεύουμε στην ομορφιά, την απλότητα και τη διαφάνεια. Πιστεύουμε ότι θα πρέπει να υπάρχει συνεργασία ανάμεσα στο δημιουργό και το χρήστη. Πιστεύουμε ότι ένα κοινωνικό δίκτυο μπορεί να αποτελέσει ένα εργαλείο ενδυνάμωσης των ανθρώπινων σχέσεων, ένα εργαλείο όπου θα συνδέεσαι, θα δημιουργείς και θα γιορτάζεις τη ζωή. Κι όχι ένα μέσο εξαπάτησης, διαφθοράς και χειραγώγησης.»

Μόλις διαβάσατε το μανιφέστο του Ello.

Μιας σχετικά νέας προσπάθειας στο πεδίο της κοινωνικής δικτύωσης που τα τελευταία 24ωρα έχει ανέβει στον αφρό της επικαιρότητας κάνοντας πολλούς να μιλούν για τη διάδοχη κατάσταση του Facebook. Μια διαδοχή κατά την οποία αυτός που παίρνει τη σκυτάλη δεν σκοπεύει να ακολουθήσει την όποια συνταγή χρησιμοποίησε ο προγενέστερος, αλλά αυτό που πραγματικά επιδιώκει είναι να την πάρει και να της αλλάξει τα φώτα. Πλασάροντας στο κοινό κάτι εντελώς διαφορετικό και ρηξικέλευθο.

Κι εν προκειμένω, αυτό ισχυρίζεται ότι επιθυμεί να κάνει το Ello συγκριτικά με τον απόλυτο άρχοντα (ή μήπως δυνάστη;) των social media, το Facebook. Έχοντας κλείσει μια δεκαετία ζωής στις οθόνες των υπολογιστών και των κινητών μας τηλεφώνων, το τελευταίο έχει αρχίσει να εκνευρίζει. Προσοχή. Δεν λέω ότι έχει χάσει τη δυναμική του ή ότι παρουσιάζει σημάδια κάμψης. Αυτά με τους βαρύγδουπους τίτλους που κυκλοφορούν και παρουσιάζουν το Ello  ως “το νέο κοινωνικό δίκτυο που θα σκοτώσει το FB”, μου φαντάζουν αστεία. Αλλά η αλήθεια είναι πως το μπιχλιμπίδι του Ζούκερμπεργκ δεν το χαιρόμαστε όσο παλιότερα. Κάτι βέβαια για το οποίο υπάρχει εξήγηση.

Κι αυτή δεν είναι άλλη από το ότι έχει γίνει ένα μέσο που περισσότερο ενδιαφέρεται και προωθεί στον τοίχο μας τις επιταγές του μάρκετινγκ, παρά αυτό που πραγματικά μας ενδιαφέρει: τα νέα των φίλων μας. Το αλισβερίσι ανάμεσα στην εταιρεία, την Google και τις διαφημιστικές εταιρείας έχει χοντρύνει επικίνδυνα και οι αλγόριθμοι πάνω στους οποίους στηρίζεται ολόκληρη η λογική και η λειτουργία του, το μόνο που κάνουν είναι να σπρώχνουν την υπηρεσία ολοένα και πιο κοντά στην παγίδα μιας μη προσωποποιημένης πλατφόρμας.

Και κάπου εδώ έρχεται το Ello προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί τις όποιες μουρμούρες εναντίον του Facebook. Το, κάτι παραπάνω από απλό, layout του, σε προδιαθέτει για μινιμαλιστικές καταστάσεις. Τέρμα οι πολύβουοι μπλε τοίχοι. Καθόλου διαφημίσεις, καθόλου σπαμαρίσματα, καθόλου βία και παράνομη πορνογραφία και καθόλου τρολάρισμα. Αυτά υπόσχεται πάνω-κάτω το Ello  (αν και αμφιβάλλουμε για τη ρεαλιστικότητα υλοποίησης του τελευταίου στόχου). Θα σου δίνει, λέει, και τη δυνατότητα χρήσης ψευδωνύμου, κάτι που πολεμάει λυσσαλέα εδώ και καιρό το Facebook. Φιλικό απέναντι στην LGBT κοινότητα, οι «κεφαλές» της οποίας (στις ΗΠΑ) έχουν δώσει ήδη γραμμή προς τα μέλη της να μεταφερθούν μαζικά προς το νέο μέσο, εγκαταλείποντας το -περισσότερο εξουσιαστικό και συγκεντρωτικό- μέσο του Ζούκερμπεργκ.

Και κυρίως αυτό: στο Ello μπορείς να φιλτράρεις το τι σου εμφανίζεται, έχεις τη δύναμη να προσωποποιείς τις εισερχόμενες ροές. Το «Friends and Noise» με άλλα λόγια, είναι η δυνατότητα που έχεις να βάζεις στη γωνιά τη σάρα και τη μάρα και να αλληλοεπιδράς μονάχα με όλους όσοι σε ενδιαφέρουν πραγματικά.

Λέγεται πως τις τελευταίες ημέρες, οι υπεύθυνοι του Ello, οι οποίοι δεν είναι τίποτε άλλο από ένα ολιγομελές παρεάκι «με εκλεπτυσμένα γούστα», έχουν να διαχειριστούν περισσότερες από 40.000 αιτήσεις νέων μελών σε ωριαία βάση. Τη λέξη «αιτήσεις» κρατήστε την, καθώς μονάχα έτσι μπαίνεις. Δεν είναι μπάτε σκύλοι αλέστε η φάση. Ακόμα.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, είναι ενδιαφέρον να δούμε την εξέλιξη της όλης πορείας του Ello. Μιας προσπάθειας που έχει χρηματοδοτηθεί ήδη (ουπς!) με περίπου μισό εκατομμύριο δολάρια από μεγάλο επενδυτικό fund που υποστηρίζei ενέργειες στο πεδίο της καινοτομίας και της τεχνολογίας. Κι όταν μιλάμε για χρηματοδότηση, είναι αυτονόητη και η επιθυμία για επιστροφή του κεφαλαίου στο πολλαπλάσιο. Κι όταν μιλάμε για υποχρέωση επιστροφής χρημάτων, τότε οι μεγαλόστομες διακηρύξεις περί ανεξαρτησίας και πλήρως ελευθεριακών καταστάσεων, μπαίνουν σε άλλο τριπάκι. Και στο μικροσκόπιο, βεβαίως, όλων εκείνων που τις ασπάστηκαν και στηρίχτηκαν πάνω τους.