Η Γκρέτα Τούνμπεργκ, είναι μια 16χρονη έφηβη από τη Σουηδία, η οποία δεν διαθέτει κανένα από τα χαρακτηριστικά που μάλλον πρέπει να διαθέτει κάποιος για να τοποθετείται δημόσια. Αυτό δεν θα ήταν πρόβλημα, αν όσα η Γκρέτα εκφράζει, εξαντλούνταν σε εφηβικές συζητήσεις σε κάποιο πάρκο μετά το σχολείο. Το γεγονός όμως ότι το μήνυμα που θέλει να επικοινωνήσει, με έναν ίσως άγουρο αλλά απόλυτα συμβατό με την ηλικία της τρόπο, κινητοποιεί εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε όλον τον κόσμο, “σηκώνοντας” το γάντι για ένα από τα κρισιμότερα προβλήματα της εποχής μας, είναι κάτι που απ’ ότι φαίνεται δεν μπορεί να γίνει όχι απλά αποδεκτό, αλλά ούτε καν επιτρεπτό.

Πολλά γράφονται για τη νεαρή ακτιβίστρια, που τον Αύγουστο του 2018, πραγματοποίησε επαναλαμβανόμενη διαμαρτυρία για την υπερθέρμανση του πλανήτη και της κλιματικής αλλαγής, έξω από το σουηδικό κοινοβούλιο, στη Στοκχόλμη. Από τη μία, υπάρχουν όλοι εκείνοι που την κατηγορούν ως κατασκεύασμα του συστήματος, που σκοπό έχει την παραπλάνηση του κόσμου απ’ τις ταξικές αντιθέσεις στον πράσινο καπιταλισμό. Από την άλλη, εκείνοι που την χαρακτηρίζουν φανατισμένη ψυχοπαθή, που θέλει να επιβάλλει τις ολοκληρωτικές φαντασιώσεις της στην κοινωνία. 

Μας αρέσει, δεν μας αρέσει, η Γκρέτα παράγει παγκόσμια πολιτική. Μπορεί να μην είναι τόσο καταστροφική όσο του Τραμπ, ή εξοντωτική όπως του Μπους και του Ομπάμα, όμως μπορεί να μιλάει και να επηρεάζει τους νέους του πλανήτη. Δεδομένα η πάροδος του χρόνου θα τη βοηθήσει να εμβαθύνει περισσότερο σε ένα τόσο περίπλοκο και πολιτικά διχαστικό ζήτημα, όπως αυτό του περιβάλλοντος, όμως έχει πολύ ενδιαφέρον ποιοι σήμερα της κουνάνε το δάχτυλο. Πλανητάρχες του τίποτα, πάμπλουτοι χαβαλέδες και μερικά εκατομμύρια σεξιστές που εξαπολύουν ρατσιστικό παραλήρημα αλέθοντας στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, μπόλικο μισογυνισμό με κάμποση ψυχιατρικοποίηση.

Έτσι, το “αντιαισθητικό” για κάποιους παρουσιαστικό της προτεινόμενης για “Νόμπελ Ειρήνης” έφηβης, καθώς και το στραβωμένο ύφος της, είναι όσα έχουν για να επιχειρηματολογήσουν άνθρωποι, που δεν δίνουν δεκάρα για το μακρινό μέλλον του πλανήτη, μιας και γνωρίζουν ότι θα την “κάνουν” νωρίτερα. 
Στα εγχώρια νέα, χαρακτηριστικό της παιδείας και του ανεπτυγμένου χιούμορ μας, ο τιτάνας της κωμωδίας Σίλας Σεραφείμ, δίνει για ακόμη μια φορά τη σωστή διάσταση στο φαινόμενο Γκρέτα, σχολιάζοντας πως: “Δεν θα ‘θελα να τη δω ούτε με μαγιό”. Η προσπάθεια σεξουαλικοποίησης ενός παιδιού, προφανώς είναι ψιλά γράμματα για τον γεμάτο έμπνευση Σίλα, που για προσωπικούς λόγους, ένα μαγιό τον βοηθά να προσδιορίσει αν κάποια είναι έξυπνη και ευαισθητοποιημένη, σε οποιοδήποτε άλλο θέμα εκτός της κάκιστης κωμωδίας. Το παράδειγμα του “κωμικού”, δεν χρησιμοποιείται γιατί τον θεωρούμε κάποιον φωστήρα της σύγχρονης διανόησης, αλλά γιατί αυτός ο πάτος χωράει πολλούς με τις ίδιες ακριβώς στερεοτυπικές εμμονές. 

Φυσικά, το γεγονός ότι το κορίτσι αυτό, έχει διαγνωστεί με σύνδρομο Άσπεργκερ, αποτέλεσε ακόμη μια ιδανική αφορμή, για να ενδυθούμε ξανά τις ψυχιατρικές στολές μας, αναπαράγοντας το μακρύ και το κοντό μας, χωρίς ίχνος ευθύνης των λεγομένων μας. Όλοι όσοι είχαν και αυτοί έναν φίλο γκέι ή μετανάστη, πλέον απέκτησαν και έναν με Άσπεργκερ, στοχοποιώντας και εγκλοβίζοντας ανθρώπους στο πέπλο της ηλιθιότητας τους. 

Σε κάποια από τις ομιλίες της Γκρέτα, η ίδια αναφέρει: “Δεν ζητώ να ακούσετε εμένα, ζητώ να ακούσετε τους επιστήμονες”, παραπέμποντας ενδεχομένως όσους την κατηγορούν για έλλειψη επιστημονικού λόγο, στους ειδικούς. Γιατί δεν κάνουν τουλάχιστον αυτό;

Συνοψίζοντας, η Γκρέτα μπορεί να μην έχει την “ώριμη” ηλικία, ούτε το “σωστό” φύλο, μπορεί να μην αποκτήσει ποτέ την “κατάλληλη” ιδιότητα. Παρόλα αυτά, κατάφερε να μιλήσει την ίδια γλώσσα με εκατομμύρια συνομήλικους της στον κόσμο. Κατάφερε να την κατηγορούν για αδιέξοδο χωρίς επιχειρήματα λόγο, όλοι εκείνοι που κατάφεραν να φέρουν τον πλανήτη σε σημείο βρασμού. Και δεν με νοιάζει αν δεν βρίσκεις το παραμικρό σημείο ταύτισης μαζί της, αν θεωρείς ότι όλο αυτό είναι ένα καλοστημένο σκετς ή αν το γεγονός ότι απέχει έναν χρόνο από το σχολείο σε σοκάρει. Με νοιάζει να αντιπαρατίθεσαι με επιχειρήματα που εξυπηρετούν τον διάλογο ακόμη και αν μοιάζει αδιέξοδος, χωρίς να στοχοποιείς πρόστυχα την ηλικία, το φύλο, την επιστημοσύνη και την ψυχική υγεία του άλλου ανθρώπου.

Αν δεν μπορεί να συμβεί αυτό, τότε είμαστε όλοι με την Γκρέτα…