Τα μαθητικά τα χρόνια δεν τα αλλάζει με τίποτα η Άννα η Βίσση και αυτό είναι μια ομολογουμένως θαρραλέα δήλωση μιας και εγώ άνετα τα παζαρεύω για πολύ λιγότερα από τριάντα αργύρια, χωρίς καν να έχω γίνει pop star με κολλητή τη νυν του πρώην μου. Στις ίδιες τάξεις και θρανία θέλει να επιστρέψει η Ελληνίδα Μαντόνα, που το κουδούνι χτύπαγε στις 8 το πρωί για να κάνεις εσύ και εγώ με την τσίμπλα στο μάτι μετάφραση Αντιγόνη ή να λύσεις εξισώσεις που δεν έχω ιδέα πώς λέγονταν μιας και ήμουν θεωρητική και ως γνωστών κανείς στη θεωρητική δεν ασχολείται με μαθηματικά και φυσική.

Χώρισαν τους μαθητές σε “θεωρητική” και “θετική κατεύθυνση”, που ασχολούνται με “μαθήματα βαρύτητας” χωρίς να έχουν βρει έναν αρκετά απαξιωτικό χαρακτηρισμό για όλα τα υπόλοιπα. Τους έκαναν “δέσμες” και δέσμιους κατακερματίζοντας τη γνώση, με αντάλλαγμα μια ψυχολογικά ανθυγιεινή συνθήκη για κάθε έφηβο που του έχουμε φορτώσει το βάρος της εκπλήρωσης ενός καλύτερου κόσμου.

Αφιερώνουν τον χρόνο τους ανά τα χρόνια να συζητούν πώς θα βελτιώσουν το εκπαιδευτικό σύστημα, καταφέρνοντας με εντυπωσιακή συνέπεια να το απομακρύνουν όλο και περισσότερο από την παιδεία που αποσκοπεί στην υπαρξιακή γνώση και πρέπει να κατανοηθεί ως μια μορφή τέχνης. Μόνο έτσι θα καλλιεργηθεί η ηθική καθώς και η συναισθηματική και σωματική διάσταση ενός παιδιού.

Η παιδεία δεν μπορεί να αφορά μετρήσιμες δεξιότητες, ασχέτως αν έχουμε αποδεχτεί μια κανονικότητα ανταγωνισμού με μαθητές να κουλουριάζονται πάνω στο χαρτί τους μη και αντιγράψει ο διπλανός τους στοιχίζοντας με τον τρόπο αυτόν τη θέση του σε κάποια σχολή, καθώς και το στιγμιαίο τέλος των ονείρων του για μια ευτυχισμένη ζωή.

Την εκπαίδευση οφείλουμε να την κατανοήσουμε με όρους ολιστικούς μιας και όλα τα ελληνικά σχολικά συστήματα αποδείχθηκαν δυσλειτουργικά. Η ολιστική προσέγγιση βασίζεται στην υπόθεση ότι κάθε άτομο βρίσκει την ταυτότητα του και το νόημα στη ζωή μέσα από τη σύνδεση με την κοινότητα, τον φυσικό κόσμο και τις πνευματικές αξίες. Οι γνώσεις μας για τον κόσμο είναι αλληλεξαρτώμενες και η μάθηση που μας επιτρέπει να θυμόμαστε συνδυαστική. Τα αυστηρά διαχωρισμένα μαθήματα, που δεν επιτρέπουν το άνοιγμα στη γενικευμένη γνώση, δεν έχουν καμία αλληλεπίδραση μεταξύ τους.

Σήμερα, ο υπουργός Παιδείας, Κώστας Γαβρόγλου παρουσίασε τις μεταρρυθμίσεις στο Λύκειο, όπως η σαν από θαύμα αντικατάσταση των Λατινικών από την Κοινωνιολογία καθώς και την ενοποίηση των μαθημάτων της Νεοελληνικής Γλώσσας και Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, το οποίο θα είναι εξεταζόμενο μάθημα για όλους τους υποψηφίους. Παρόλα αυτά, ο θεσμός των Πανελληνίων παραμένει και σπέρνει την επιδημία άγχους σε μαθητές και γονείς που στραγγίζουν ψυχολογικά και οικονομικά, ώστε να πετύχουν την είσοδο τους στις σχολές. Στις σχολές που θα έπρεπε να επιλέγει ο έφηβος χωρίς άγχος και αφού έχει κατορθώσει μέσω της ουσιαστικής εκπαίδευσης να ανακαλύψει τι πραγματικά του αρέσει.

Οι αίθουσες σχολείων πρέπει να γεμίζουν με ιδέες, όνειρα, γέλια και λάθη παιδιών που δεν φοβούνται να εκτεθούν και να δοκιμάσουν τις δυνατότητες τους. Βαθμοί και διαγωνίσματα δεν έχουν θέση ανάμεσα σε ανθρώπους που διαμορφώνουν τον κορμό της προσωπικότητας τους. Γιατί ένα παιδί πρέπει να τα καταφέρει στις εξετάσεις; Γιατί αν αυτό δεν συμβεί η εναλλακτική είναι η αποτυχία, η φτώχεια και η ματαίωση;

Το σχολείο έχει χρέος να προετοιμάσει το παιδί για τη ζωή, όχι για να γίνει ένας απονευρωμένος συναισθηματικά τεχνοκράτης. Χρειαζόμαστε να ονειροπολούμε και όχι να παλεύουμε να χωρέσουμε στο πρόγραμμα ενός 15χρονου το άγχος για την επιτυχία όταν δεν τον έχουμε μάθει να αγκαλιάζει την αποτυχία. Δεν γίνεται τα πιο ανέμελα χρόνια του ο άνθρωπος να τα περνάει μέσα σε αίθουσες που παπαγαλίζουν το άγχος νευρωτικών ενηλίκων. Το μαρτύριο των εξετάσεων καταδικάζει κάθε ελεύθερο άνθρωπο στη θλίψη, μετατρέποντας τον σε ένα πλάσμα ανταγωνιστικό που καθρεφτίζει το εκπαιδευτικό σύστημα, ενώ διέπεται από ανθρώπινα χαρακτηριστικά που παραβλέπονται άγαρμπα.

Λευτεριά στα ανθρώπινα μυαλά!