Σύμφωνοι, ένας πόλεμος δεν κερδίζεται χωρίς πολεμιστές. Κι αν ο στρατός σου απαντάει στις σφαίρες με λουλούδια, δεν έχεις και τίποτα σοβαρές ελπίδες νίκης (ο κύριος Γκάντι βέβαια, έχει άλλη άποψη, αλλά ας όψεται). Όμως, διάολε, σε κάθε πόλεμο δεν υπάρχουν μόνο αυτοί που σκοτώνουν. Υπάρχουν κι αυτοί που σώζουν ζωές. Γιατί κανείς δεν μας λέει ποτέ, τίποτα γι’ αυτούς;

Δεν ξέρω τι πάει στραβά με την πάρτη μας. Από μικρό παιδί μαθαίνεις ότι ο στρατιώτης είναι μάγκας, κι ο νοσοκόμος φλώρος. Γιατί ρε διάολε μας γοητεύει ένα ματωμένο κρανίο φρίκης, περισσότερο από ένα ζωντανό χαμόγελο ευγνωμοσύνης; Απάντηση δεν βρίσκω, αλλά απ’ το μικρό βήμα που μου δίνεται, θα χειροκροτήσω όρθιος μερικούς ανθρώπους που μέσα στην αντάρα ενός πολέμου, προτίμησαν να σώσουν ζωές απ’ το να πάρουν. Κι ας μην τους θυμάται η ιστορία σαν ΗΡΩΕΣ.

Όσκαρ Σίντλερ

Πολλά μπορεί κανείς ν’ ακούσει, να διαβάσει και τελικά να υποστηρίξει γι’ αυτόν εδώ τον τύπο. Πονόψυχος ιδεαλιστής ή πονηρός επιχειρηματίας; Προσωπικά στηρίζω το πρώτο αλλά, όπως και να ‘χει, ο Σίντλερ έμπασε σε μια λίστα εργατών 1.200 Εβραίους και τους έσωσε από βέβαιο θάνατο. (Όταν ακόμα δεν έσπερναν τον θάνατο εκείνοι…). Κι επειδή 1.200 ψυχές είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ανεξάρτητα απ’ το κίνητρο, Όσκαρ, άξια λέγεσαι ήρωας! Άξια είσαι το μοναδικό μέλος του ναζιστικού κόμματος που ‘ναι θαμμένο με τιμές, στην Ιερουσαλήμ. Κι άξια η ιστορία σου έγινε μια απ’ τις κορυφαίες ταινίες του παγκόσμιου σινεμά (σίγουρα η κορυφαία του Σπίλμπεργκ). Άξιος!

 

Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ

Η Φλόρενς γεννήθηκε σε εύπορη οικογένεια. Ήταν όμορφη, έξυπνη και θα μπορούσε να ζήσει τη ζωάρα της σαν “κυρία” κάποιου “κυρίου”, άεργη κι ωραία. Όμως όχι. Πήγε κόντρα στους δικούς της, έγινε νοσοκόμα και χώθηκε μες στις αρρώστιες και τα τραύματα του Κριμαϊκού Πολέμου. Και για να καταλάβεις τι ρίσκο πήρε η κοπέλα, όταν πάτησε το πόδι της στο στρατιωτικό νοσοκομείο του Σκουτάρι, περισσότεροι στρατιώτες πέθαιναν από μολύνσεις, τύφο, χολέρα και δυσεντερία, παρά από πυρά των αντιπάλων. Η Νάιτινγκεϊλ πάλεψε για καλύτερες συνθήκες υγιεινής και καθαριότητας, άσκησε πιέσεις στη βρετανική κυβέρνηση, μα πάνω απ’ όλα αφιέρωσε τις μέρες και τις νύχτες της στο προσκέφαλο των στρατιωτών. Το παρατσούκλι “η κυρία με τη λάμπα” είναι τελικά κι ο μεγαλύτερος τίτλος τιμής γι’ αυτή την πραγματική κυρία.

Ντέσμοντ Τ. Ντος

Το όνομά του θα ήταν ακόμη άγνωστο (μαζί κι η εκπληκτική του ιστορία), αν δεν αποφάσιζε το 2015 ο Μελ Γκίμπσον να τον κάνει ταινία! Ο Ντέσμοντ λοιπόν ήταν αποφασισμένος για δύο πράγματα: 1ον Θα φόραγε τα χακί και θα ‘μπαινε στην κόλαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. 2ον Δεν θα έπιανε όπλο ποτέ στη ζωή του. Γίνεται αυτό; Κι όμως γίνεται! Με πείσμα, δύναμη και πίστη, ο Ντος έγινε νοσοκόμος, χώθηκε στον πόλεμο χωρίς ούτε καν ένα πιστόλι, κι έσωσε κοντά στα 100 άτομα επιμένοντας να δίνει αξία στην ανθρώπινη ζωή και να ρισκάρει άοπλος τη δική του. Κέρδισε ένα μετάλλιο τιμής – δεν σκότωσε ποτέ κανέναν. Παλικάρι!

 

Γουίλιαμ Κόλτμαν

Η αγγλική απάντηση στον (διάσημο πια) Ντος, στην πραγματικότητα… προηγείται! Ο Γουίλιαμ Κόλτμαν κέρδισε τον Βικτοριανό Σταυρό στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όχι επειδή σκότωσε, έκαψε, κατέκτησε, αλλά επειδή ρίσκαρε κι έσωσε. Κατά τη διάρκεια μιας υποχώρησης, όταν άκουσε πως οι τραυματίες έμειναν πίσω, πήγε μόνος του μέσα στη φωτιά των εχθρικών πυρών, τους βρήκε, τους έντυσε και τους κουβάλησε στην πλάτη του έναν-έναν. ΗΡΩΑΣ.

Χιού Τόμπσον Τζ.

Πιλότος στον πόλεμο του Βιετνάμ, ο Χιού έκανε χαμηλή πτήση υποστήριξης για την ομάδα στρατιωτών του λοχαγού Μεδίνα. Όταν έφτασε ωστόσο, διαπίστωσε πως η ομάδα του Μεδίνα δεν είχε ανάγκη υποστήριξης, αφού εκείνη την ώρα σκότωνε τραυματισμένο άμαχο πληθυσμό. Και κάπου εκεί ακολουθεί ο παρακάτω απίστευτος διάλογος:

Τόμπσον: Τι γίνεται εδώ, υπολοχαγέ;
Κλέι (υπολοχαγός του Μεδίνα): Δικιά μου δουλειά.
Τόμπσον: Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι;
Κλέι: Απλώς ακολουθώ εντολές.
Τόμπσον: Εντολές; Τίνος;
Κλέι: Άκου Τόμπσον, αυτή είναι δική μου παράσταση. Γύρνα στο ελικόπτερο και κοίτα τη δουλειά σου!

Ο Χιού γύρισε στο ελικόπτερο αλλά δεν κοίταξε τη δουλειά του. Προσπάθησε και κατάφερε να σώσει παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένους που ο λοχαγός δεν είχε προλάβει ακόμη να εκτελέσει. Γυρνώντας στην πατρίδα, πέρασε στρατοδικείο και θεωρήθηκε προδότης. Επιβεβαίωσε δηλαδή το προφανές: κάτι δεν πάει καθόλου καλά με την πάρτη σας, άνθρωποι…

 

PLUS | Θηβαϊκή Λεγεώνα

Όχι για να σώσουν, αλλά για να μη σκοτώσουν, πέθαναν τα μέλη της περίφημης Θηβαϊκής Λεγεώνας. Όταν ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Μαξιμιανός αφού κατέστειλε την επανάσταση του Agaunum της Γαλατίας (στη σημερινή Ελβετία) με τη βοήθεια της Λεγεώνας, διέταξε τον διοικητή της, Μαυρίκιο, να βασανίσει τους χριστιανούς επαναστάτες. Ο Μαυρίκιος και οι στρατιώτες του ωστόσο, χριστιανοί κι οι ίδιοι, αρνήθηκαν. Τότε ο Μαξιμιανός αποφάσισε να σκοτώνει το 1/10 απ’ αυτούς κάθε φορά, μέχρι ν’ αλλάξουν γνώμη. Δεν άλλαξαν και πέθαναν όλοι, για να μην οδηγήσουν σε επώδυνο θάνατο τους πολίτες του Agaunum. Τελικά ο Μαυρίκιος έγινε άγιος κι η πόλη πήρε το όνομά του. Την ξέρουμε πια σαν Saint Moritz!