Εμετός: ακούσια (ή ενίοτε εκούσια) εκβολή από το στόμα περιεχομένου που υπάρχει στο στομάχι. Συνώνυμα: ξερνοβόλημα. Συγγενικές λέξεις: εμετικός, έμεση. Μεταφορικά: κάτι το αηδιαστικό. Στην προκειμένη δεν μας απασχολεί η μεταφορά μιας και δεν υπάρχει τίποτα πιο κυριολεκτικό από το ξέρασμα που εγκλωβίζεται στο στόμα κάθε ανθρώπου που δεν μπορεί να συλλάβει την “τέχνη” κάποιου καρτουνίστικου τύπου, που κόβει χρήμα τραγουδώντας για συσκευασμένα σε κούτες κορίτσια του πρώην Ανατολικού Μπλοκ που τον φωνάζουν Boss, καθώς κουνάνε τους κώλους τους στα μούτρα του.

Ο σαν από κακογραμμένο κόμικ TUS, που χοροπηδάει ντυμένος ακαλαισθησία και που θα έκοβα το κεφάλι μου ότι μυρίζει μυαλό σε σήψη, μας δήλωσε πριν δύο καλοκαίρια ότι “κάνει εισαγωγή τις Βουλγάρες, για να γαμάς εσύ τις μουνάρες”. Αυτοθυσία σαν να λέμε από το αγόρι που βαράει τατουάζ-δάκρυ κάτω από τα μάτια, καίγοντας τα δικά μας. Έχει στριμώξει και κάτι άλλους πολύ βαρβάτους άντρες που καπνίζουν πούρα, φοράνε γυαλιά και κουνάνε ακανόνιστα τα χέρια τους, καθώς ραπάρουν περήφανα στίχους για ένα αδιάφορο θέμα, όπως είναι το σωματεμπόριο. Γιατί για κάτι πλασματάκια σαν τον τιτάνα TUS και τα φιλαράκια του, η εμπορία ανθρώπων είναι ένα θέμα που χωράει σε μπαράκια με μεθυσμένα από μπόμπες πιτσιρίκια. Για τον πολύ αντρουά αυτοαποκαλούμενο ράπερ, είναι καταπληκτικά δυσκολονόητο ότι η πρόταση “εμπόριο λευκής σαρκός”, δεν μπορεί να μπαίνει σε νότες, πόσο μάλλον με την ανύπαρκτη δική του αισθητική. 


Και θα μου πεις, τι τρώγομαι τώρα, για το τότε. Αν εξαιρέσεις ότι τα πλάνα κοριτσιών ντυμένα με φυσαλίδες και μαρκαρισμένα με ταινίες που γράφουν “εύθραυστο” στα στήθη τους, είναι μια εικόνα που διαχρονικά μου προκαλεί αμηχανία και θλίψη, θα σου πω ότι ο μεγάλος παίκτης ξαναχτύπησε και για πρώτη φορά μοιάζει γατάκι μπροστά στον ακόμη πιο αστείο φίλο του, που το όνομα του θυμίζει γνωστή ακριβή εταιρεία ρούχων, διατηρώντας απτόητος τη φθήνια του. Ο Polo (;), είναι ακόμη μια περιττή προσωπικότητα που ήρθε για να φύγει.

Είναι από τις στιγμές που νιώθεις ότι το μεγαλύτερο κατόρθωμα που έχεις καταφέρει σε αυτήν τη ζωή, είναι να αντέχεις να υπάρχεις δίπλα σε ανθρώπους που επαναπροσδιορίζουν διαρκώς τα όρια της ευγένειας, της ανθρωπιάς και της αισθητικής. Προφανώς ξεχειλώνοντας τα και κάνοντας τα ζαρτιέρες, για τα γούστα τους. Το νέο τραγούδι λοιπόν έχει όνομα “Τώρα που γυρνάς”, ΠΡΟΦΑΝΩΣ είναι αληθινή ιστορία και γενικά οι πιο περιττοί και από μπουφάν το κατακαλόκαιρο ράπερς, πρέπει να αποφασίσουν αν τελικά γουστάρουν ή όχι κορίτσια που τα πληρώνουν.


Ντυμένος σαν όραμα ο Polo (γελάω, συγγνώμη), δημιουργεί μια μπαλάντα για σκληρούς καργιόλιδες. Τα πρώτα σημάδια των σαν από προφητεία στίχων τα δίνουν το καπέλο με τη μέλισσα στο δόξα πατρί, καθώς και οι χρυσές λεπτομέρειες που δίνουν την απαραίτητη πολυτέλεια που χρειάζεται το κότερο που βολοδέρνει. Τώρα αυτός για να καταλάβεις, τη θέλει αλλά αυτή τον έχει πονέσει, είναι όμως φανερό πως αν κάνει πως σαλέυει, ο μελισσοκόμος θα γυρίσει. Έξαλλος όπως είναι, της λέει και ποιος θα τον κρίνει άλλωστε, ότι: “Αράζεις συχνά Κολωνάκι γιατί είσαι καλό πουτανάκι”. Ξεκάθαρο ταξικό σχόλιο που μέχρι να το κατανοήσεις βγάζει και το πολιτικό του νταλκάδιασμα: “Είσαι πιο ψεύτρα και από τον Αλέξη”. Λες οκ, λείπει το πολιτικό τραγούδι σήμερα ας μην το λογοκρίνουμε στις σκοτεινές εποχές που ζούμε. Και εκεί στο σκάει καπάκι, χωρίς να έχει προλάβει να βγάλει η σκέψη σου κιχ: “Είσαι πιο δήθεν και ψεύτικη από το κράτος στα Σκόπια”, βγάζει μπλούζα και έχει μισό στρέμμα μπράτσο τη σημαία της Μακεδονίας…

Εδώ κάπου με ρωτάς να σου βρω έναν λόγο που ασχολούμαι με τον μεγάλο λεξιπλάστη και εγώ απλά κοκκινίζω…

Λίγο πριν το παραμύθι τελειώσει βγαίνει ο χωρίς πάντα λόγο TUS, να πει κάτι άνοστο που δεν θυμάμαι και ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ.

Κολυμπάμε σε έναν βόθρο σάπιων πληροφοριών που έρχονται στα αφτιά μας ενώ κλείνουμε τη μύτη μας και ενώ τις μισούμε τις γλείφουμε με μανία μπας και ξεχάσουμε τις πληγές μας. Υπάρχουν αγόρια εκεί έξω που στο πρόσωπο κάθε καβαλημένου που νομίζει ότι ταιριάζοντας εξευτελιστικές για τον ίδιο λέξεις, στοιχειοθετείτε ο ορισμός του άντρα. Με ένα “πουτάνα” και “βίζιτα” κερδίζουν την κάθαρση στις ακρωτηριασμένες τους σχέσεις. Υπάρχουν κορίτσια εκεί έξω που αν υπάρχει θεός και τον έχεις, θέλουν να γίνουν η πλαστική φιγούρα που συνοδεύει έναν τέτοιον άντρα. Να κουνιούνται νωχελικά και ημίγυμνες δίπλα του σέρνοντας τον ιδρώτα τους σε σεντόνια που πωλούνται φθηνά, για πανάκριβα χρυσαφικά. Και όλο αυτό γίνεται ένα σύγχρονο λογοτεχνικό αφήγημα, για ανθρώπους που παραπαίουν σε κάθε συναίσθημα.

Δεν είναι ο TUS, είναι KAI ο TUS, είναι κάθε τύπος που παίρνει την ευθύνη να εκφράζει μια  γενιά στη χειρότερη της εκδοχή. Που κάνει την πλάκα του κονομώντας και προσβάλοντας, στοιχειοθετώντας ένα ακόμη σάπιο κομμάτι που θα ξημερώσει αύριο…