Από τότε που φορούσα φούστα, γυαλιά και στέκα σκέφτομαι ότι γεννήθηκα σε μια εποχή που δεν ταιριάζω. Μια εποχή, που οι σημαίες ξεπέρασαν τις ιδέες και που ο έρωτας έγινε ένα εξυπνακίστικο νταραβέρι στην καλύτερη. Στη χειρότερη, στριμώχτηκε σε κάποιο chat, κρύφτηκε λίγα λεπτά σε κάποια τουαλέτα, εκτονώθηκε ανάσκελα σε μια φωτεινή οθόνη κινητού. Και τι είναι ο έρωτας θα μου πεις, αν όχι ένα στρίμωγμα;

Εκείνο το βράδυ στον Δαναό, πήγα με τον Ηλία να χαζέψουμε πρώτο ραντεβού τον Αστακό του Λάνθιμου, τρώγοντας ποπ κορν να πρηστούν τα χείλη για εντυπωσιακά φιλιά και coca cola για άβολα ρεψίματα. Ε, τρομερό το κέφι καταλαβαίνεις… Κουλτούρα, χούφτωμα και φιλότιμο. Όταν ξανάνοιξαν τα φώτα είχαμε φάτσα μεσημεριανού με αγκινάρες που κολυμπάνε στον αρακά. Αναρωτηθήκαμε τι θα γίνει αν δεν καταφέρναμε να ζευγαρώσουμε ικανοποιητικά και μεγαλώσουμε χωρίς ταίρι. Θα κλειστούμε άραγε και εμείς σε ένα ξενοδοχείο οριακά αυτοκτονικό και που όποιος δεν τα καταφέρει ούτε και εκεί, θα μεταμορφωθεί σε κάποιο ζώο; Δηλαδή αν δεν κάτσω στον Ηλία, κινδυνεύω να γίνω μια όμορφη αντιλόπη; Χαθήκαμε με τον Ηλία, αφού υποσχεθήκαμε ότι πριν μας συλλάβουν για μοναχικούς, θα κάνουμε τους πολύ ερωτευμένους που κάνουν σεξ-αντιβίωση, κάθε πρωί, μεσημέρι και βράδυ. Εμένα θα μου αρέσει το πρωί, ενώ εκείνου το μεσημέρι. Το βράδυ θα συμβαίνει στερεοτυπικά…

Η ζωή όμως εντελώς γραφικά για ακόμη μια φορά ξεπερνά την Τέχνη και η τεχνολογία μπουκάρει ανορίοτη, γεμάτη ρεύμα σε βυζιά και αιδοία φτιαγμένα από υλικά που έχει κατασκευαστεί ο αποχυμωτής και ίσως και η τοστιέρα της κουζίνας σου. Πόσο αγαπάς την τοστιέρα σου, για να θες να την ξαπλώσεις και να ιδρώσεις από πάνω της;

Τα κοριτσορομπότ κυκλοφορούν από το 1990, με άγνωστο σε εμάς πόσα έχουν διατεθεί μέχρι σήμερα και φορτίζουν σε κάποιο σπίτι, περιμένοντας τον ανθρώπινο σύντροφο τους, χωρίς να έχουν τη χαρά να του κάνουν σκηνή για το “ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΩΡΑ;”. Η True Companion Management Team, είναι η εταιρεία που προτεραιότητα της αποτελεί η εξάλειψη της μοναχικότητας και των σεξουαλικών διαταραχών. Σου στέλνει το ρομπότ που λιπαίνεται με ένα κουμπί ευκαιριακά στα 15.000 δολάρια, γλιτώνοντας σε από προκαταρκτικά και άλλα τέτοια υπερπολίτιμα.  

Το παράδοξο της υπόθεσης μετά και τις τελευταίες εξελίξεις είναι ότι, ως εδώ τα πράγματα πάνε καλά. Αφού επιτρέπουμε στην τεχνολογία να αφανίζει κράτη ολόκληρα, το να χουφτώνεις ένα ρομπότ θα μας πειράξει; Και το αφήσαμε να συμβαίνει. Και όπως όλα όσα αφήνουμε πίσω μας, ανοίγουν βήμα, μας βρίσκουν και μας προσπερνούν αφήνοντας μας στο σύννεφο σκόνης τους…

Η Roxxxy λοιπόν, είναι το κορίτσι που έρχεται να διχάσει με τα κουμπιά της. Ένα ρομπότ με πολλές προσωπικότητες, ανάλογα με τις ορέξεις του αφέντη που από πάντα έχει μάθει ότι το γυναικείο σώμα είναι να για να τον ικανοποιεί και που αρνείται να ακούσει ότι “ΟΧΙ σημαίνει ΟΧΙ” . Μια από αυτές η Frigid Farrah, η οποία αν την ακουμπήσεις ανάμεσα στα πλαστικά πόδια της, θα σου πει ότι δεν θέλει και ότι πας πολύ γρήγορα. Αυτό, σύμφωνα με την εταιρεία θα μάθει στον άντρα ότι για αυτό το βήμα χρειάζεται οικειότητα και ότι καλό θα είναι να σταματήσει. Μια εταιρεία που εξελίσσει την τεχνητή νοημοσύνη, είναι κρίμα να υποτιμά τόσο την ανθρώπινη. Ο βιασμός δεν είναι πράξη σεξουαλικού πάθους αλλά έγκλημα. Αν αυτό θεωρείται μια δήθεν ασφαλή διέξοδο της παθολογίας κάποιου, τότε γιατί να μην μπορεί να τη μαχαιρώσει κιόλας σε περίπτωση που τα ένστικτα του είναι και δολοφονικά;

Ένα ανθρωπόμορφο ρομπότ είναι μια άμεση εμπειρία που βάζει το δάχτυλο στο μέλι και που το πιθανότερο είναι να ενισχύσει μια παραβατική συμπεριφορά, αντί να την εκτονώσει. Θα μου πεις, τόσες τσόντες εξωραΐζουν την κακοποίηση των γυναικών, το ρομπότ θα πληγωθεί. Παραβλέπω ότι δεν το πιστεύω αυτό που συμβαίνει και επισημαίνω ότι όπως και στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, ο χρήστης τοποθετεί τον εαυτό του σε μια διάσταση διαφορετική στην οποία μπορεί να σκοτώσει ή να σκοτωθεί, διαχωρίζοντας το πλαίσιο κανόνων στη συγκεκριμένη διάσταση, με αυτών που ισχύουν στην καθημερινότητά του. Αυτό, δεν ισχύει στη συγκεκριμένη περίπτωση!

Μια κοινωνία που έχει πάψει προ πολλού να ασχολείται με τους αδύναμους, βρίσκει λύσεις να τους κρατά “απασχολημένους” ώστε να μην χρειαστεί να αναλάβει η ίδια καμία ευθύνη. Έτσι και τώρα, με το πρόσχημα της καταπολέμησης της όποιας συνθήκης κατασκευάζουν ρομπότ που με ένα κουμπί γίνεται 18 χρονών και θέλει να του διδάξεις τον έρωτα. Αυτή είναι η “Young Yoko”, προσωπικότητα.   

Η χρήση ρομπότ στο μέλλον θα είναι πιθανή σε οίκους ανοχής, σε κλινικές σε ρόλο σεξουαλικού θεραπευτή και σε ανθρώπους με αναπηρία. Έτσι αποφάσισε η εποχή να ακρωτηριάσει τον άνθρωπο. Με ατσάλι και πλαστικό. Ακόμη πιο πολύ διχάζει η κατασκευή σεξουαλικών ρομπότ με μορφή παιδιού. Καμία διάθεση για ουσιαστική αντιμετώπιση των ανθρώπινων διαταραχών. Καμία εκπαίδευση, καμία ανησυχία. Η κουλτούρα του βιασμού και του υποβιβασμού του γυναικείου ή αντρικού κορμιού, μοιάζει ένα μοτίβο που δεν θα πάψουμε ποτέ να υπηρετούμε…

Στο ακόμη πιο τρομακτικό μέλλον, τα ρομπότ θα έχουν συναισθήματα ώστε να αλληλοεπιδρούν με τον σύντροφο τους και αν υπάρχει Θεός θα ρίξει φωτιά να μας κάψει. Δεν θα είναι πια μονόδρομος σου λέει να αγαπήσεις ένα ρομπότ. Μονόδρομος ας τους πει κάποιος ήταν ο Χρήστος που αγάπησα γιατί φώναζε στις συνελεύσεις, έπαιζε μπαγλαμά στις ταβέρνες κλείνοντας μου το μάτι και όταν κάναμε έρωτα τρυπούσε ο ένας στο μυαλό του άλλου. Τον γούσταρα τον Χρήστο γιατί δεν είχε καρδιά ατσάλι και για πρώτη φορά νιώθω ανακούφιση που θα πεθάνω πριν το μέλλον φτάσει στον πλανήτη…