Πριν λίγους μήνες, ο πασίγνωστος γκραφιτάς “WD” με έδρα το Ντουμπάι, επισκέφτηκε την Αθήνα. Όταν πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα, λοιπόν, είχε την φαεϊνή ιδέα να “γεννήσει” μια κουκουβάγια, μια αληθινή κουκουβάγια, και να την τοποθετήσει στο Μεταξουργείο. Και με τον ιδιαίτερο τρόπο του να δώσει άλλο ένα έργο τέχνης απλόχερα στον κόσμο. Στο τσάμπα φυσικά… οκέι;

Ωστόσο, χθες, η κουκουβάγια έσβησε. Έκλεισε μια για πάντα τα χαρακτηριστικά γουρλωμένα μάτια της. Αυτά τα γουρλωμένα μάτια που αποθεώθηκαν και αγαπήθηκαν απ’ όλο τον κόσμο -ακόμα και από μεγαλύτερους σε ηλικία που η πλειοψηφία τους χαρακτηρίζουν αυτήν την μορφή τέχνης ως “μουτζούρες”- βανδαλίστηκε από ένα ροζ σπρέι! Ουγκ.

Tι ήταν τελικά αυτό το ροζ σπρέι;

Προσωπικά πιστεύω, ένα ροζ σπρέι που απλά γράφει ένα “VIRAL” πάνω σε ένα δημιούργημα, δεν είναι τέχνη! Δεν είναι τίποτα. Είναι έλλειψη πολιτισμού. Και ξέρεις γιατί; Διότι κατέστρεψε και πάτησε πάνω σε ένα έργο τέχνης. Ή καλύτερα πάνω σε μια δουλειά, που γούσταραν πολλοί και είχε αγκαλιάσει μια ολόκληρη κοινωνία. Μέσω των Social Media… αλλά και όχι μόνο.

Παρένθεση: Γιατί θα ξεχάσουμε τα αγάλματα πέρσι, που κάποιοι “υγιώς σκεπτόμενοι” αποφάσισαν να χτυπήσουν την εξουσία μουτζουρώνοντας τον Κοραή, τον Φερραίο και τον Παλαμά; Μιζέρια; Ε, ναι. Σε όλο της το μεγαλείο!

Τώρα ξέρεις γιατί με πλήγωσε τόσο η όλη φάση;

Αρχικά, επειδή έχω μεγαλώσει στην επαρχία και τα μοναδικά γκράφιτι που συναντούσα στο δρόμο ήταν κάτι βαρύγδουπα “ΓΑΥΡΟΙ ΠΟ$%&^*” ή “ΜΑΡΙΑ ΕΙΣΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ 12/3/2008”, όταν μετακόμισα στην Αθήνα λάτρεψα τον “WD” και τον κάθε “WD” που μου χάριζε όμορφες εικόνες. 

Δεύτερον, ο τύπος έχει δουλέψει κάμποσες ώρες, έχει “σπάσει” το κεφάλι του για να δημιουργήσει το σχέδιο πριν εμπλουτίσει τον τοίχο με την κουκουβάγια. Και φυσικά έχει αγωνιστεί για να το αποδεχθoύν οι περισσότεροι.

Και τρίτον, επειδή έρχεται ένα ροζ σπρέι και του τα ΓΑΜΑΕΙ ΟΛΑ. Γιατί; Επειδή αυτός που είχε στα χέρια του το ροζ σπρέι δεν έμαθε να σέβεται την τέχνη και τον ορισμό της.

Γιατί στην εποχή μας τέχνη δεν είναι μόνο η ζωγραφική, η γλυπτική, η μουσική και ούτω καθ’ εξής. Είναι και το γκράφιτι. Είτε το αποδέχεσαι είτε όχι. Γι’ αυτό και είναι κάφρικο, λοιπόν, να ξυπνάς ένα πρωί και να πηγαίνεις να καταστρέψεις την δημιουργία κάποιου άλλου, επειδή είπε να σου ομορφύνει μια για πάντα την σκέτη μαυρίλα των ξεχασμένων τοίχων που βλέπεις καθημερινά. Απλά, για να προκαλέσεις τις -δικαιολογημένες- αντιδράσεις του κόσμου και να γίνεις το κέντρο της προσοχής. Έστω και για λίγο, όσο διαρκεί το χρώμα αυτού του σπρέι που έγραψε το “VIRAL”.

Γιατί το χθεσινό δεν ήταν μόνο βανδαλισμός, αλλά ήταν ένα άκυρο στην τέχνη. Μια τέχνη που αγάπησα και σέβομαι εγώ, αλλά και εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως. Και κάποιος χθες, είπε να κάνει μου την καταστρέψει. Ωραίος, ρε! Ωραίος!

Υ.Γ: Μια συγγνώμη στον WD δεν βλάπτει…