Είμαι 27. Προέρχομαι από μια οικογένεια ΠΙΟ ΠΑΣΟΚ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ όπως η συντριπτική πλειοψηφία των οικογενειών που ορθοπόδησαν οικονομικά στη χρυσή δεκαετία του 1990 και μεγάλωσα με το ΠΑΣΟΚ να είναι το συνώνυμο του καλού και την ΝΔ να είναι το άκρον άωτον της κακίας. Την πρώτη φορά που ψήφισα είχα σχεδόν πειστεί να το ρίξω μονοκούκι, αλλά ευτυχώς για την προσωπική υστεροφημία αλλαξοπίστησα τελευταία στιγμή. 

Με το πέρασμα των χρόνων το ΠΑΣΟΚ άρχισε να γίνεται ανέκδοτο στο στόμα όλης της Ελλάδας, ακόμη κι εκείνων που το ψήφιζαν. Αυτό σχεδόν με στενοχωρούσε. Χωρίς λόγο. Απλά συνέβαινε.

Προσπαθώντας να απομακρυνθεί από το αμαρτωλό παρελθόν του έγινε “Ελιά”, έγινε “Δημοκρατική Συμπαράταξη” αλλά δεν. Σήμερα το ΠΑΣΟΚ είναι πια cult με όλη τη σημασία της λέξης. Πάρτυ και τρολοσελίδες σχετικά με το κόμμα έχουν κάνει την εμφάνισή τους και την έχουν κάνει τόσο αισθητή που πλέον συγκεντρώνουν περισσότερο κόσμο από το ίδιο το κόμμα. Αν δεν το ξέρεις, “Το παλιό ΠΑΣΟΚ το Ορθόδοξο” έχει πλέον περισσότερους φανς από το κανονικό ΠΑΣΟΚ.

Και αναρωτιέμαι: Το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ έχει γίνει καλτ αστειάκι, είναι καλό ή κακό για το ίδιο το κόμμα;

Τα ενδεχόμενα είναι δύο.

Η προφανής απάντηση έχει να κάνει με την απήχηση του σοσιαλιστικού κόμματος. Όπου και να κοιτάξεις γύρω σου το κοροϊδεύουν, όπου κι αν γυρίσεις το ιντερνετικό σου μάτι βλέπεις να διασύρεται με τρόπο ευφάνταστο είναι η αλήθεια. Το ίδιο ίντερνετ που έβαλε τον Λεβέντη στη βουλή για πλάκα (ναι το ίντερνετ τον έβαλε μην κάνεις ότι δεν το ξέρεις), το ίδιο μετέτρεψε το ΠΑΣΟΚ σε μια καλτ κωμωδία με ατάκες από τον “Ακάλυπτο”, από το “Ας περιμένουν οι γυναίκες” και από τα παλιά βίντεο του Καρρά και του Γονίδη στα μπουζούκια.Οπότε η λογική λέει ότι το κόμμα συρικνώνεται, χλευάζεται από παντού και το κακό έχει ήδη γίνει. 

Είναι αυτή η αλήθεια όμως;

Γιατί από την άλλη μπορεί κάποιος να ισχυριστεί (και με τα δίκια του) ότι και η αρνητική διαφήμιση δεν παύει να είναι διαφήμιση. Έτσι όσο το ΠΑΣΟΚ συντηρείται στην επικαιρότητα με οποιονδήποτε τρόπο, μόνο κερδισμένο βγαίνει. Δε μπορούμε να αρνηθούμε ότι η ο σοσιαλισμός υπάρχει μέσα μας είτε ψηφίσαμε το κόμμα είτε όχι. Δεν γίνεται να αποτινάξουμε από πάνω μας το ΠΑΣΟΚ ως κοινωνία τόσο ευκόλα και όσο μικρές πασοκικές σπίθες θα συνεχίσουν να ξεπετάγονται κάθε λίγο στον ιντερνετικό κόσμο, άλλο τόσο η φωτιά θα είναι έτοιμη να ξαναφουντώσει.

Δεν ξέρω, δυσκολεύομαι. Αν έπρεπε με το μαχαίρι στο λαιμό να επιλέξω ένα από τα δύο ενδεχόμενα, μάλλον θα έκλινα προς το δεύτερο. Θεωρώ πιο πιθανή μία αναζωπύρωση της φωτιάς που σιγόκαιγε στην καρδιά των Ελλήνων για μερικές δεκαετίες.

Άλλωστε η ιστορία επαναλαμβάνεται είτε ως φάρσα είτε ως τραγωδία και αν δεν πιστεύουμε στα κλισέ, να μια καλή ευκαιρία να αναθεωρήσουμε.