Για όνομα της ελληνικής γλώσσας και της ιστορίας της, όσο και αν προφασιστούν πως ο κανονισμός του ελληνικού κοινοβουλίου επιβάλλει μόνο το αρσενικό πρόσωπο, σου πονάει τα αφτιά, να ακούς τις ίδιες τις βουλευτίνες να δηλώνουν «παρών» στην ψηφοφορία για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και το προεδρείο της Βουλής να τις καταμετρεί με το γυναίκειο, φυσικά, όνομα τους βροντοφωνάζοντας το «παρών»!

Δηλαδή, το «Καλογερή Αγνή: παρών» είναι σα να σε βαρά κλωτσιά σε ό,τι ελληνικούλια, πτωχά ή πλούσια, ήξερες μέχρι σήμερα…

Και για να θυμηθούν οι του πρωτόκολλου της Βουλής, οι Έλληνες βουλευτές, καθώς και οι Ελληνίδες βουλευτίνες:
παρών: αρχαία < ελληνική παρών, μετοχή ενεστώτα του πάρειμι. Είναι επίθετο και έχει ως εξής στα πρόσωπα: ο παρών, η παρούσα, το παρόν. Σημαίνει δε αυτός, αυτή, αυτό που παρευρίσκεται σε κάποιο σημείο ή σε κάποια συνάθροιση, ή που συμβαίνει στο παρόν ή για τον, την, το οποίο συζητούμε τώρα!  

Δηλαδή όπως και να δικαιολογηθεί είναι αστείο! Θα μου πείτε «γυρεύεις και εσύ καλλιγραφίες παιδί μου Αλεξάνδρα Τσόλκα»;

Παρών! Παρών δηλώνω και φωνάξτε με Αλέκο, τώρα που γνωριστήκαμε και μισό να τελειώσω που ξουρίζω το μούσι μου…