Ένα φιλί που εγκλωβίστηκε από τον φωτογραφικό φακό, όταν ο Κώστας Βουτσάς φίλησε την αγαπημένη του Αλίκη, έδωσε αφορμή στους καθωσπρεπίζοντες τιμητές των «κανονικών σχέσεων» ν’ αφορίσουν την σχέση. Μετά το φιλί του Ιούδα στον Χριστό, νομίζω ότι το αμέσως επόμενο φιλί που στοχοποιήθηκε τόσο ήταν αυτό του Βουτσά στην Αλίκη. Το «βαρύ κατηγορώ» προς τον Κώστα Βουτσά το άκουσα από τον Γιώργο Λιάγκα, ο οποίος δήλωσε ότι τον «Κώστα Βουτσά που αγαπήσαμε και αγαπάμε δεν θα θέλαμε να τον δούμε να γλωσσοφιλιέται on camera.

Η πρόθεσή μου σήμερα δεν είναι να ψέξω τον Λιάγκα για τις απόψεις του, καθώς κατανοώ ότι θα είναι προφανώς πάρα πολλοί εκείνοι που θεωρούν ότι ο Βουτσάς στα 83 του χρόνια δεν δικαιούται να ζει μια μεγάλη αγάπη με μια γυναίκα που είναι 36 χρονών. Ο Κώστας Βουτσάς σε μια πρόσφατη συνέντευξη του στα parapolitika.gr μίλησε και, με αφορμή την εκπληκτική ερμηνεία του στο θεατρικό έργο «Σμύρνη μου αγαπημένη», αναφέρθηκε και στην σχέση του με την Αλίκη για να πει το προφανές. «Η Αλίκη μου δίνει ζωή». Μέσα σε αυτή την τοσοδούλα φράση κρύβεται η αναπηρία όλων ημών που δεν αντέχουμε να διαχειριστούμε την ζωή  με ότι συμβαίνει  «έξω από κουτί». Καταρχήν θέλω να δημοσιοποιήσω ότι πάνε πάνω από τέσσερα χρόνια που, επειδή συμπτωματικά σύχναζα στο ίδιο στέκι που πήγαιναν και πηγαίνουν ο Κώστας και η Αλίκη, έβλεπα το πόσο αγαπησιάρικη είναι αυτή η σχέση και, έχοντας την ευκαιρία να μιλήσω και μαζί της, διέκρινα από την πρώτη στιγμή την εξυπνάδα της, τον δυναμισμό της και την αγωγή που διαθέτει η συγκεκριμένη κυρία. Η Σάντρα, κόρη του Βουτσά, ούτε μία, ούτε δύο φορές, μου είχε αποκαλύψει το πόσο ευτυχισμένοι είναι όλοι στην οικογένεια, καθώς η ύπαρξη της Αλίκης είναι πολύτιμη όχι μόνο για τον πατέρα της, αλλά και για όσους αγαπάνε τον Κώστα Βουτσά. Με αφορμή λοιπόν τα όσα αφόρητα καλούμαστε ν’ αντιμετωπίσουμε την κάθε μέρα, αρχή μου και πίστη μου είναι ότι ο έρωτας ο ζωοφόρος σχεδόν ποτέ δεν ακολουθεί «κανονικότητες». Ευλογία ζωής είναι για όσους από μας νιώσαμε πνοή ανθρώπου πάνω μας, γιατί μόνο και μόνο τότε εξατμίζεται το έρεβος και προκύπτει φως.

Θυμάμαι την εποχή που ο Παπανδρέου ήταν στο Χέρφιλντ, ήταν πολλοί, πάρα πολλοί που, έστω εκ των υστέρων, ομολόγησαν ότι ο Αντρέας άντεξε γιατί ήταν εκεί η Δήμητρα. Νομίζω ότι μετά από την συνάντησή του με τον θάνατο και τη ζεστή χειραψία που αντάλλαξαν, ο Παπανδρέου γείωσε τα «πάντα όλα» και γι’ αυτό έγνεψε στην γυναίκα που υποσχέθηκε να βγει (για χάρη της) ζωντανός από το χειρουργείο να παρουσιαστεί στις σκάλες του αεροπλάνου όταν έφθασε στην Αθήνα, εγκαθιστώντας την ως γυναίκα πλέον της ζωής του στο πλευρό του.

Είναι πολλοί που διαβάζετε και αναρωτιέστε: «Μα τι θέλει μια πιτσιρίκα μαζί μ’ εκείνον που είναι  83 χρονών;» (για την περίπτωση του Βουτσά), και είναι πολλοί περισσότεροι εκείνοι που αφορίζουν την γυναίκα που είναι 45 και ο σύντροφος της 30, αλλά και είναι πολλοί περισσότεροι εκείνοι που δεν έχουν νιώσει το πόσες υπερβάσεις μπορεί να συμβούν αν αγγίξει την ψυχή  ανθρώπου η αγάπη. Έρωτας για μένα σημαίνει ότι λατρεύω τις διαφορές μας και αναγνωρίζω τις ομοιότητες, είναι η δύναμη που σε κάνει να ξεπερνάς θρησκεία, φυλετικές διαφορές, ηλικιακά στερεότυπα και να θέτεις ως μοναδική προτεραιότητα την απεριόριστη ανάγκη του άλλου για ελευθερία.

Εξηγώ: Ο Έρωτας δεν έχει να κάνει με την καψούρα. Στην καψούρα γίνεσαι ελεεινός πολλές φορές στην προσπάθεια να «κατασπαράξεις» το ερωτικό αντικείμενο του πόθου για «πάντα». Ο Έρωτας είναι για μένα η ένωση με το θεϊκό στοιχείο μας που προβάλλεται στον άλλον. Ερωτευμένη μαζί σου σημαίνει  ότι θέλω να είσαι ελεύθερος να διαθέτεις τον εαυτό σου όπως θέλεις, όταν θέλεις, όπου θέλεις. Ερωτευμένη μαζί σου σημαίνει ότι βρίσκω μοναδικό τον τρόπο που κρατάς το τσιγάρο, που ακούς μουσική, που φοράς τις κάλτσες σου. Ερωτευμένη μαζί σου σημαίνει ότι, αν μου ζητήσεις να νικήσω τον καρκίνο γιατί μ’ έχεις ανάγκη, θα κάνω την αρρώστια να φρικάρει και θα είμαι δίπλα σου .

Όσο για εκείνους που κάνουν σχέδια του τύπου αν κάποιος που είναι 34 χρονών, μπορεί να ζήσει περίφημα αν αγαπήσει μια κοπελίτσα 26, γιατί αυτό είναι political correct, η ζωή ξέρετε είναι πολύ π@@@@α. Και για να τελειώσω μ’ ένα κυνικό τρόπο, καθώς μπορεί πολλοί που διαβάζετε προβληματίζεστε αν πρέπει να είστε ή να μην είστε με κάποιον ή με κάποια που πιθανόν ηλικιακο-κοινωνικο-οικονομικά σας χωρίζει «άβυσσος» ,θυμίζω την προσωπική μου ιστορία. Ο μπαμπάς μου και η μαμά μου παντρεύτηκαν από έρωτα. Εκείνη 24, εκείνος 29. Τέλειο ε; Εκείνος ψηλός, ωραίος και λοκατζής. Εκείνη μοναχοκόρη, όμορφη και καλομεγαλωμένη. Κοινωνικώς απόλυτα ταιριαστοί. Η μαμά είχε και μεγάλη προίκα, καθώς τότε οι αξιωματικοί έπρεπε να δηλώνουν τα φρονήματα της υποψήφιας συζύγου και τα οικονομικά της στοιχεία. Παντρεύτηκαν πανηγυρικά, κάνανε σχέδια και όνειρα, η μαμά μένει έγκυος, γεννιέμαι μια χαρά μωρό και πέντε μέρες μετά, ο μπαμπάς μου σκοτώνεται σ’ ένα ηλίθιο αυτοκινητικό στην Φιλοθέη.Τα «στανταράκια» για μια ζωή «μαζί» τέλος! Ο Βουτσάς είναι ήδη πάνω από τέσσερα χρόνια με την Αλίκη, η μαμά μου με τον μπαμπά μου δεν κλείσανε ενάμιση. Μην προγραμματίζετε την ζωή, ζήστε την.