Μετά από δύο τηλεοπτικά αφιερώματα στα έργα και στις μέρες της Ελεονώρας Μελέτη -αφιερώματα όπου αν δεν κάνω λάθος ο μόνος που δεν μίλησε ήταν ο Χέμινγουεϊ (για λόγους ανωτέρας βίας)-, μετά από δηλώσεις της ίδιας ότι το #Hashtag είναι η εκπομπή των ονείρων της, μετά από τόση προώθηση και διαφήμιση, είδα την πρεμιέρα.
Όταν η δημοσιογράφος είναι τόσο νάρκισσος, καταρρέει το ρεπορτάζ και η έρευνα για να προβληθεί το υπερεγώ. Το «βιωματικό» χρησιμοποιείται ως εύρημα για να δικαιολογήσει την υπέρμετρη τάση της δημοσιογράφου για επίδειξη. Mια επίδειξη που φλερτάρει με την γραφικότητα και το «μασκάρεμα» γιατί: Κανένας δεν μπορεί να καταλάβει την ψυχολογία του τζάνκι επειδή πήρε μια τουριστική γεύση δύο ωρών σε μια βόλτα στο Άμστερνταμ του 2014, ούτε να καταλάβει την ιερόδουλη που βρέξει-χιονίσει είναι διαθέσιμη σε πελάτες πέντε-έξι ώρες κάθε νύχτα, γιατί έβαλε μια περούκα και καλτσοδέτες…
Το σπικάζ των θεμάτων, ξύλινο, βερμπαλιστικό και νευρωτικό, δεν επιχειρούσε να μοιραστεί συναισθήματα. Έμοιαζε σαν ν’ ακούγαμε «σπασικλάκι» μαθήτρια λυκείου να απαγγέλει την έκθεσή της σχετικά με τα «καλά» της αποταμίευσης. Εκτός (γιατί μπορεί να παίζει και αυτό) η παρενέργεια που δημιούργησε το «χόρτο» στην Ελεονώρα, να ήταν η αλλαγή στον τρόπο ομιλίας της. Μιας ομιλίας που καμία σχέση δεν έχει με την Μελέτη που ξέραμε και που αγαπήσαμε για να μισήσουμε ή μισήσαμε για ν’ αγαπήσουμε. (Αν το «χόρτο» δημιουργεί τέτοιες παρενέργειες, θα σηκωθεί ο Χάντερ Τόμσον και θα μας σακατέψει).
Οι «ομιλούσες πλάτες» των δύο αντρών που εξιστορούσαν με αλλοιωμένη φωνή την εμπειρία τους από την κοινή τους συμβίωση ως γκέι ζευγάρι, θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν μαγνητοσκοπηθεί στο γραφείο της Ελεονώρας και όχι στο Άμστερνταμ. Κανένα στοιχείο χώρου δεν αποδείκνυε ότι οι συγκεκριμένοι ζούσαν εκεί και όχι στα… Κάτω Λιόσια.
Θεματολογικά, η εκπομπή αναπαρήγαγε τρόπους τηλεοπτικής γραφής που εγκατέστησε η Σεμίνα Διγενή στις αρχές του ’90 με την εκπομπή «Ιστορίες για Αγρίους». Αλλά επειδή παρθενογένεση δεν υπάρχει, δεν στέκομαι σε αυτό.
Η κουβέντα στο στούντιο, το live #Hashtag δηλαδή. Η Ελεονώρα ντυμένη σαν δεσμοφύλακας στην ταινία «Kατήφορος», μακιγιαρισμένη για editorial περιοδικού, φωτισμένη άψογα, κάθισε απέναντι σε μπλε ανθρώπους! Όχι, εγώ δεν είχα πιει τίποτα, παρά λίγο ουίσκι με πάγο. Οι καλεσμένοι πιο μπλε και από το μπλε της Νέας Δημοκρατίας, με μπλε μαλλιά και μπλε κοστούμια, κουβέντιαζαν για το «κουρασμένο» θέμα αποποινικοποίηση ή όχι των τοξικών ουσιών στην Ελλάδα. Mε μια παρέμβαση Βαλιανάτου, ο οποίος είπε ό,τι υποστηρίζει τα τελευταία 30 χρόνια στην ελληνική ιδιωτική τηλεόραση.
Το #Hashtag, μια εκπομπή με ευρηματικό τίτλο, χαοτικό όμως στην εφαρμογή του, (καθώς πίσω απο τις λέξεις δεν κρύβεται μόνο ο Αλέξης αλλά χιλιάδες καταστάσεις και συναισθήματα), μέχρι στιγμής κατάφερε να παρουσιάσει ένα καταπληκτικό τρέιλερ, αλλά και να δημιουργήσει αναμονή κοινού στο χωριό μας, αντίστοιχη μ’ εκείνη που είχε δημιουργήσει ο «Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» στην ανθρωπότητα.
Για να μακροημερεύσει, όμως, πρέπει να μας πείσει ότι πραγματικά η παρουσιάστρια θέλει να κάνει την εκπομπή των ονείρων της. Γιατί απ’ όσα είδα στην πρεμιέρα, μάλλον δεν είναι σίγουρη για το τι κάνει και πώς το κάνει. Α, και κάτι για το τέλος! Ας μην δείχνει ότι βαριέται το live…
