Αντικαθεστωτικός, αριστερός, προοδευτικός, δημοκρατικός, απόφοιτος του Columbia. Ιταλικής καταγωγής κάτοικος του Brooklyn οικογενειάρχης με δύο παιδιά που φοιτούν σε δημόσιο σχολείο, παντρεμένος με αφροαμερικανή ακτιβίστρια που δεν κρύβει ότι στο παρελθόν ήταν ομοφυλόφιλη. Υπερασπιστής μειονοτήτων και της εργατικής τάξης με όραμα να εξαλείψει το χάσμα στο εισόδημα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών στην πόλη της Νέας Υόρκης. Προεκλογική του δέσμευση: να φορολογήσει τους μεγιστάνες κατοίκους της πόλης ώστε να συγκεντρώσει χρήματα για την Παιδεία. Με δυο λόγια αυτός είναι ο Bill de Blasio, ο νέος Δήμαρχος της μεγαλύτερης πόλης της Αμερικής.
To «Outsider»
Διευθυντής της καμπάνιας της Hillary Clinton το 2000, με πολυετή εμπειρία στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης πριν εκλεγεί Δημόσιος Συνήγορος το 2009, ο de Blasio κατάφερε σε λιγότερο από ένα χρόνο, από “outsider”, όχι μόνο να φέρει την Δημαρχία της Νέας Υόρκης πίσω στο κόμμα των Δημοκρατικών μετά από 20 χρόνια (Rudy Giuliani 7, Michael Bloomberg 12) αλλά και να κερδίσει τον Ρεπουμπλικάνο αντίπαλό του Joe Lhota συγκεντρώνοντας το εντυπωσιακό ποσοστό του 73% (έναντι 24%). Και όμως όταν τον Ιανουάριο του 2013 ο Bill de Blasio κατέθετε την υποψηφιότητά του για τη θέση του Δημάρχου της Νέας Υόρκης ανάμεσα στους υπόλοιπους Δημοκρατικούς, κανένας δεν περίμενε ότι θα ήταν αυτός που ένα χρόνο μετά θα περνούσε το κατώφλι του Gracie Mansion.
Ασπάζεται την Ιταλική του καταγωγή, απορρίπτει γερμανικές του ρίζες
Μητέρα του, η Maria de Blasio, Ιταλικής καταγωγής και πατέρας του ο Warren Wilhelm με γερμανικές ρίζες, βετεράνος του ΙΙ Παγκοσμίου Πολέμου, οικονομολόγος με σπουδές στο Yale και Harvard. Ο de Blasio γεννήθηκε στις 8 Μαΐου του 1961 και πήρε το όνομα του πατέρα του, Warren Wilhelm. Όταν ο πατέρας του αυτοκτόνησε άλλαξε το όνομά το σε Warren de Blasio Wilhelm, ενώ αργότερα το έκανε Bill de Blasio.
Νεαρός ακτιβιστής – Νικαράγουα
Στα 26 του χρόνια ο de Blasio βρέθηκε στη Νικαράγουα εν μέσω πολέμου ως μέλος μη κυβερνητικής οργάνωσης που επιτελούσε ανθρωπιστικό έργο στην περιοχή και πρόσφερε φαγητό και φάρμακα.
Η επιλογή του de Blasio από την αποστολή δεν ήταν τυχαία καθώς μιλούσε Ισπανικά και είχε σπουδάσει Πολιτική Λατινικής Αμερικής στο Columbia. Μένοντας στη Νικαράγουα ανέπτυξε έντονο θαυμασμό την εποχή εκείνη για το κίνημα των Sandinistas, έγινε αργότερα συνδρομητής στην εφημερίδα του κινήματος και βοήθησε σε οργάνωση εκδηλώσεων για τη συγκέντρωση πόρων. Σήμερα ο de Blasio στέκεται επικριτικά απέναντι στο κίνημα των Sandinistas, όμως παραδέχεται ότι ιδέες της εποχής εκείνης και η εικόνα μιας αριστερής αδέσμευτης κυβέρνησης έχουν διαμορφώσει την πολιτική του σκέψη.
Η καμπάνια – «Η ιστορία των δύο πόλεων»
Από τον Ιανουάριο μέχρι τις αρχές Ιουνίου και με τη καμπάνια για τη Δημαρχία της Νέας Υόρκης να βρίσκεται στο αποκορύφωμά της, ο Bill de Blasio ήταν βάσει δημοσκοπήσεων τέταρτος ή πέμπτος ανάμεσα στους υποψήφιους των Δημοκρατικών. Στις πρώτες θέσεις βρίσκονταν η Christine Quinn (υποψήφια που ανοιχτά έχει παραδεχθεί ότι είναι ομοφυλόφιλη) ο Bill Thompson (ο μόνος έγχρωμος υποψήφιος) και ο Anthony Weiner, που πριν δύο χρόνια είχε χάσει τη θέση του ως Αντιπρόσωπος στο Κογκρέσο λόγω απρεπούς tweet με άσεμνο περιεχόμενο. Όπως πολλοί προέβλεψαν ο Weiner επανέλαβε ανάλογες πράξεις και κατά την προεκλογική του καμπάνια για τη Δημαρχία, τερματίζοντας έτσι στην τελευταία θέση των υποψηφίων, αλλά και αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στους Δημοκρατικούς που έπρεπε γρήγορα να καλυφθεί.
Με μία καλά οργανωμένη καμπάνια, πολύ δουλειά, αρκετή τύχη και κάνοντας τις σωστές συμμαχίες μέχρι τις αρχές Αυγούστου ο de Blasio ανέβηκε στην δεύτερη θέση των δημοσκοπήσεων. Σε αυτό βοήθησαν η δημόσια στήριξη που δέχθηκε από σωματείο του Manhattan κοντά στον Barack Obama, από τη μεγαλύτερη συνδικαλιστική οργάνωση της πόλης της Νέας Υόρκης αλλά και από μια σειρά επωνύμων όπως οι Alec Baldwin, Susan Sarandon, Harry Belafonte και οι ηθοποιοί του Sex and the City Sarah Jessica Parker, Cynthia Nixon και Chris Noth. Αργότερα και οι Bill και Hillary Clinton ανακοίνωσαν δημόσια την στήριξη τους.
Για τον πολιτικό de Blasio ο διαχωρισμός στους έχοντες και μη-έχοντες στη Νέα Υόρκη είναι ξεκάθαρος και ο κατά τη διάρκεια της καμπάνιας του κατά κύριο λόγο, επικεντρώθηκε στους μη έχοντες και στις υποβαθμισμένες περιοχές της πόλης. Κύριο θέμα της προεκλογικής καμπάνιας του ήταν «η ιστορία των δύο πόλεων»: Μία πόλη είναι η ελίτ του Manhattan που είχε τον πολυεκατομμυριούχο μεγιστάνα Δήμαρχό της τα τελευταία 12 χρόνια (Michael Bloomberg) και η άλλη είναι το 46% των Νεοϋορκέζων που ζουν στα όρια της φτώχιας και πλέον ήρθε η ώρα να αποκτήσουν και αυτοί τον δικό τους Δήμαρχο. Στην agenda της συζήτησης προεκλογικά ο de Blasio βάζει το θέμα των χαμηλών μισθών και της αυστηρής αστυνόμευσης ενώ στηρίζει την αύξηση φόρων στους μεγιστάνες. Πρωταρχική του πρόθεση ως Δήμαρχος είναι να αντιμετωπίσει την ανισότητα και να μειώσει το χάσμα ανάμεσα σε έχοντες και μη έχοντες και αυτό σκοπεύει να το πετύχει δοκιμάζοντας στην πράξη θεωρίες μοντέρνας αντικαθεστωτικής πολιτικής που βρίσκουν έμπνευση σε προοδευτικές ακτιβιστικές ιδέες.
Μέχρι τέλος Αυγούστου ο Bill de Blasio περνάει μπροστά στις δημοσκοπήσεις. Αναλυτές λένε ότι σε αυτό συνέβαλε καθοριστικά, προεκλογική διαφήμιση με πρωταγωνιστή τον γιο του, Dante: «Ο Bill de Blasio θα είναι Δήμαρχος για κάθε Νεοϋορκέζο, χωρίς να έχει σημασία το που μένει ή τί εμφάνιση έχει και αυτό θα το έλεγα ακόμα και αν δεν ήταν πατέρας μου», δηλώνει ο έφηβος νεαρός με το χαρακτηριστικό αφροαμερικάνικο παρουσιαστικό του, τραβώντας πάνω του το ενδιαφέρον των media, των ψηφοφόρων ακόμα και του Αμερικανού Προέδρου Barack Obama.
Η ακτιβίστρια σύζυγος Chirlane McCray
Πέρα από τη βοήθεια που δέχθηκε ο de Blasio από τον γιο του, καθοριστικής σημασίας ρόλο στο χτίσιμο της εικόνας του αλλά και στη διαμόρφωση των ιδεών του, είχε και η σύζυγός του Chirlane McCray. H πλέον Πρώτη Κυρία της Νέας Υόρκης έχει την δική της πορεία στην πολιτική ως λογογράφος του πρώην Δημάρχου της Νέας Υόρκης, David Dinkins και πολλών άλλων πολιτικών στελεχών του Δημοκρατικού κόμματος επί Προεδρίας του Bill Clinton. Επίσης είναι συγγραφέας, ποιήτρια και επικοινωνιολόγος.
Σε μικρή ηλικία η ίδια βίωσε έντονα το ρατσισμό, όταν στα 10 της χρόνια και λίγο αφού είχε μετακομίσει με την οικογένειά της σε προάστιο της Μασαχουσέτης γείτονες συγκέντρωναν υπογραφές για να διώξουν την οικογένεια «νέγρων» από την περιοχή. Στο σχολείο, ήταν η μόνη έγχρωμη μαθήτρια και καθημερινά έπρεπε να υπερασπιστεί τον εαυτό της απέναντι σε πλήθος ρατσιστικών σχολίων και στην περιθωριοποίηση που αντιμετώπιζε από τους λευκούς συμμαθητές της. Αυτές της οι εμπειρίες, είπε η ίδια, την οδήγησαν στη γραφή και στην ποίηση.
Τελειώνοντας το Κολλέγιο άφησε το στίγμα της με ένα ριζοσπαστικό για την εποχή άρθρο της που δημοσιεύτηκε σε περιοδικό της Νέας Υόρκης το 1979 με τίτλο «Είμαι Λεσβία» και επικεντρώνονταν στην δυσκολία την εποχή εκείνη να είναι κανείς και έγχρωμος και μαζί ομοφυλόφιλος.
Σήμερα η Chirlane McCray, στέκεται δίπλα στον επί 19 χρόνια σύζυγό της, τον οποίο αποκαλεί έρωτα της ζωής της και στα δύο τους παιδιά. Επίσης έχει ενεργή συμμετοχή στην καμπάνια του συζύγου της μεταξύ άλλων έχοντας την επιμέλεια τον λόγων του αλλά και αποτελώντας η ίδια αναπόσπαστο κομμάτι της νικηφόρας του εικόνας συνθέτοντας μία σύγχρονη πολυπολιτισμική οικογένεια της μοντέρνας Νέας Υόρκης που δημιουργήθηκε από την ένωση διαφορετικών μειονοτήτων της πόλης.
Brooklyn το κέντρο πολιτικής και όχι Manhattan
Στις 10 Σεπτεμβρίου ο de Blasio με 40,2% παίρνει τη νίκη στις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών για τη Δημαρχία της Νέας Υόρκης και στις 5 Νοεμβρίου, με 73% κερδίζει το Ρεπουμπλικάνο αντίπαλό του. Για πρώτη φορά οι εορτασμοί της νίκης δεν γίνονται σε κάποιο ξενοδοχείο του Manhattan, αλλά στο Brooklyn, στην γειτονιά Park Slope όπου ο ίδιος κατοικεί.
Ειδικοί λένε ότι ακόμα και αυτό έχει τη σημειολογία του καθώς σηματοδοτεί μία νέα εποχή πολιτικής μακριά από το πολυτελές Manhattan και κοντά στην εργατική τάξη.
“Η αντιμετώπιση της ανισότητας δεν είναι εύκολη. Ποτέ δεν ήταν, ποτέ δεν θα είναι», τόνισε ο νεοεκλεγείς Δήμαρχος στην επινίκια ομιλία του. «Οι αλλαγές αυτές δεν μπορούν να επέλθουν μέσα σε μια νύχτα» συνέχισε, «αλλά θα χρειαστεί χρόνος. Ο λαός της πόλης της Νέας Υόρκης επέλεξε όμως τον προοδευτικό δρόμο και σήμερα όλη η πόλη ενωμένη ξεκινά την πορεία της πάνω σε αυτόν».
Ο Ιταλοαμερικανικής καταγωγής de Blasio, δεν παρέλειψε να πει στην ομιλία του πόσο περήφανος είναι για την καταγωγή του, λέγοντας «grazie a tutti» στους συγγενείς του τόσο στην Ρώμη όσο και στην μικρή πόλη της Sant’ Agata de’ Goti. Εκτός από Ιταλικά ο Bill de Blasio στην ομιλία της βραδιάς της νίκης μίλησε και στα Ισπανικά! Επίσης ο de Blasio δεν παρέλειψε να ευχαριστεί όλους όσους τον βοήθησαν στην προεκλογική του καμπάνια ακόμα και αυτούς που έγραψαν ένα tweet δείχνοντας τη στήριξή τους στον ίδιον.
Ο νέος Barack Obama;
Η επινίκια ομιλία του μοιάζει αρκετά μπορεί να πει κανείς με αυτές του Obama, έχει πάθος, όραμα, ρητορικό λόγο, ελπίδα, αγάπη. Η διαφορετικότητά του ως πολιτικός αλλά και η λάμψη που του δίνει η νίκη ενός outsider κάνουν τους αμερικανούς να αναρωτηθούν αν ο Bill de Blasio είναι μία φωτοβολίδα της στιγμής ή ένας επόμενος «Barack Obama».
Ολόκληρη η οικογένεια de Blasio σίγουρα δεν αποτελεί μια συνηθισμένη οικογένεια στην πολιτική και ήδη έχει τραβήξει την προσοχή των Αμερικανών και πλέον αναλυτές θέτουν το ερώτημα αν το συγκεκριμένο μοντέλο πολιτικού που κατάφερε να συγκεντρώσει 73% στη μεγαλύτερη πόλη των ΗΠΑ μπορεί να βρει εφαρμογή στο σύνολο των Πολιτειών και να τύχει αποδοχής ακόμα και από συντηρητικές περιοχές στις επόμενες Προεδρικές εκλογές. Ο de Blasio μπροστά σε μία πρόταση για την Προεδρία της Αμερικής το 2016 θα επιλέξει να παραμείνει Δήμαρχος της Νέας Υόρκης ή θα υποκύψει στην αίγλη του τίτλου «απειλώντας» την υποψηφιότητα της Hillary Clinton;
Όποιο και να είναι το πολιτικό μέλλον του de Blasio, ήδη η εκλογή του σηματοδοτεί μία νέα εποχή ακτιβιστικής φιλελεύθερης διακυβέρνησης για τη Νέα Υόρκη αλλά και δείχνει ξεκάθαρα την σύγχρονη προτίμηση των πολιτών στην επιλογή πολιτικού αντιπροσώπου. Κάτι που σίγουρα Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι θα εκμεταλλευτούν στην σχεδίαση στρατηγικής και επιλογής υποψηφίων στις εκλογές του 2016.
